Αυτό που αποκομίσαμε, ειδικά μετά το εκλογικό αποτέλεσμα που προέκυψε, και πρέπει να μετατρέψουμε σε ενεργητική και αποτελεσματική δράση, είναι ότι μεγάλα τμήματα των εργαζομένων έχουν αλλάξει «συνήθειες».
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Σε αυτή τη σύντομη προεκλογική περίοδο προλάβαμε με τον ΣΥΡΙΖΑ να κάνουμε πολλές περιοδείες (από τα εργοστάσια της ΑΛΑΤΙΝΗ και τα τσιμέντα Χαλκίδας, μέχρι τα μπισκότα ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ και το Χαλυβουργείο Θεσσαλονίκης, αλλά και τον ΟΠΑΠ στο Περιστέρι και την ΕΒΟ στο Αίγιο) και να δούμε πολλές εντυπωσιακές κι ελπιδοφόρες εικόνες. Εικόνες πρωτόγνωρες.
Όχι μόνο οι σύντροφοι υποψήφιοι βουλευτές και τα πάμπολλα μέλη και συνοδοιπόροι των τοπικών ΣΥΡΙΖΑ εξόρμησαν σε πάρα πολλούς εργατικούς χώρους, αλλά και οι εργαζόμενοι έρχονταν προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Πάρα πολύς κόσμος επιζητούσε τη συζήτηση και τις προτάσεις μας, τις εμπλούτιζε, τις έκανε δικές του και τις διέδιδε τελικά σε συναδέλφους και γνωστούς.
Η δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ, ήδη από πριν τις εκλογές, φόβιζε τις αδίστακτες εργοδοσίες και γι’ αυτό απαγορεύτηκαν πολλές συγκεντρώσεις και περιοδείες σε εργατικούς χώρους. Χαρακτηριστικό και διδακτικό είναι το παράδειγμα της διοίκησης της EFG Eurobank, που απαγόρευσε την είσοδο και προγραμματισμένη συζήτηση με τους υποψηφίους σ. Στρατούλη και Νταβανέλλο. Αυτή τη φορά όμως οι εργαζόμενοι κατάλαβαν περισσότερα πράγματα και κάποιοι έκαναν την παρατήρηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ενοχλεί περισσότερο, γιατί στο ΚΚΕ επέτρεψαν την είσοδο και σημείωσαν ότι σε προηγούμενες εκλογές μας είχαν αφήσει να μπούμε.
Σε μικρότερους χώρους όπου πραγματοποιήθηκαν συγκεντρώσεις, αλλά και σε μεγάλους χώρους του δημοσίου (όπως στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, στον ΟΑΕΕ, στα νοσοκομεία) όπου συναντήσαμε εργαζόμενους, η υποδοχή ήταν εξαιρετικά θερμή, αλλά η διαφορά με παλιότερες εντυπώσεις δεν είναι τόσο απλή.
Αυτό που αποκομίσαμε, ειδικά μετά το εκλογικό αποτέλεσμα που προέκυψε, και πρέπει να μετατρέψουμε σε ενεργητική και αποτελεσματική δράση, είναι ότι μεγάλα τμήματα των εργαζομένων έχουν αλλάξει «συνήθειες». Κάνουν κριτική στην προηγούμενη στάση της μη συμμετοχής στα κοινά, θέλουν να ακούσουν τις απόψεις της Αριστεράς, όχι μόνο για πριν και για τώρα, αλλά και για τη μελλοντική κοινωνία, το παλιό και το νέο σύστημα.
Αυτά που μας είπε πλήθος εργαζομένων δεν είναι λόγια του αέρα, καθώς υπήρξε εμφανής προθυμία να ανταλλάξουμε στοιχεία επικοινωνίας, ώστε στο αμέσως επόμενο διάστημα τα αποτελέσματα της κάλπης να ενισχυθούν και να εδραιωθούν στην αληθινή ζωή, μέσα από τους απαραίτητους αγώνες σε κάθε εργατικό χώρο, μικρό ή μεγάλο, ιδιωτικό ή δημόσιο, με τη σύμπραξη του συνόλου της Αριστεράς σε κάθε σωματείο, σε κάθε απεργία, διαδήλωση και κατάληψη.