Στην εποχή της βάρβαρης καπιταλιστικής λαίλαπας που ζούμε, η υπεράσπιση του Ελληνικού και η αποτροπή του εγκλήματος του ξεπουλήματος, της εκποίησης, της τσιμεντοποίησης και της εμπορευματοποίησης της δημόσιας γης και περιουσίας του Ελληνικού λαού στους δανειστές της τρόικας, στους γδάρτες των ονείρων μας, αποτελεί για μας κυρίαρχο ζήτημα.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Στις 16 Φεβρουαρίου δημοσιεύτηκε το σχέδιο νόμου του ΥΠΕΚΑ για τη λεγόμενη «αξιοποίηση» του Ελληνικού. Με τον απαράδεκτο αυτό νόμο, που δεν αντέχει σε καμιά επιστημονική κριτική, σε καμιά πολεοδομική και χωροταξική προσέγγιση, προβλέπονται από την πλευρά των Τροϊκανών πιεστικές και εντατικές χρήσεις, υψηλοί όροι δόμησης, οι οποίοι, εάν υλοποιηθούν, θα δώσουν τη δυνατότητα στους νέους «γαμπρούς» επενδυτές να τσιμεντοποιήσουν τη συνολική έκταση των 6.200 περίπου στρεμμάτων με κτίρια-εγκαταστάσεις 3.500.000 περίπου τετραγωνικών μέτρων, που θα κτιστούν μετατρέποντας το χώρο του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού και της παραλίας του Αγίου Κοσμά σε ένα νέο άναρχο πολεοδομικό κέντρο.
Θα κτιστεί μια πόλη 30-40 χιλιάδων κατοίκων, με ό,τι σημαίνει αυτό για την πολεοδομική επιβάρυνση και ποιότητα (εάν μπορούμε να μιλάμε σήμερα για ποιότητα) της ζωής μας…
Τα επενδυτικά και εκσυγχρονιστικά οικονομικά συμφέροντα χρόνια τώρα εποφθαλμιούσαν και ονειρευόντουσαν αυτό το τελευταίο «φιλέτο» δημόσιας γης και περιουσίας. Ο χώρος του Ελληνικού ήθελαν να γίνει άλλοτε ένα Λας Βέγκας, άλλοτε πίστα φόρμουλας, άλλοτε γήπεδο ΠΑΕ, άλλοτε ντίσνεϊλαντ και πάει λέγοντας.
Υπήρξαν στη διάρκεια των χρόνων επενδυτικά και αναπτυξιακά οράματα των κυβερνήσεων του κυρίου Σημίτη και του υπουργού κυρίου Σουφλιά για το χώρο του Ελληνικού, όπου μαζί με σκέψεις για «γαζώματα» του Υμηττού από αυτοκινητόδρομους έπεφταν κάθε τόσο στο τραπέζι.
Όμως υπήρχαν και κάτοικοι πολίτες, τοπικά κινήματα, συλλογικότητες, φορείς, δημοτικές κινήσεις, η Δημοτική αρχή του Δήμου Ελληνικού, ο Δήμαρχος Χρήστος Κορτζίδης, που ήταν απέναντι τους και τους χαλούσαν τα σχέδια…
Σήμερα όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Σήμερα ζούμε τη «μνημονιακή εποχή των παγετώνων» και ο αγώνας μας έχει πάρει άλλη μορφή. Τώρα πρέπει να αποτρέψουμε το έγκλημα του ξεπουλήματος και της εκποίησης της δημόσιας γης και περιουσίας του χώρου του Ελληνικού στους τροϊκανούς επενδυτές. Σήμερα οι αγώνες όλων μας, των κατοίκων, των συλλογικοτήτων, των φορέων του Δήμου Ελληνικού- Αργυρούπολης πρέπει να είναι αναπόσπαστο μέρος της μάχης ενάντια στην πολιτική των μνημονίων της κυβέρνησης και της Τρόικας.
Πρέπει να συσπειρώνει τους πάντες. Δεν μας περισσεύει κανείς για την ανατροπή των αντιλαϊκών πολιτικών τους, για την υπεράσπιση της δημόσιας γης και περιουσίας, για την αγωνιστική διεκδίκηση του δικαιώματός μας στη ζωή, για το νερό που πίνουμε, για τον αέρα που αναπνέουμε, για τη γη που περπατάμε, για τη δημιουργία ενός πάρκου υψηλού πράσινου, για το σύνολο του χώρου του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού.