Φύλλο Νο 269 (6 Ιούνη 2012)

Λοιπόν, τι προτιμάτε; Ευρώ ή χάος; Αυτό κραυγάζουν καθημερινά οι τηλεαστέρες, επιδιώκοντας να χειραγωγήσουν το αριστερό-λαϊκό ρεύμα που εκφράστηκε στις 6 Μάη, με στόχο να μην το ξαναβρούν μπροστά τους –ενισχυμένο– στις 17 Ιούνη. Το ερώτημα, έτσι τοποθετημένο, έχει προφανή απάντηση (το ευρώ, το ευρώ!), αλλά είναι προφανώς ανέντιμο…

Σε μια σειρά δήμους το τελευταίο διάστημα (Θεσσαλονίκη, Χερσόνησος, Λέσβος) επιχειρείται να ιδιωτικοποιηθούν μια σειρά από υπηρεσίες, κυρίως στους τομείς της καθαριότητας.

Παράνομη έκρινε το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών την τετραήμερη απεργία που είχαν κηρύξει, από τις 4 Ιούνη, οι οδηγοί τουριστικών λεωφορείων.

Νέα συναυλία συμπαράστασης στους απεργούς χαλυβουργούς, που συμπληρώνουν 220 μέρες απεργίας, πραγματοποιήθηκε το πρώτο Σάββατο του Ιούνη, μπροστά στην πύλη του εργοστασίου.

Με 24ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες, που συμπλήρωσαν τις 10 μέρες, απαντούν οι 1.200 περίπου εργαζόμενοι του Καζίνου της Πάρνηθας, στην προσπάθεια της εργοδοσίας να πετσοκόψει τους μισθούς τους και να καταργήσει κάθε δικαίωμά τους.

Η μάχη που δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προκαλέσει ενδιαφέρον, και ελπίδες, διεθνώς. Δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και ιστορικές προσωπικότητες του κινήματος έχουν εκφράσει τη στήριξή τους στον ΣΥΡΙΖΑ.

Η πολύπλοκη και υπερπολωμένη περίοδος, που ζούμε, βάζει πάνω σε όλες τις οργανώσεις της Αριστεράς μεγάλες και αντιφατικές πιέσεις. Είναι ένας ακόμα λόγος που κάνει την ενότητα της Αριστεράς (με όλη την αναγκαία και αναπόφευκτη εσωτερική συζήτηση) να αποδεικνύεται ως η καλύτερη μέθοδος για να απαντήσουμε στις προκλήσεις.

Χωρίς την ενεργή συμμετοχή και την άμεση συνέργεια αυτού του κόσμου με τις πολιτικές μας κατευθύνσεις και επιλογές θα είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να δώσουμε νικηφόρα τις δύσκολες μάχες που έχουμε μπροστά μας και να κρατήσουμε σταθερά τη ριζοσπαστική μας γραμμή.

Μετά από δεκαετίες, η συλλογικότητα και η οργάνωση επανέρχονται. Η πολιτική και η οικονομία ξαναγίνονται ζητήματα συζήτησης σε μαζικό και στοιχειωδώς οργανωμένο επίπεδο. Όλα δείχνουν ότι το κοινωνικό ρεύμα που ανέδειξε τον ΣΥΡΙΖΑ και αυτό που δίνει την πραγματική βάση για την κυβέρνηση της Αριστεράς είναι απαιτητικό.

Με οργή παρακολουθήσαμε την ευκολία με την οποία δημοσιοποιήθηκαν οι φωτογραφίες και τα προσωπικά δεδομένα αυτών των γυναικών, την άνεση με την οποία καταργήθηκε το ιατρικό απόρρητο και το δικαίωμα νομικής υπεράσπισης και της περίθαλψης αυτών των γυναικών, την απάθεια με την οποία καταπατήθηκε η αξιοπρέπεια και η αξία των ανθρώπων, που φανερώνει την αδυναμία της πλειοψηφίας της κοινωνίας να ταυτιστεί με τις μετανάστριες και τις ιερόδουλες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, με τη δημοσιοποίηση του προγράμματός του, δεσμεύτηκε οριστικά στην τακτική της μονομερούς ακύρωσης του μνημονίου και των εφαρμοστικών νόμων. Η σημασία της δέσμευσης αυτής δεν μπορεί να υποτιμηθεί: η ακύρωση του μνημονίου από μια κυβέρνηση της Αριστεράς δημιουργεί μια νέα πραγματικότητα για το «κάτω» τμήμα της κοινωνίας, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να αντιστραφεί η επίθεση της ντόπιας κυρίαρχης τάξης και των διεθνών συμμάχων της. Και μόνο για την υλοποίηση αυτού του στόχου αξίζει τον κόπο η κινητοποίηση των λαϊκών δυνάμεων ενόψει της 17ης Ιούνη

Μια τέτοια, πλανητικών διαστάσεων ληστεία, επιβεβαιώνει απόλυτα τη ρήση του Μπρεχτ ότι μεγαλύτερο έγκλημα από τη ληστεία μιας τράπεζας είναι η ίδια της η ίδρυση.

Με το όπλο της αλληλεγγύης ανταποκρίνονται κοινωνικοί φορείς, αλλά και ιδιώτες, στο κάλεσμα για συμπαράσταση στους πρόσφυγες του Λαυρίου, που κινδυνεύουν με λιμό, εξαιτίας της αδιαφορίας των αρμοδίων και της στάσης πληρωμών που έχουν επιβάλει στους εργαζόμενους στο Κέντρο Προσφύγων Λαυρίου, με αποτέλεσμα αυτοί να είναι απλήρωτοι εδώ και 5 μήνες.

«Η εξουσία δεν κερδίζεται μέσα από μια εκλογική αναμέτρηση, είναι μια διαρκής πάλη, ακόμη κι αν την επομένη των εκλογών έχουμε κυβέρνηση Αριστεράς. Την εξουσία δεν την ασκεί μονάχα ο πρωθυπουργός, αλλά και οι τράπεζες, τα κανάλια, οι μεγαλοεπιχειρηματίες, το μεγάλο κεφάλαιο. Όταν πήρε την εξουσία, για παράδειγμα, στη Χιλή ο Αλιέντε, οι μεγαλοκεφαλαιούχοι και οι πολυεθνικές τον φάγανε λάχανο».
Από δήλωση του Αλ. Τσίπρα, όπως αναφέρεται σε άρθρο στο aixmi.gr

Στις 29 Μάη πραγματοποιήθηκε στη Φιλοσοφική εκδήλωση με επιζώντες του Ολοκαυτώματος, που μίλησαν για τις εμπειρίες τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά και πώς έζησαν την επέλαση του ναζισμού στην Ελλάδα.

Οι προεδρικές εκλογές στην Αίγυπτο ανέδειξαν μια κατάσταση βαθιάς πόλωσης. Τα «κατάλοιπα του καθεστώτος» ανασυγκροτούνται, όμως εξακολουθεί να υπάρχει μια πλατιά κοινωνική βάση που θέλει τη συνέχεια της επανάστασης. Η αθώωση των αστυνομικών στελεχών, που δικάζονταν για τις δολοφονίες των μαρτύρων της επανάστασης, προκάλεσε ένα νέο κύμα διαδηλώσεων, που πήραν πολιτικό χαρακτήρα ενάντια στον υποψήφιο της αντεπανάστασης, Αχμέντ Σαφίκ

Τον ταξικό διχασμό παραδέχτηκαν και κυβερνητικά στελέχη, αν και άλλα στελέχη έσπευσαν τρομαγμένα να καταγγείλουν την «υπερβολική έμφαση σε ταξικά ζητήματα». Πράγματι, το «ναι» στηρίχθηκε στις μεσοαστικές περιοχές και στην επαρχία. Η μεσαία τάξη, οι αγρότες και σε ένα βαθμό οι συνταξιούχοι ήταν αυτοί στους οποίους έπιασε ο «φόβος» για μια ενδεχόμενη επιδείνωση της θέσης τους. Το «όχι» ήταν ξεκάθαρα εργατικό.

Δύο μέτωπα αντίστασης αντιμετωπίζει ο Ραχόι στην Ισπανία. Το ένα είναι της παιδείας, όπου θέλει να επιβάλει περικοπές δισεκατομμυρίων.