Καμιά θυσία για το ευρώ, ρήξη με το σύνολο των επιβαλλόμενων ευρωπαϊκών πολιτικών. Κανένας σεβασμός σε καμιά συνθήκη, σε κανένα σύμφωνο, σε καμιά δέσμευση, σε καμιά συμφωνία της εγχώριας αστικής τάξης με τις αντίστοιχες ευρωπαϊκές. Οι πολιτικές ανατροπές και η ιστορία της ταξικής πάλης δεν ανακόπτονται από χαρτιά με υπογραφές και αριθμημένα άρθρα.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Ο ρεαλισμός τους, τα κέρδη των τραπεζών, της siemens, της αύξησης της φορολόγησης των λαϊκών στρωμάτων, της συνεχούς ελάφρυνσης της φορολογίας του κεφαλαίου. Ο ρεαλισμός τους να πληρώσουν τη διεθνή καπιταλιστική κρίση οι εργαζόμενοι/ες και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Αυτή τη στρατηγική ακολουθούν και σε διεθνές επίπεδο.
Ο ρεαλισμός μας, να πληρώσουν την κρίση αυτοί που τη δημιούργησαν. Απόλυτη προτεραιότητά μας οι κοινωνικές ανάγκες. Η υπεράσπιση των ταξικών συμφερόντων του κόσμου της εργασίας. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο ταλάντευσης. Η σύγκρουση είναι σε πλήρη εξέλιξη, σε κάθε εργασιακό χώρο, σε κάθε γειτονιά, σε όλο το εύρος των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων και φυσικά στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο.
Στην Ελλάδα ο κρίκος, μπορεί να σπάσει.
Προτεραιότητα η μονομερής υπεράσπιση των ταξικών συμφερόντων του κόσμου της εργασίας. Παύση πληρωμών του χρέους για να τερματιστεί η διαδικασία εκβιασμού και ενοχοποίησης των εργαζομένων και της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Να απελευθερωθούν δεκάδες δις ετησίως για την κάλυψη ζωτικών κοινωνικών αναγκών.
Καταγγελία και ανατροπή της δανειακής σύμβασης, όλων των μνημονίων και των μέτρων που εκπορεύονται από αυτά. Επικεντρώνουμε στα αίτια της κρίσης, δηλαδή στη συσσώρευση των κερδών. Απαντάμε με βαριά φορολογία του μεγάλου κεφαλαίου, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών. Το εφοπλιστικό κεφάλαιο μετράει 58 φοροαπαλλαγές, αποδίδοντας στον κρατικό προϋπολογισμό μόλις 12 εκ. € έναντι 50 εκ. € των μεταναστών. Εθνικοποίηση των τραπεζών που έχουν πληρωθεί στο πολλαπλάσιο της αξίας τους, καθώς και βασικών τομέων της παραγωγής με έλεγχο των εργαζομένων και της κοινωνίας.
Οι εργαζόμενοι/ες δεν χρωστάμε τίποτα, γι’ αυτό απαντάμε με διαγραφή του ταξικού χρέους και επιθετική διεκδίκηση των συσσωρευμένων κερδών της περιόδου της ανάπτυξης, αλλά και των σημερινών για την κάλυψη των αναγκών της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας.
Εδώ ζούμε με τον πιο εκρηκτικό τρόπο συνολικές αντιφάσεις. Ενώ η κρίση οξύνεται σε ολόκληρη την Ευρωζώνη, και όχι μόνο, και ενώ απεργίες και αγώνες ξεσπούν στον ευρωπαϊκό νότο, αλλά και στο κέντρο, στην Ελλάδα το αστικό μπλόκ υποχρεώθηκε μετά από δύο και πλέον χρόνια αγώνων, αντιστάσεων και ραγδαίας απονομιμοποίησής του να συρθεί σε εκλογές, με ορατή την περαιτέρω απασταθεροποίηση του. Μια τέτοια αποσταθεροποίηση της αστικής στρατηγικής στην χώρα που διεξάγεται το πιο σκληρό κοινωνικό πείραμα, θα μπορούσε να οξύνει τις ταξικές αντιθέσεις σε ολόκληρη την Ευρωζώνη, διανοίγοντας ρήγματα αντεπίθεσης για τους εργαζόμενους/τις εργαζόμενες.
Καμιά θυσία για το ευρώ, ρήξη με το σύνολο των επιβαλλόμενων ευρωπαϊκών πολιτικών. Κανένας σεβασμός σε καμιά συνθήκη, σε κανένα σύμφωνο, σε καμιά δέσμευση, σε καμιά συμφωνία της εγχώριας αστικής τάξης με τις αντίστοιχες ευρωπαϊκές. Οι πολιτικές ανατροπές και η ιστορία της ταξικής πάλης δεν ανακόπτονται από χαρτιά με υπογραφές και αριθμημένα άρθρα.
Η αριστερά να σηκώσει το «γάντι»
Απαιτείται συγκέντρωση δύναμης. Σε αυτή την κατεύθυνση και με άξονα την εκτίμηση της συγκεκριμένης κατάστασης, των δυνατοτήτων, αλλά και των αδυναμιών, το σύνθημα για «Κυβέρνηση της Αριστεράς», στο πλαίσιο της συμπαράταξης της Αριστεράς αποτελεί το απαραίτητο πολιτικό ανάλογο της παρούσας στιγμής.
Το σύνθημα αυτό μπορεί να νοηματοδοτηθεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Η δική μας νοηματοδότηση λογοδοτεί στη διαδρομή που έχει διανύσει ο κόσμος που αγωνίζεται, στην τόνωση της αυτοπεποίθησής και του φρονήματός του, στην επιβεβαίωση ότι οι αγώνες του και οι επιλογές του μπορούν να καταγράψουν αποτελέσματα, καθώς επίσης και στη δυνατότητα σταθερού πολιτικού προσανατολισμού και μαζικής συλλογικής οργάνωσής του. Σε κάθε περίπτωση η κατεύθυνση αυτή έχει μεταβατικό χαρακτήρα, αποτελεί καίριο σημείο πολιτικής παρέμβασης που θα καθορίσει το χαρακτήρα και τους όρους της σύγκρουσης από την επομένη της εκλογικής μάχης, τόσο στο κοινωνικό και στο πολιτικό πεδίο, όσο και στο πεδίο των ιδεών στην προοπτική του σοσιαλισμού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή ακριβώς την προοπτική σηκώνει το «γάντι» της συνολικής αντιπαράθεσης, προτάσσει την κοινωνική απαίτηση της συμπαράταξης και της ενότητας της αριστεράς ανταποκρινόμενος στη αποτυπωμένη αυτή κοινωνική διάθεση και ανάγκη.
Επιπλέον μια τέτοια απάντηση αντιμάχεται με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο τις όποιες κεντροαριστερές αναβιώσεις, και ταυτόχρονα τη δεξιά εθνικιστική, αυταρχική αντιμνημονιακή ρητορεία.
Η επιτυχία αυτής της κατεύθυνσης δεν θα κριθεί σε κάποιες διαδικασίες κορυφής, αλλά αντίστοιχα με τις πολιτικές και κοινωνικές ρήξεις και ανατροπές στις οποίες οι ίδιοι οι εργαζόμενοι/ες, η νεολαία και τα φτωχά λαϊκά στρώματα θα είναι οι πρωταγωνιστές/στριες που με την ενεργό παρουσία τους θα καθορίσουν και θα επιβάλλουν τις εξελίξεις.
Γι’ αυτούς του λόγους η επιλογή της στήριξης του ΣΥΡΙΖΑ στις 6 Μάη αποτελεί ένα πρώτο βήμα στην ενίσχυση αυτής της κατεύθυνσης σε έναν ανοιχτό ορίζοντα μαζικών και πραγματικών ρήξεων και ανατροπών.