Στις 29 Μάρτη η εργατική τάξη της Ισπανίας έδωσε μια πρώτη απάντηση στη δεξιά κυβέρνηση Ραχόι και το πρόγραμμα λιτότητας που σχεδιάζει μαζί με τις Βρυξέλλες (προειδοποίησαν για μέτρα σκληρότερα από της Ελλάδας).
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Είναι το «πρώτο σημάδι εξέγερσης ενάντια στη λιτότητα», όπως εύστοχα έγραψε η βρετανική «Γκάρντιαν». Εκατομμύρια εργάτες απέργησαν, με τις διαδηλώσεις στη Μαδρίτη και τη Βαρκελώνη να δίνουν τον τόνο. Από νωρίς στήθηκαν απεργιακές φρουρές σε αποθήκες, σταθμούς μετρό, μπαρ, εμπορικά κέντρα (σε μερικές περιπτώσεις αγνοώντας την απόφαση των συνδικαλιστών να υπάρχει προσωπικό ασφαλείας). Πολλές από τις απεργιακές φρουρές δέχτηκαν επιθέσεις και συγκρούστηκαν με την αστυνομία (π.χ. αμαξοστάσια). Σύμφωνα με τα συνδικάτα, η απεργία ήταν πολύ μεγαλύτερη από τις μεγάλες απεργίες του 2002 ενάντια στον Αθνάρ και του 2010 ενάντια στον Θαπατέρο. Η απεργία είχε τη μεγαλύτερη συμμετοχή στα «κάστρα» της UGT και των CCOO, στο δημόσιο τομέα, τις μεταφορές και τα μεγάλα εργοστάσια. Χαρακτηριστικά, ο ηγέτης της UGT δήλωσε πως η συμμετοχή έφτασε το 77%, αλλά στη βιομηχανία και την οικοδομή έφτασε το 97%. Τα ισπανικά ΜΜΕ δικαιολογημένα σχολίασαν πως οι «διαχωριστικές γραμμές του ’70 επανεμφανίζονται»...