Η μόνη λύση, για να μπει φραγμός σε αυτή την καταστροφή, είναι η απαγόρευση των απολύσεων και η κρατικοποίηση των επιχειρήσεων που εγκαταλείπουν οι εργοδότες, χωρίς καμιά αποζημίωση και η λειτουργία τους από τους ίδιους τους εργαζόμενους.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Ο πραγματικός καθρέφτης των αλλεπάλληλων μνημονίων και της λυσσαλέας επίθεσης συγκυβέρνησης και τρόικας στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων και της νεολαίας τα τελευταία δύο χρόνια είναι η δυσκολία επιβίωσης χιλιάδων κατοίκων στις γειτονιές του Πειραιά.
Η φτώχεια και η ανέχεια ήταν τα μόνα δώρα που επιφύλαξαν ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος για τον κόσμο της δουλειάς, μετά τις απανωτές «διασώσεις» της χώρας. Περιοχές όπως το Πέραμα βρίσκονται στα όρια ανθρωπιστικής κρίσης. Δεκάδες νοικοκυριά ζουν χωρίς ηλεκτρικό και σιτίζονται εξαιτίας της αλληλεγγύης επίσης φτωχών ανθρώπων. Τα σχολεία και τα νοσοκομεία λειτουργούν μόνο χάρη στις υπεράνθρωπες προσπάθειες του προσωπικού τους.
Τα διάφορα αφεντικά, με τις κρατικές επιχορηγήσεις εκατομμυρίων ευρώ και τα υπόλοιπα «δωράκια» των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, μέσα από την υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων, την αρπαγή της δημόσιας περιουσίας και την καταστροφή του περιβάλλοντος έβγαλαν υπερκέρδη τα προηγούμενα χρόνια. Σήμερα αξιοποιούν μαζικά το μόνο τρόπο που ξέρουν για να μην πληρώσουν την κρίση: απολύσεις και μειώσεις μισθών. Η ανεργία, που ήταν ιδιαίτερα υψηλή και προ μνημονίων, απλώνεται σχεδόν σε κάθε σπίτι της περιοχής.
Η μακροχρόνια υποβάθμιση της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης του Περάματος και η προκλητική απόφαση της ιδιοκτησίας των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά (Abu Dabi Mar, η γερμανική Tyssen Krupp και η MIG του Βγενόπουλου) να εφαρμόσει εκ περιτροπής εργασία μίας ημέρας την εβδομάδα για 850 εργαζόμενους, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη πώς εννοούν την «ανάπτυξη» οι κάθε λογής ιδιώτες.
Απέναντι στις απειλές των καπιταλιστών δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα από τα κόμματα και τις πολικές που υμνούν την «ανταγωνιστικότητα», η οποία ισοδυναμεί με τη δική μας εξαθλίωση. Η μόνη λύση, για να μπει φραγμός σε αυτή την καταστροφή, είναι η απαγόρευση των απολύσεων και η κρατικοποίηση των επιχειρήσεων που εγκαταλείπουν οι εργοδότες, χωρίς καμιά αποζημίωση και η λειτουργία τους από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Είναι ο μοναδικός τρόπος για να υπάρχει μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους τους εργάτες και για να υπηρετούν τα ναυπηγεία και κάθε επιχείρηση τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι να ασχολούνται με πολεμικά υποβρύχια και μίζες.