Η μάχη που δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προκαλέσει ενδιαφέρον, και ελπίδες, διεθνώς. Δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και ιστορικές προσωπικότητες του κινήματος έχουν εκφράσει τη στήριξή τους στον ΣΥΡΙΖΑ.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Η 4η Διεθνής, με ανακοίνωσή της («Το μέλλον των εργατών της Ευρώπης αποφασίζεται στην Ελλάδα»), καλεί σε διεθνή υποστήριξη ενός προγράμματος εκτάκτου ανάγκης (γύρω από τα «5 σημεία» του ΣΥΡΙΖΑ) και ζητά τη δημιουργία μετώπου (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΚΚΕ, συνδικάτα και κοινωνικά κινήματα) πάνω σε ένα τέτοιο πρόγραμμα, για την επιβολή μιας κυβέρνησης της Αριστεράς.
Σε άρθρο του στο «London Review of Books» («Σώστε μας από τους σωτήρες!»), ο Σλαβόι Ζίζεκ συνόψισε εύστοχα το χαρακτήρα των φετινών εκλογών. Για πρώτη φορά σε μια εκλογική αναμέτρηση ένας λαός δεν καλείται να διαλέξει ανάμεσα σε ένα κεντροδεξιό και ένα κεντροαριστερό κόμμα με σχεδόν ταυτόσημα προγράμματα: «Στις 17 Ιουνίου, η επιλογή θα είναι πραγματική: το κατεστημένο (Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ) από τη μία, ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη». Ο γνωστός διανοητής της Αριστεράς καταλήγει: «Οι Έλληνες δεν είναι παθητικά θύματα: βρίσκονται σε πόλεμο με το ευρωπαϊκό οικονομικό κατεστημένο, και αυτό που χρειάζονται είναι αλληλεγγύη στον αγώνα τους, γιατί είναι και δικός μας αγώνας».
Ο Ταρίκ Αλί, μιλώντας στις προφεστιβαλικές εκδηλώσεις των «Αναιρέσεων», δήλωσε: «Αν ήμουν Έλληνας πολίτης, θα ψήφιζα ΣΥΡΙΖΑ». Η τοποθέτησή του έχει ξεχωριστή σημασία: Η ανάλυσή του και οι προτάσεις του για την κρίση είναι πιο κοντά σε αυτές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αυτό δεν τον εμποδίζει να αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα της σημερινής μάχης, τις δυνατότητες που μπορεί να ανοίξει μια κυβέρνηση της Αριστεράς και την αυτονόητη τακτική επιλογή, αν κανείς θέλει πραγματικά μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, να παλέψει γι’ αυτήν.
Οι τοποθετήσεις αυτές (και πολλές άλλες) έχουν ιδιαίτερη σημασία και μας γεμίζουν με ακόμα μεγαλύτερες ευθύνες, γιατί δείχνουν πως δεν είναι μόνο ο εχθρός διεθνώς που έχει στραμμένα τα βλέμματά του στην Ελλάδα, αλλά και πολύτιμοι σύμμαχοι. Οι σύντροφοι αυτοί ούτε απέκτησαν ξαφνικά «αυταπάτες», ούτε έπαψαν να είναι επαναστάτες. Οι θέσεις τους είναι πολύ πιο προωθημένες (και καλά κάνουν!) από αυτές του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά έχουν την εμπειρία και τη νηφαλιότητα να αντιληφθούν την κρισιμότητα της μάχης, τη σημασία που θα έχει για την προώθηση αυτών των θέσεων η επιβολή μιας κυβέρνησης της ριζοσπαστικής Αριστεράς στις σημερινές συνθήκες κρίσης και διεθνούς αντεργατικής επίθεσης, σε μια χώρα του «δυτικού» καπιταλισμού.
Κατανοούν αυτό που βλέπει και ο αντίπαλος και στοχοποιεί τον ΣΥΡΙΖΑ ως βασική απειλή για την ΕΕ. Όπως γράφτηκε σε άρθρο που δημοσιεύτηκε σε διάφορα σάιτ της βρετανικής αντικαπιταλιστικής Αριστεράς (internationalsocialist.org.uk, counterfire.org): «Όποιος θέλει να κατευθύνει τον πόλεμο, πρέπει να είναι στο πεδίο της μάχης –ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η πρώτη γραμμή του πολέμου ενάντια στη λιτότητα. Η κριτική στο ρεφορμισμό του Τσίπρα είναι καλή, αλλά η ιστορία θα γραφτεί από τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ».