ΣΥΡΙΖΑ, για την ανατροπή, για την «κυβέρνηση της αριστεράς»

Λίγες μόνο μέρες πριν τις εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται να εκδηλώνει μια πρωτόγνωρη δυναμική καθώς οι προτάσεις του για «κυβέρνηση της αριστεράς», που θα μετατρέψει την λαϊκή προσδοκία για την ανατροπή των μνημονίων και των συνακόλουθων μέτρων, αγκαλιάζεται από μεγάλο τμήμα της κοινωνίας.

Η σημασία των εκλογών

Οι εκλογές της 6 ης Μάη είναι οι πιο κρίσιμες και σημαντικές για τον κόσμο της εργασίας, του κινήματος και της λαϊκής πλειοψηφίας, εδώ και πολλές δεκαετίες. Ταυτόχρονα είναι και μοναδικές καθώς δεν τις επέλεξε το σύστημα, δεν τελείωσε η τετραετία, δεν ήταν επιλογή της κυβέρνησης να κάνει πρόωρες εκλογές. Αντίθετα. ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και σύσσωμο το «μαύρο μπλοκ» δεν έχουν κανένα λόγο να πάνε στην κάλπη καθώς βρίθουν προβλημάτων και αντιθέσεων και ταυτόχρονα κατρακυλάνε σε ιστορικά χαμηλά στη εκτίμηση του εκλογικού σώματος. Έκαναν ότι μπορούσαν για να τις αποφύγουν, με την βοήθεια και τις δηλώσεις – απειλές των αφεντικών τους σε Ευρωπαϊκή Ένωση και ΔΝΤ.

Όμως η κάλπη στήθηκε. Αυτή την φορά κατ’ απαίτηση του λαού και σαν συνέχεια των μαζικών και δυναμικών κινητοποιήσεων, πρωτοπόρων διεθνώς, όλης αυτής της διετίας. Απαίτηση να φύγει η κυβέρνηση του μαύρου μπλοκ (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, ΔΗΣΥ)  του διορισμένου τραπεζίτη πρωθυπουργού που αντικατέστησε στην μορφή μα όχι στο περιεχόμενο την κυβέρνηση της λαϊκής εξαπάτησης του Γ. Παπανδρέου. Απαίτηση να φύγει, μαζί με την τρόικα, τα μνημόνια και τα σκληρά αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα. 

Αυτό το κορυφαίο ποιοτικό στοιχείο, η έκφραση και η επιβολή της απαίτησης των «από κάτω» για εκλογές, το ρήγμα στην θέληση και τις επιλογές του «μνημονιακού» συστήματος, πρέπει να προκύψει και σαν αποτέλεσμα από την κάλπη. Να «επιστρέψει» στην κοινωνία που κινείται, δρα, αγωνίζεται, οικοδομεί την αλληλεγγύη και αρνείται να δεχθεί το νέο καθεστώς καταστροφής των όρων ζωής της αλλά και της περιστολής της δημοκρατίας.

Ψεύτικα τρομοδιλήμματα

Απέναντι στην προοπτική μιας ήττας των «μνημονιακών» κομμάτων καθώς σήμερα μοιάζει ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν καταφέρνουν να αθροίσουν το ποσοστό που χρειάζεται για να σχηματίσουν κυβέρνηση, η προπαγάνδα των τρομοκρατικών διλημμάτων καλά κρατεί. Από τα στελέχη της τρόικας, της ΕΕ και του ΔΝΤ μέχρι τον πρόεδρο του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων και βέβαια από τους Σαμαρά και Βενιζέλο και τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ, όλοι μαζί φωνάζουν, εν χωρώ, πως ανατροπή της «μνημονιακής» πολιτικής, σύγκρουση με τις επιταγές ΕΕ και ΔΝΤ σημαίνει άμεση έξοδο από το Ευρώ και την ΕΕ.

Παρουσιάζουν μια εντελώς ψευδή εικόνα της ισχυρής και εύρωστης Ευρώπης πού χει κι ένα «κακό σπυρί», την Ελλάδα. Προπαγάνδα που εδώ και μήνες έχει διανθιστεί με διάφορα επιχειρήματα, ντόπια και ξένα, από τους «τεμπέληδες Έλληνες» μέχρι την κατασκευή του συνένοχου λαού – «τα φάγαμε μαζί» - με τους πολιτικούς της εξαπάτησης, των σκανδάλων και της λίστας του Χριστοφοράκου. 

Όμως σήμερα αυτή η προπαγάνδα δεν είναι ισχυρή. Η Ευρώπη βρίσκεται σε ανοιχτή κρίση της νεοφιλελεύθερης στρατηγικής και αρχιτεκτονικής της κι είναι ολόκληρη «ένα κακό σπυρί» από την κορφή ως τα νύχια. Στον δρόμο της Ελλάδας, στην «κόκκινη ζώνη» της κρίσης χρέους, βρίσκονται πια χώρες της τάξεως της Ιταλίας (7^η οικονομία στον κόσμο και 3^η στην Ευρώπη) και της Ισπανίας (4^η στην Ευρώπη) και ήδη εδώ και μήνες η Γαλλία έχει χάσει τα περίφημα 3 Α των δικών της ομολόγων.

Στις πρόσφατες γαλλικές εκλογές ο  ηγέτης της γαλλικής σοσιαλδημοκρατίας, του γαλλικού ΠΑΣΟΚ, Ολάντ στήριξε την καμπάνια του στην αμφισβήτηση του συμφώνου δημοσιονομικής πειθαρχίας, του συμφώνου του Ευρώ συμπαρασύροντας μάλιστα σ’ ένα βαθμό και τον ανταγωνιστή του Σαρκοζύ. Αυτή η εξέλιξη έφερε σύννεφα στην σχέση της Γαλλίας και της Γερμανίας προοιωνίζοντας την δύσκολη συνέχεια στην διαχείριση της κρίσης και αποδεικνύοντας περίτρανα πως η κρίση δεν βρίσκεται μόνο στην Ελλάδα, δεν βρίσκεται μόνο στο Νότο αλλά στην ίδια την κορφή, την αρχιτεκτονική και τη δομή της ΕΕ.

Όταν όμως η κλιμάκωση της κρίσης φτάνει να εκφράζεται με ρωγμή στο διευθυντήριο της ΕΕ, όταν ο γάλλος Βενιζέλος φτάνει – για τους δικούς του σκοπούς, για τον ανταγωνισμό της χώρας του με την Γερμανία, για προεκλογικούς λόγους ανταγωνισμού με τον δεξιό ν/φ Σαρκοζί, αλλά και για να ενισχύσει την απεύθυνσή του στα λαϊκά και εργατικά στρώματα, να αμφισβητεί, έστω και στα λόγια, τον «ιερό κανόνα» του Ευρώ και κατά συνέπεια και άλλα «ιερά» κείμενα (συνθήκες της ΕΕ), που φυσικά γίνονται κουρελόχαρτα όταν το επιβάλλουν οι συνθήκες ή μάλλον τα συμφέροντα, με πρόσχημα τα οποία σήμερα καταστρέφεται ο ελληνικός λαός, τι θα πρεπε να κάνει μια πραγματική λαϊκή, αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα;

Στάση πληρωμών προς τους δανειστές εντός ευρωζώνης!

Εδώ ακριβώς μπαίνουν τα ζητήματα της πολιτικής. Η δυνατότητα μιας αριστερής κυβέρνησης στην Ελλάδα να υπερασπιστεί τον λαό της χρησιμοποιώντας κάθε δυνατό χαρτί μέσα στην ταραγμένη και εύθραυστη ισορροπία της ευρωπαϊκής κρίσης είναι μεγάλη. Όσο κι αν η εγκληματική πολιτική των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και Παπαδήμου αφαίρεσαν πολλά από τα όπλα που διαθέταμε στην αρχή της κρίσης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ απαντά πως ανάμεσα στις κοινωνικές ανάγκες και τις απαιτήσεις των δανειστών δεν έχουμε διλήμματα! Πως πρώτη πράξη μιας κυβέρνησης της αριστεράς θα είναι η καταγγελία και η ανατροπή της δανειακής σύμβασης, των μνημονίων και όλων των μέτρων που πάρθηκαν και παίρνονται. Πως θα προχωρήσει σε αθέτηση των πληρωμών προς τους δανειστές, και την διαγραφή του χρέους.

Όλα αυτά είναι απολύτως εφικτά και μάλιστα είναι μονόδρομος εάν θέλουμε να βάλουμε ένα στοπ στην κατρακύλα και την καταστροφή μιας ολόκληρης κοινωνίας, εάν πραγματικά η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να ασκήσει πολιτική στο όνομα και προς όφελος του ελληνικού λαού. Εάν δεν είναι υπάλληλος των πιο σκληρών νεοφιλελεύθερων καπιταλιστικών κέντρων της Ευρώπης και διεθνώς καθώς και του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου (τραπεζίτες, ΣΕΒ, εφοπλιστές κ.λ.π.) όπως είναι όλοι αυτοί – ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και Σια -που μας κυβερνάνε τόσα χρόνια και τολμούν σήμερα να ξαναζητάνε την ψήφο μας.

Όλα αυτά είναι ζητήματα πολιτικής βούλησης και όχι αντικειμενικής δυνατότητας. Η δυνατότητα υπάρχει καθώς αρκεί σήμερα στο «εύφλεκτο» κρισιακό περιβάλλον της ΕΕ κάποιος να κάνει την αρχή, κάποιος ν’ ανάψει την σπίθα. Είναι λάθος η άποψη που λέει πως πρέπει μονομερώς και οικιοθελώς να σηκωθούμε να φύγουμε από την ΕΕ. Αντίθετα, η ισχυρή επιλογή είναι να τροφοδοτήσουμε την κρίση της νεοφιλελεύθερης στρατηγικής και αρχιτεκτονικής της ΕΕ που σήμερα κλυδωνίζεται από την κορυφή, δημιουργώντας νέο υπόδειγμα για πολλές χώρες που οδηγούνται όπως κι εμείς σε απελπιστική κατάσταση.

Δημιουργώντας όρους για ένα ντόμινο εξελίξεων σε όλη την Ευρώπη.

Αυτή η προσέγγιση δεν αποτελεί υπεκφυγή από το να δοθεί η μάχη της πολιτικής ανατροπής στο εθνικό πεδίο, αλλά ακριβώς το αντίστροφο. Η μάχη στο εθνικό πεδίο που μπορεί τώρα να επιφέρει μια πολιτική ανατροπή, πυροδοτώντας μια διαδικασία ρήξεων μπορεί να οξύνει τις συστημικές αντιθέσεις σε έναν ανοικτό ορίζοντα πάλης για το συνολικό διακύβευμα. Κι αυτό δεν μπορεί, ιδιαίτερα σήμερα στον κόσμο του 21^ου αιώνα, όπως έχει διαμορφωθεί να είναι μερικό και εντοπισμένο μόνο σε μια άκρη του κόσμου. 

Αυτό σημαίνει το σύνθημα: «Ανατροπή στην Ελλάδα – μήνυμα στην Ευρώπη».

Κυβέρνηση της Αριστεράς

Ένα τέτοιο σχέδιο μπορεί να το υλοποιήσει μόνο μια «κυβέρνηση της αριστεράς». Και χρειάζεται να γίνεται ξεκάθαρη η διαφορά ενός σχεδίου με στόχο την χειραφέτηση του κόσμου της εργασίας και της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας από τα «εναλλακτικά» σχέδια του συστήματος που βγήκαν από την εφεδρεία για να δημαγωγήσουν και να ψαρέψουν σε θολά νερά προς όφελος του ίδιου του μεγάλου κεφαλαίου, υποσχόμενα μάλιστα πολύ πιο δραστική περιστολή της δημοκρατίας από τον ανοιχτό φασισμό και ναζισμό (Χρυσή Αυγή) μέχρι την μεταμφιεσμένη χούντα ενός κράτους αστυνομοκρατούμενου και στρατοκρατούμενου(Ανεξάρτητοι Έλληνες).

Κυβέρνηση της αριστεράς σημαίνει, όχι τον περιορισμό της κοινωνικής δραστηριότητας και κινητοποίησης, όχι την υποστολή των εργατικών αγώνων, όχι τον περιορισμό των διαδηλώσεων και των λαϊκών εκδηλώσεων αλλά το εντελώς αντίθετο. Σημαίνει την ενίσχυση όλης αυτής της διαδικασίας επανάκτησης της συλλογικότητας, της αυτοοργάνωσης, της συμμετοχής του κόσμου της εργασίας και της λαϊκής πλειοψηφίας σε όλα τα πεδία της κοινωνικής ζωής και πρώτα απ’ όλα στην οικονομία. Σημαίνει την διεύρυνση της έννοιας της δημοκρατίας.

Γι αυτό και μιλάμε για εθνικοποιήσεις των τραπεζών και των πιο βασικών τομέων της παραγωγής με δημοκρατικό, κοινωνικό και εργατικό έλεγχο.

Το σύνθημα, ο στόχος, για «κυβέρνηση της αριστεράς» περιέχει μέσα του τους όρους μιας μεγάλης ανατροπής στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, βάζει τους όρους, στις σημερινές συνθήκες, έκρηξης της κοινωνικής ανάγκης και διεκδίκησης για μια μεγάλη παράταξη της ριζοσπαστικής αριστεράς, σαφώς διακριτής από τα όποια κεντροαριστερά σενάρια και με σαφή προοπτική τον Σοσιαλισμό.