Απολύσεις με πολλαπλές μεθόδους στο Δημόσιο: Αντίσταση με καταλήψεις-απεργίες

Οι δύο τρόποι που αποφάσισε να μεταχειριστεί η κυβέρνηση είναι τα οργανογράμματα και η αξιολόγηση. Στα νέα οργανογράμματα, που κυκλοφορούν εδώ και κάποιες μέρες σε υπουργεία και υπηρεσίες και κατατέθηκαν ήδη στη βουλή για να ψηφιστούν τις επόμενες μέρες, απουσιάζουν ολόκληροι κλάδοι εργαζομένων. Στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, για παράδειγμα, δεν υπάρχει καμιά αναφορά σε κλάδους όπως οι γεωπόνοι και οι κτηνίατροι, ενώ ταυτόχρονα καταργούνται τμήματα και διευθύνσεις, δίνοντας την αίσθηση ότι με το νέο οργανόγραμμα το υπουργείο μένει μισό.

Το βασικό πρόβλημα είναι ότι με τις καταργήσεις τμημάτων και διευθύνσεων που προβλέπονται, καταργούνται οργανικές θέσεις. Και αν αυτό πιθανά δεν δημιουργήσει άμεσο πρόβλημα για τους μόνιμους υπαλλήλους, δημιουργεί τεράστιο θέμα για τους υπαλλήλους με σύμβαση αορίστου χρόνου και ορισμένου χρόνου, δηλαδή για τη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων στο στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα. Ήδη σε τμήματα εργαζομένων στην επιθεώρηση εργασίας τους έχει ανακοινωθεί και εγγράφως ότι δεν έχουν πια οργανική θέση, ζητώντας τους και δήλωση ότι θέτουν τον εαυτό τους στη διάθεση του κράτους. Το νομοσχέδιο φτάνει στο σημείο να καταργεί ακόμα και ολόκληρες γραμματείες υπουργείων όπως η Γενική Γραμματεία Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής του υπουργείου Αιγαίου.

Δεύτερος τρόπος η αξιολόγηση, «ώστε αν κάποιος απομακρυνθεί από το Δημόσιο, να απομακρυνθεί επειδή δεν αξίζει να υπηρετεί το Δημόσιο», όπως δήλωσε ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Δημήτρης Ρέππας. Το πώς θα κριθεί αυτό φαίνεται από ένα και μόνο παράδειγμα. Θα υπάρξει καθιέρωση συστήματος αξιολόγησης των εφόρων, με άμεση απομάκρυνση όσων δεν πετυχαίνουν τους στόχους αύξησης των εσόδων. Κάτι που θα φαινόταν σωστό, αν σε αυτή τη διαδικασία δεν υπήρχαν τα χαράτσια για τα ακίνητα και οι κεφαλικές εισφορές αλληλεγγύης. Όποιος εφοριακός δεν εισπράττει αυτά τα έσοδα, θα απολύεται για να προσληφθεί στη θέση του ένας καλός κυνηγός κεφαλών από ιδιωτικές εταιρείες.

Οι απολύσεις στο δημόσιο είναι πραγματικότητα από την εκλογή της κυβέρνησης Παπανδρέου με τους νόμους για τους συμβασιούχους και τα stage. Ακολούθησαν τα μνημόνια, ώστε να ευοδωθεί η νεοφιλελεύθερη πολιτική για μείωση των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα –στενό και ευρύτερο– και η πλήρης διάλυση του κοινωνικού κράτους, τα οποία προσπαθούν να εφαρμόσουν εδώ και είκοσι χρόνια.

Η κρίση και ο διοικητικός εξορθολογισμός είναι τα προσχήματα, ώστε υπηρεσίες και οργανισμοί, που είναι ζωτικής σημασίας για την καθημερινότητά μας και την εξυπηρέτηση των αναγκών μας, να γίνουν δώρο στους ιδιώτες και να στοιχίζουν ακριβά για όλους μας. Απόλυτο κριτήριο είναι το κέρδος και γι’ αυτό το λόγο χρειάζονται εργαζόμενοι χωρίς δικαιώματα, με χαμηλούς μισθούς και με το φόβο της απόλυσης να στέκεται σαν λαιμητόμος έτοιμη να τους κόψει το κεφάλι.

Στο δημόσιο οι εργαζόμενοι έχουν αντισταθεί ως τώρα και έχουν αποδείξει ότι μπορούν να μπλοκάρουν τις προσπάθειες για απολύσεις, όπως έγινε με τις εφεδρείες. Γι’ αυτό και οι κυβερνώντες προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα ασαφές σκηνικό για το πώς θα προχωρήσουν σε απολύσεις. Φοβούνται τους αγώνες. Γι’ αυτό χρειάζονται άμεσα συνελεύσεις, περιοδείες και μαζέματα στους χώρους δουλειάς, για να ενημερωθούν όλοι οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και να προχωρήσουν σε απεργίες και καταλήψεις διαρκείας μέχρι την ανατροπή των μνημονίων, ακόμη και όταν οι νόμοι για τις απολύσεις θα έχουν ψηφιστεί.