Εκλογές 2012

ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ
Ενάντια στην κυβέρνηση των μνημονίων, του κεφαλαίου, του ρατσισμού
ΣΥΡΙΖΑ ΠΑΝΤΟΥ
Σε κάθε πόλη, γειτονιά, εργασιακό χώρο

Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να ριζοσπαστικοποιήσει την πολιτική του, να αναλάβει τα καθήκοντα της αριστερής αντιπολίτευσης μέσα και έξω από τη βουλή. Η δύναμη που ο κόσμος έδωσε στο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αξιοποιηθεί για την ταχύτερη οργάνωση της εργατικής αντεπίθεσης, με πρώτο στόχο την ανατροπή των μνημονίων και της λιτότητας.

Χωρίς την ενεργή συμμετοχή και την άμεση συνέργεια αυτού του κόσμου με τις πολιτικές μας κατευθύνσεις και επιλογές θα είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να δώσουμε νικηφόρα τις δύσκολες μάχες που έχουμε μπροστά μας και να κρατήσουμε σταθερά τη ριζοσπαστική μας γραμμή.

Μετά από δεκαετίες, η συλλογικότητα και η οργάνωση επανέρχονται. Η πολιτική και η οικονομία ξαναγίνονται ζητήματα συζήτησης σε μαζικό και στοιχειωδώς οργανωμένο επίπεδο. Όλα δείχνουν ότι το κοινωνικό ρεύμα που ανέδειξε τον ΣΥΡΙΖΑ και αυτό που δίνει την πραγματική βάση για την κυβέρνηση της Αριστεράς είναι απαιτητικό.

Μια τέτοια, πλανητικών διαστάσεων ληστεία, επιβεβαιώνει απόλυτα τη ρήση του Μπρεχτ ότι μεγαλύτερο έγκλημα από τη ληστεία μιας τράπεζας είναι η ίδια της η ίδρυση.

Παρά τα στραβοπατήματα, ο ΣΥΡΙΖΑ άντεξε και απέρριψε τις σειρήνες για την κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας ή Σωτηρίας. Αυτό άφησε αλώβητη –και μάλιστα ενίσχυσε– τη δυναμική της 6ης Μάη, με αποτέλεσμα ο ΣΥΡΙΖΑ να εμφανίζεται σήμερα σε πολλές δημοσκοπήσεις ως ο πιθανότερος νικητής των εκλογών στις 17 Ιούνη. Όμως αυτή η προοπτική θέτει στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ –και ιδίως στην ηγεσία του ΣΥΝ– σοβαρότερα ζητήματα.

Σε αυτές τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται να μην κάνει ούτε βήμα πίσω στο πρόγραμμα, να δώσει ταξικό περιεχόμενο στην πολιτική διαπάλη, ώστε το κέντρο της σύγκρουσης, να μην πληρώσουμε εμείς την κρίση τους, να γίνει μαζικά αντιληπτό.

Πεποίθηση πάρα πολλών ανθρώπων στην Παραλία είναι ότι ζούμε μια νέα περίοδο ριζοσπαστικοποίησης και ανατροπών. Αυτό προσπαθούμε να το φέρουμε σε επικοινωνία με την κουλτούρα, τις αρχές και τις αξίες της ριζοσπαστικής-επαναστατικής Αριστεράς.

Ή με την Αριστερά και αυτούς που εκπροσωπεί (μισθωτούς, ελεύθερους επαγγελματίες, ανέργους, συνταξιούχους, τη νεολαία) ή με τη Δεξιά των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των μεγαλοεκδοτών.

Σήμερα βρίσκεται σε εξέλιξη μια πολύ σημαντική διαδικασία μέσα στην κοινωνία, που τείνει να επαληθεύσει την περιγραφή της Ελλάδας ως αδύναμου κρίκου της ευρωπαϊκής κρίσης, διεκδικώντας παράλληλα να θέσει τους όρους και τις προϋποθέσεις για μια πανευρωπαϊκή «άνοιξη» των λαών και της Αριστεράς.

Το «φτάνει πια» όλων αυτών, που ακούγεται καιρό τώρα στους δρόμους της πόλης, έφερε την εκλογική ανατροπή της 6ης Μάη. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τα πισωγυρίσματα, τους δισταγμούς και τις αδυναμίες του, ήταν η βασική συνιστώσα της ριζοσπαστικής αντιπολίτευσης ενάντια στα μνημόνια.

Συνέντευξη του Αντώνη Νταβανέλλου στην Iskra.gr στις 11.05.2012

με βάση των ενσωμάτωση ως το μεσημέρι της Τετάρτης 9/5/12

Τα εκλογικά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ, νομίζω, αποτυπώνουν την αποδοχή από την κοινωνία αυτής της ταυτότητας και κυρίως την εμπλοκή του σε αντιστάσεις που χαρακτηρίστηκαν από κυβέρνηση και ΜΜΕ ως παράνομες.

Ωστόσο μια τέτοια προοπτική, ουσιαστικά ένα κάλεσμα στο λαό όχι μόνο να στηρίξει εκλογικά –όπως κι έκανε– μια ενδεχόμενη κυβέρνηση της Αριστεράς, αλλά να βρεθεί μαχόμενος στο πλευρό της, σημαίνει να τονιστεί το σημείο της ανατροπής που συμπυκνώνεται στην «παύση πληρωμών» και στη «διαγραφή του χρέους» παρά στη διαβεβαίωση του ευρωπαϊκού προσανατολισμού με «αντιμνημονιακές» προθέσεις.

Η αντοχή του ΣΥΡΙΖΑ στις πιέσεις της μετεκλογικής περιόδου (απαίτηση του καθεστώτος για «υπευθυνότητα», προτάσεις για κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας) θα είναι το κρίσιμο τεστ.

Αυτό που αποκομίσαμε, ειδικά μετά το εκλογικό αποτέλεσμα που προέκυψε, και πρέπει να μετατρέψουμε σε ενεργητική και αποτελεσματική δράση, είναι ότι μεγάλα τμήματα των εργαζομένων έχουν αλλάξει «συνήθειες».

Το σχέδιο για μια αριστερή-μεταρρυθμιστική «δημοκρατική παράταξη» και για φιλολαϊκή διαχείριση της κρίσης του καπιταλισμού είναι και ουτοπικό και επικίνδυνο.

Γιατί δεν θέλετε τις ψήφους μας;» τραγουδούν οι Σειρήνες το γνωστό τραγούδι τους ολόγυρά μας. «Εμείς δε ζητάμε τίποτα σ’ αντάλλαγμα. Μόνο την ταυτότητα, το πρόγραμμα, τη δέσμευση ζωής που έχετε δώσει στην εργαζόμενη κοινωνία, την ψυχή σας, τίποτε άλλο».

Αυτές οι γραμμές γράφονται αμέσως μετά τις εκλογές και όπως είναι φυσικό η σκέψη είναι επηρεασμένη από το αποτέλεσμα.

Με τον κόσμο πολιτικό πρωταγωνιστή, μπορούμε να ολοκληρώσουμε την ανατροπή

Ο Γιώργος Τεκίρδαλης, υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ- ΕΚΜ στην Α' Θεσσαλονίκης απάντησε στις ερωτήσεις που έχει αποστείλει το alterthess στους υποψηφίους των συνδυασμών της Α' Θεσσαλονίκης.

Να φυσήξει ο άνεμος της Αριστεράς στην Ελλάδα, για να δυναμώσουμε τους αγώνες των εργαζομένων που βρίσκονται μπροστά μας, για να πραγματοποιηθεί η ανάγκη και ο πόθος για την ενότητα της Αριστεράς, για να στείλουμε ισχυρό μήνυμα ελπίδας στους λαούς της Ευρώπης.

Η απόρριψη του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης δεν είναι ικανή (ή αρκετή) προϋπόθεση για τις συμμαχίες της Αριστεράς. Το καλύτερο παράδειγμα είναι οι Ανεξάρτητοι Έλληνες. Με το κόμμα του Καμμένου μας χωρίζει, όπως σωστά ειπώθηκε, άβυσσος.

Κυβέρνηση της αριστεράς σημαίνει, όχι τον περιορισμό της κοινωνικής δραστηριότητας και κινητοποίησης, όχι την υποστολή των εργατικών αγώνων, όχι τον περιορισμό των διαδηλώσεων και των λαϊκών εκδηλώσεων αλλά το εντελώς αντίθετο. Σημαίνει την ενίσχυση όλης αυτής της διαδικασίας επανάκτησης της συλλογικότητας, της αυτοοργάνωσης, της συμμετοχής του κόσμου της εργασίας και της λαϊκής πλειοψηφίας σε όλα τα πεδία της κοινωνικής ζωής και πρώτα απ’ όλα στην οικονομία. Σημαίνει την διεύρυνση της έννοιας της δημοκρατίας.

Καμιά θυσία για το ευρώ, ρήξη με το σύνολο των επιβαλλόμενων ευρωπαϊκών πολιτικών. Κανένας σεβασμός σε καμιά συνθήκη, σε κανένα σύμφωνο, σε καμιά δέσμευση, σε καμιά συμφωνία της εγχώριας αστικής τάξης με τις αντίστοιχες ευρωπαϊκές. Οι πολιτικές ανατροπές και η ιστορία της ταξικής πάλης δεν ανακόπτονται από χαρτιά με υπογραφές και αριθμημένα άρθρα.

Οι εκλογές της 6ης Μάη είναι μια σημαντική αναμέτρηση.

Η προσπάθεια των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να βγάλουν άθροισμα «κυβερνησιμότητας» –κάτι που παλιότερα μπορούσε να εξασφαλίσει το καθένα από τα κόμματα-πυλώνες του δικομματισμού, μέσω της «αυτοδυναμίας»– είναι απόδειξη της κρίσης του πολιτικού προσωπικού που ταυτίστηκε με τα μνημόνια.

Η μόνη λύση, για να μπει φραγμός σε αυτή την καταστροφή, είναι η απαγόρευση των απολύσεων και η κρατικοποίηση των επιχειρήσεων που εγκαταλείπουν οι εργοδότες, χωρίς καμιά αποζημίωση και η λειτουργία τους από τους ίδιους τους εργαζόμενους.

Μια κυβέρνηση της Αριστεράς μπορεί να προκύψει μέσα από τη συστηματοποίηση της πολιτικής συνεργασίας και υπό την προϋπόθεση της κλιμάκωσης των αγώνων. Θα πρέπει να επιδιωχθεί ως μια κυβέρνηση άμεσης στήριξης των εργαζομένων (πάνω σε ένα «ελάχιστο» πρόγραμμα βασικών κοινωνικών αιτημάτων), αλλά και ως μια κυβέρνηση «μεταβατική», ως ένας ενδιάμεσος σταθμός προς τη γενικότερη αντικαπιταλιστική ανατροπή και τη διεκδίκηση του σοσιαλισμού.