Ο οικονομικός πόλεμος της Δύσης με το Ιράν εξελίσσεται σε ένα σκληρό μπρα-ντε-φερ, με το Ιράν να απαντά στο ευρωπαϊκό εμπάργκο με διακοπή της παροχής πετρελαίου στην ΕΕ με δική του πρωτοβουλία. Εν τω μεταξύ, οι πρόβες κανονικού πολέμου συνεχίζονται στον περσικό κόλπο από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ εξαπολύει νέες απειλές.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση επικύρωσε την απόφαση για εμπάργκο στο ιρανικό πετρέλαιο, καθώς και για οικονομικές κυρώσεις «άνευ προηγουμένου», όπως δήλωσε ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών στο ιρανικό καθεστώς.
Κάθε νέο πετρελαϊκό συμβόλαιο με το Ιράν έχει απαγορευτεί για τα κράτη-μέλη. Όσον αφορά τα ισχύοντα συμβόλαια, η Σύνοδος αποφάσισε να δώσει 6 μήνες παράταση για την εφαρμογή της απόφασης για εμπάργκο και την ακύρωσή τους. Δεν πρόκειται για κίνηση καλής θέλησης. Υπάρχουν ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ελλάδα, η Ισπανία και Ιταλία, που σε μεγάλο βαθμό εξαρτώνται ενεργειακά από τις ιρανικές εξαγωγές. Για να καμφθεί το προηγούμενο βέτο που είχαν θέσει αυτές οι χώρες, η ΕΕ κατέληξε σε αυτή την παράταση για να αναζητηθούν εναλλακτικές πηγές τροφοδοσίας. Η Σαουδική Αραβία ήδη ετοιμάζεται να αυξήσει την παραγωγή της για να καλύψει το κενό.
Όμως το ιρανικό καθεστώς δεν δείχνει να κλονίζεται. Υπήρχαν ήδη προειδοποιήσεις για τις συνέπειες που μπορεί να έχει στην παγκόσμια οικονομία μια πετρελαϊκή κρίση. Οι ευρωπαϊκές οικονομίες, που είναι στο μάτι του κυκλώνα αυτή τη στιγμή, ίσως διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο και από την ιρανική. Πράγματι, ακολούθησε μια εντυπωσιακή ρελάνς από τη μεριά του Ιράν, που απειλεί με... εμπάργκο την ΕΕ.
Η εφημερίδα «Καϊχάν» (όργανο του Αγιατολάχ Χαμενεΐ) αναρωτήθηκε «Γιατί δεν σταματάμε αμέσως τις εξαγωγές πετρελαίου προς την Ευρώπη»; Λίγο μετά ανακοινώθηκε πως το ιρανικό κοινοβούλιο προτίθεται να συζητήσει νομοσχέδιο για τη διακοπή εξαγωγών πετρελαίου στις χώρες της ΕΕ που αποφάσισαν το εμπάργκο.
Ο Ιρανός υπ. Εξ. Μοσλεχί το έθεσε ευγενικά: «Η παγκόσμια οικονομική κατάσταση δεν είναι τέτοια που να επιτρέπει μία χώρα να καταστραφεί από την επιβολή κυρώσεων», ισχυριζόμενος πως ο «αδύναμος» είναι η ΕΕ που βυθίζεται στην κρίση χρέους και όχι το Ιράν.
Η ΕΕ δηλώνει πως δίνει 6 μήνες στο Ιράν να «συνετιστεί» και σε αυτούς τους 6 μήνες θα αναζητήσει άλλες πηγές ενέργειας. Το Ιράν απαντά πως σε αυτούς τους 6 μήνες θα έχει βρει άλλους πελάτες για το 20% των εξαγωγών του (που αντιστοιχεί στις ευρωπαϊκές χώρες) και ελπίζει πως σε αυτούς τους 6 μήνες θα... συνετιστεί η ΕΕ.
Η έκβαση του μπρα-ντε-φερ είναι αβέβαιη. Οι ευρωπαϊκοί καπιταλισμοί πράγματι είναι σε δύσκολη θέση, ενώ οι εναλλακτικές πηγές δεν είναι καθόλου βέβαιο πως θα συμφέρουν οικονομικά. Αλλά και οι επίδοξοι πελάτες του Ιράν στην Ασία είναι σίγουρο πως θα επιδιώξουν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση και να αγοράσουν σε πολύ χαμηλό κόστος.
Όπως και να έχει, γνωρίζουμε ήδη πως οι χαμένοι θα είναι οι «από κάτω». Τόσο στη Δύση, όπου θα είμαστε οι πρώτοι που θα ζήσουμε στο πετσί μας μια ενδεχόμενη εκτίναξη των τιμών του πετρελαίου, για χάρη των γεωστρατηγικών τους ανταγωνισμών. Όσο και –περισσότερο– στο ίδιο το Ιράν, όπου οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι φτωχοί θα είναι οι πρώτοι που θα υποφέρουν από τις ιμπεριαλιστικές κυρώσεις, θα είναι αυτοί ενάντια στους οποίους θα κατευθυνθεί όλη η λιτότητα, την οποία θα οργανώσει η «πολιορκημένη» ιρανική άρχουσα τάξη. Και, αυτή την λιτότητα, που στο πρόσφατο παρελθόν προκάλεσε εξεγέρσεις ενάντια στο καθεστώς, πιθανότατα οι Ιρανοί θα την υπομείνουν χωρίς αντίσταση, καθώς θα συσπειρωθούν γύρω από την κυβέρνησή «τους» ενάντια στους ιμπεριαλιστές.
Αν το παιχνίδι χοντρύνει, το Ιράν μπορεί να καταφύγει σε ένα ακόμα πιο γερό χαρτί: Η ιρανική κυβέρνηση επανέλαβε πως «Εάν εμποδιστεί η ομαλή ροή όσον αφορά την πώληση του ιρανικού πετρελαίου, τα Στενά του Ορμούζ οπωσδήποτε θα κλείσουν», κάτι που θα κλείσει το δρόμο για το 40% της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου...
Σε μια τέτοια εξέλιξη, οι δυτικές ιμπεριαλιστικές χώρες θα απαντήσουν με το δικό τους τελευταίο «γερό χαρτί», την αμερικανική στρατιωτική ισχύ. Ο στόλος, που έχει καταπλεύσει στην αραβική θάλασσα, είναι πολύ ισχυρός και οι μετακινήσεις αμερικανικών δυνάμεων στην αραβική χερσόνησο είναι πολύ έντονες, για να μιλάμε για απλή επίδειξη δύναμης. Και τα όρια ανάμεσα στους οικονομικούς πολέμους και τους κανονικούς πολέμους γίνονται όλο και πιο μικρά στην εποχή της κρίσης.
ΥΓ: Μετά το βέτο Ρωσίας-Κίνας στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, το Ισραήλ δήλωσε πως δεν μπορεί να περιμένει την απρόθυμη «διεθνή κοινότητα» και πως αν χρειαστεί θα κάνει μόνο του τη «δουλειά» ως την άνοιξη...