Το ωμό ψέμα είναι συνηθισμένο εργαλείο κάθε αντεργατικής κυβέρνησης. Στην περίπτωση του «νέου λυκείου» ο κανόνας επαληθεύεται ξανά. Το υπουργείο Παιδείας προσπαθεί να κοροϊδέψει καθηγητές, μαθητές και γονείς υποσχόμενο λαγούς με πετραχήλια.
Ημερ.Δημοσίευσης
Παράδειγμα χυδαίας παραπλάνησης, που αναπαράγεται απ’ τα ΜΜΕ, είναι η «μείωση του αριθμού των μαθημάτων». Ομάδες τριών και τεσσάρων μαθημάτων περιγράφονται ως ένα μάθημα. Για παράδειγμα, Φυσική, Χημεία, Βιολογία ως το «ενιαίο» μάθημα των «Φυσικών Επιστημών»! Ωστόσο κάποιες αλλαγές είναι πραγματικές και… προς το χειρότερο.
Οι εξαγγελίες περί «περισσότερων ευκαιριών» μεταφράζονται λοιπόν καταρχήν σε περισσότερες πανελλαδικές εξετάσεις για κάθε τάξη του λυκείου, επομένως σε εντατικοποίηση της προσπάθειας και αύξηση της ταλαιπωρίας των μαθητών, σε περαιτέρω απομάκρυνση των μαθημάτων απ’ τη γενική παιδεία και επικέντρωση στις εξετάσεις, αλλά και σε αύξηση των φροντιστηρίων. Η αύξηση των κερδών των τελευταίων είναι μάλλον ένας από τους πραγματικούς στόχους της Διαμαντοπούλου.
Ο δεύτερος στόχος είναι ότι οι πανελλαδικές και η σίγουρη αποτυχία πολλών παιδιών σε αυτές θα γίνουν κριτήριο «αξιολόγησης» για μαζικές απολύσεις εκπαιδευτικών. Για την αποτυχία δεν θα κατηγορείται ούτε η οικονομική αδυναμία των γονέων για «φροντιστήρια» και «ιδιαίτερα», ούτε η κατάργηση της Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης, ούτε τα προβλήματα από την κατάργηση 50 εκπαιδευτικών οργανισμών (π.χ. καθυστερήσεις βιβλίων με την κατάργηση του ΟΕΔΒ), ούτε τα μειούμενα κονδύλια για την Παιδεία, ούτε ο αριθμός των μαθητών ανά τάξη, που θα αυξηθεί με επιπρόσθετες «συγχωνεύσεις». Θα κατηγορούνται οι εκπαιδευτικοί, για να απολύονται κατά το ήδη εφαρμοζόμενο μοντέλο στις ΗΠΑ.
[Ο στόχος των απολύσεων ή και των μετατάξεων υπηρετείται και με την κατάργηση πολλών μαθημάτων και αντίστοιχων ειδικοτήτων. Οι ξένες γλώσσες, το Δίκαιο, το Σχέδιο, οι Αρχές Περιβαλλοντικών Επιστημών είναι κάποια από αυτά που υποβαθμίζονται ή εξαφανίζονται.]
Μπορούν να αναφερθούν κι άλλα για το «νέο λύκειο». Όπως το ότι οι μαθητές δεσμεύονται, σε σημαντικό βαθμό, από την Α’ τάξη για τη μετέπειτα πορεία τους. Ότι η είσοδος στα ΑΕΙ-ΤΕΙ θα γίνεται ακόμη πιο δύσκολη με τις επιπρόσθετες πανελλαδικές εξετάσεις στην Γ’, είτε με τα ιδιαίτερα κριτήρια που θα καθορίζει κάθε σχολή. Ή ότι καθιερώνεται η απλήρωτη παιδική εργασία μέσω της «πρακτικής» εκπαίδευσης σε ιδιώτες επιχειρηματίες στα ΕΠΑΛ.
Ταυτόχρονα αναμένεται να αυξηθεί απίστευτα κι η εξεταστέα ύλη: μια πρόταση είναι να μην περιγράφεται από συγκεκριμένες «σελίδες», αλλά από «γνωστικές ενότητες»!
Το συμπέρασμα είναι πως οι μαθητές καλούνται να δουλεύουν σκληρότερα και για μεγαλύτερη περίοδο για μια ακόμη πιο απίθανη είσοδο σε σχολές λιγότερες και με όλο και λιγότερους σπουδαστές, για να εξασφαλίσουν αργότερα οι περισσότεροι μια θέση στην ανεργία.
[Αφού ο ανταγωνισμός δεν μπορεί παρά να εντείνεται, όσο μεγαλώνει η εργασιακή ανασφάλεια κι όσο λιγοστεύουν οι θέσεις στα πανεπιστήμια, οι τρομοκράτες των μνημονίων θα καταφέρουν να μειώσουν τα φροντιστήρια μόνο... κάνοντας πιο φτωχούς τους γονείς, ώστε να μην μπορούν να τα πληρώσουν. Και όντως προς τα εκεί οδεύουν...]
Τα κόμματα της Αριστεράς ορθώς δεν συμμετείχαν στον ψεύτικο «διάλογο» για το νέο λύκειο, επισημαίνοντας τα βασικά χαρακτηριστικά του. Αλλά για να πάμε στην αντίθετη κατεύθυνση δεν φτάνουν οι καταγγελίες εντός ή εκτός κοινοβουλίου.
[Για την αποεντατικοποίηση-αναμόρφωση των Προγραμμάτων Σπουδών από το Δημοτικό ως το Λύκειο, τη σύζευξη πρακτικής και θεωρίας με αναβαθμισμένα εργαστήρια (έχει εφαρμοστεί πιλοτικά με επιτυχία), τη μεταλυκειακή επαγγελματική εκπαίδευση με εργασιακά δικαιώματα, την ελεύθερη πρόσβαση στα πανεπιστήμια και τα άλλα αιτήματα της Αριστεράς, χρειάζονται περισσότερα χρήματα για την Παιδεία κι όχι για την «επανακεφαλαιοποίηση» των τραπεζών. Και γι’ αυτό] χρειάζονται αγώνες για την ανατροπή κάθε πολιτικής που φέρνει αμορφωσιά, εγκατάλειψη του σχολείου, απολύσεις και κερδοσκοπία.