***
Το ΔΝΤ τάσσεται «αριστερότερα» της ΕΕ! Διαφωνεί με τους Μερκοζί, προειδοποιώντας ότι η πρωτοφανής λιτότητα θα επιτείνει την ύφεση και θα πυροδοτήσει κοινωνικές εκρήξεις. Προτείνει να συμμετάσχει στο «κούρεμα» και η ΕΚΤ και οι κρατικές τράπεζες της ευρωζώνης, μεταβιβάζοντας τα ελληνικά ομόλογα που κατέχουν στον EFSF στην πραγματική αξία κτήσης και όχι στην ονομαστική, ώστε να μην κερδοσκοπήσουν οι κρατικές ευρωτράπεζες από την «αλληλεγγύη» προς την Ελλάδα. Πιέζει για μικρότερο επιτόκιο στο PSI τα γεράκια του Νταλάρα. Όταν το διαβόητο Ταμείο εμφανίζεται με πιο «ανθρώπινο πρόσωπο» από την ΕΕ, κατανοεί κανείς πού έχουν φτάσει οι ευρωηγεσίες…
***
Με τη ΝΔ στο 30% και το ΠΑΣΟΚ στο 8% (!) το πολιτικό σκηνικό παίρνει φωτιά. Πρώτο μέλημα να αποφευχθούν οι κάλπες υπό τις παρούσες συνθήκες. Σεμνά και ταπεινά οικοδομείται η πρόταση για επ’ αόριστον παράταση του βίου της κυβέρνησης Παπαδήμου…
***
Οι προσπάθειες «αναστήλωσης» θα έχουν πολλές πλευρές. Όπως η μετατόπιση του ΔΟΛ προς το στρατόπεδο Σαμαρά. Όπως η παρέμβαση του αρχιεπισκόπου που, υιοθετώντας το σύνθημα για «επαναδιαπραγμάτευση», ενέτασσε την εκκλησία σχεδόν επισήμως στο κόμμα της Δεξιάς (του Κυρίου). Παρ’ όλα αυτά η ΝΔ απέχει ακόμα πολύ από την αυτοδυναμία, παρά την απίστευτη κατρακύλα του ΓΑΠ. Μουλάρι ο Αστραχάν…
***
Κατά 30% έχουν περικοπεί οι δημόσιες δαπάνες από το 2009, σημειώνει ο (όχι και τόσο ριζοσπάστης) γκουρού-οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν, χαρακτηρίζοντας αυτό το σκορ αδιανόητο! Πράγματι, για να βρούμε ανάλογες «επιτυχίες» -τουλάχιστον στο ευρωπαϊκό έδαφος- θα πρέπει να φτάσουμε στην εποχή του Τσαουσέσκου. Και κάποιοι θα πρέπει να θυμηθούν τι τέλος είχε αυτή η «κόκκινη» δικτατορία…
***
Στροφή στην πολιτική του γαλλικού Σ.Κ. μπροστά στις εκλογές. Ο Φρανσουά Ολάντ επιτέθηκε με δριμύτητα στις τράπεζες και γενικότερα στις «αγορές», υποστηρίζοντας ότι αν δεν ελεγχθούν δεν μπορεί να υπάρξει διέξοδος από την κρίση. Πρόκειται για προεκλογική δημαγωγία ή για νέες σκέψεις των ευρωσοσιαλδημοκρατών μπροστά στο βάραθρο της κρίσης; Ο χρόνος (σύντομα) θα δείξει. Προς το παρόν η Μοντ και η Λιμπερασιόν εξέφρασαν τη δυσφορία τους, ενώ στο γαλλικό ΚΚ ξαναρχίζουν οι σκέψεις για «πληθυντική Αριστερά»…
***
Μονότονη χαρακτήρισε τη σταθερή απασχόληση ο πρωθυπουργός της Ιταλίας, Μόντι, προειδοποιώντας τη νεολαία της χώρας να ξεχάσει τη… μονοτονία. Γι’ αυτό άλλωστε ο ίδιος άλλαξε δουλειά και από τραπεζίτης έγινε πρωθυπουργός. Μια ιδέα θα ήταν να βοηθήσει τους οδοκαθαριστές ή τις μαγείρισσες να γίνουν τραπεζίτες, ή –γιατί όχι;- πρωθυπουργοί. Έτσι για να σπάσει η μονοτονία…
***
Τι θα γίνει στη βουλή; Θα αντέξουν οι βουλευτές της τρικομματικής να υπερψηφίσουν τη συμφωνία ή θα γίνει… των φαρμακείων;
