Η συμμετοχή των σ. της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν πολιτικά ευεργετική και για τους ίδιους και για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ελπίζουμε το λάθος αυτό να μην συνεχίσει να επαναλαμβάνεται αέναα στο χρόνο.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Οι σύντροφοι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ συγκέντρωσαν 1,19% και 75.439 ψήφους (από τις 25.000 ψήφους των αντίστοιχων εκλογών του 2009). Δεν κατόρθωσαν να παρουσιάσουν την άνοδο που είχαν στις περιφερειακές εκλογές όπου, όπως σήμερα αποδεικνύεται, επωφελήθηκαν από την τότε διασπασμένη παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ.
Πολύ περισσότερο δεν κατόρθωσαν να προσελκύσουν ένα μαζικό τμήμα του τεράστιου κύματος ανθρώπων που στράφηκαν προς τα αριστερά, μέσα στο χρόνο που ακολούθησε τις περιφερειακές εκλογές. Και αυτό –για ένα σχήμα που αυτοπροσδιορίζεται ως «καθαρότερο» όλων– σε μια περίοδο συνεχών αγωνιστικών κινητοποιήσεων, αποτελεί ένα σοβαρό ερωτηματικό που θα έπρεπε να απασχολήσει τόσο τις ηγεσίες όσο και τους σ. της βάσης του εγχειρήματος.
Στην ανακοίνωση των σ. του ΣΕΚ διαβάσαμε ότι τα αποτελέσματα των εκλογών «είναι μια γροθιά στο στομάχι για την άρχουσα τάξη στην Ελλάδα και χαστούκι για τα διευθυντήρια της ΕΕ» και ότι «το μήνυμά τους ανοίγει το δρόμο για κλιμάκωση των αγώνων για να ξηλώσουμε τα μνημόνια, τις τρόικες και το χρεοκοπημένο σύστημά τους».
Σωστά. Όμως, με δεδομένη τη στασιμότητα του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, είναι σαφές ότι τα αποτελέσματα καθορίστηκαν από το άλμα του ΣΥΡΙΖΑ που, σχεδόν κυριαρχικά, εξέφρασε τη «μαζική στροφή αριστερά». Αυτή η διαπίστωση μήπως σήμερα δημιουργεί ερωτηματικά για τις επιλογές σ. και οργανώσεων που απέφυγαν τα καθήκοντα, τις ευθύνες και τις προσπάθειες, για να δοθούν, τελικά, οι «γροθιές» και τα «χαστούκια» και να σταλούν τα μαζικά «μηνύματα»; Μήπως σήμερα υπάρχει ζήτημα αυτοκριτικής για σ. και οργανώσεις που –ενώ γνωρίζουν την αξία της παράδοσης και της θεωρίας του Ενιαίου Μετώπου– επέλεξαν κοντόθωρα κάποιον –τάχα– «αντικαπιταλιστικό» αυτοπροσδιορισμό;
Για να μπορούν να χαρούν και να πανηγυρίσουν τα αποτελέσματα –και σωστά κάνουν– οι σ. του ΣΕΚ υποχρεώνονται να σημειώσουν ότι η στροφή του κόσμου είχε ως «κύριο αποδέκτη τον ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο κατηγορούσαν (σ.σ.: οι αντίπαλοι) για επιστροφή σε “παλαιοκομουνιστικές θέσεις”…». Οποία κομψή αναγνώριση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει τη μάχη από αριστερές-ριζοσπαστικές θέσεις και γι’ αυτό συγκεντρώνει τα κύρια πυρά των καθεστωτικών δυνάμεων! Να θυμίσουμε μόνο ότι αυτή η επιθετικότητα των αντιπάλων μας απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ ισχύει πολύ καιρό πριν τις εκλογές…
Δυστυχώς, η ανακοίνωση των σ. του ΝΑΡ είναι πολύ πιο προβληματική. Συμμερίζονται τη δυσφορία του ΚΚΕ για το αποτέλεσμα, κάνοντας λόγο για «εκκωφαντική όσο και αντιφατική λαϊκή καταδίκη των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ». Κατηγορούν τον κόσμο για «αυταπάτες περί άμεσων λύσεων» (σ.σ.: από πότε η διεκδίκηση άμεσων λύσεων έγινε «συστημική» πολιτική;) και κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ ότι αναζητά λύσεις μέσω των «κυβερνητικών διεξόδων» (σ.σ.: αλήθεια, όταν οι σ. του ΝΑΡ απαιτούσαν να πέσει η κυβέρνηση Παπαδήμου, τι ζητούσαν;) και βέβαια «χωρίς ρήξη με το σύστημα» (την ώρα που οι δυνάμεις του συστήματος έχουν λυσσάξει με τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι με το ΝΑΡ...).
Μετά από αυτές τις δύο (όχι τόσο ταιριαστές) ανακοινώσεις, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως μέτωπο εξέδωσε μια τρίτη ανακοίνωση: Χαρακτηρίζει τα αποτελέσματα «εκκωφαντική (σ.σ.: αλλά όχι και αντιφατική) καταδίκη» των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ και καταλήγει στην κρίσιμη εκτίμηση: «τα κόμματα και τα μέτωπα της Αριστεράς θα κριθούν στο επόμενο διάστημα από το αν θα μπορέσουν να ανταποκριθούν σε αυτή την ελπίδα». Σοφό. Σαφές;
Σε ανύποπτο χρόνο ο ΣΥΡΙΖΑ –και ειδικότερα η ΔΕΑ– είχαμε προτείνει στους σ. της ΑΝΤΑΡΣΥΑ τη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ με ιδιαίτερα προνομιακούς όρους (διασφάλιση ανεξαρτησίας, διακριτότητας, εκλογιμότητας). Η πρόταση απορρίφθηκε με έπαρση που, σήμερα, φαίνεται αδικαιολόγητη. Η συμμετοχή των σ. της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν πολιτικά ευεργετική και για τους ίδιους και για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ελπίζουμε το λάθος αυτό να μην συνεχίσει να επαναλαμβάνεται αέναα στο χρόνο.