Για να φτάσει ακόμα πιο μακριά αυτή η δυναμική, χρειάζεται η εμπιστοσύνη του κόσμου στις δικές του δυνάμεις. Η συνειδητοποίηση ότι δεν αρκεί μια καλή αριστερή κυβέρνηση για να αλλάξει τα πράγματα, η υπενθύμιση ότι είναι αυτός ο ίδιος που έφερε τα πράγματα μέχρι εδώ και να φτάσει τελικά να ξαναπεί το σύνθημα του Μάη του 1968: «Τα αφεντικά χρειάζονται εσένα, εσύ δεν χρειάζεσαι τα αφεντικά».
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Τα αποτελέσματα των εκλογών της 17ης Ιούνη ήταν αποκαλυπτικά, μιας και αναδείχτηκε ο πραγματικός πρωταγωνιστής της ιστορίας. Ο κόσμος σε μεγάλο βαθμό ξεπέρασε το φόβο και τις παγίδες, που του έστηναν συνεχώς τα κόμματα του μνημονίου, τα ΜΜΕ και οι ευρωπαίοι ηγέτες. και μίλησε ξεκάθαρα, δηλώνοντας ότι θέλει ανατροπή του μνημονίου και αλλαγή πολιτικής.
Πρωταγωνιστής ο κόσμος
Οι εκλογές όμως ήταν απλά η συμπύκνωση μιας μακράς περιόδου σκληρών αγώνων. Οι εξελίξεις στην Ελλάδα και την Ευρώπη τα τελευταία δύο χρόνια (από το μνημόνιο και μετά) σε μεγάλο βαθμό καθορίστηκαν από τους εργαζόμενους. Ο κόσμος διαδήλωσε στους δρόμους, κήρυξε συγκλονιστικές απεργίες, συμμετείχε στις καταλήψεις των υπουργείων και άλλων δημόσιων χώρων, αντιμετώπισε τις δυνάμεις καταστολής, έδειξε ανυπακοή στα χαράτσια και στους άδικους νόμους, που επέβαλαν κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ.
Η συντριβή της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και αργότερα η αστάθεια του μαύρου μετώπου συγκυβέρνησης ήταν αποτέλεσμα αυτής ακριβώς της κίνησης. Πολύ γρήγορα ο οικονομικός αγώνας για μισθούς, συντάξεις και κράτος πρόνοιας, μετατράπηκε σε πολιτικό αγώνα με βασικό σύνθημα «Πάρτε το μνημόνιο και φύγετε από δω» και αργότερα με την απαίτηση να γίνουν εκλογές ενάντια στην «πραξικοπηματική κυβέρνηση Παπαδήμου.
Η δράση αυτής της δύναμης ξαναθύμισε στους από πάνω ότι υπάρχει αντίπαλος. Όταν οι απειλές, η τρομοκρατία και η καταστολή δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα, αναγκάστηκαν να προκηρύξουν εκλογές. Το ότι οι εκλογές επιβλήθηκαν από τον ίδιο τον κόσμο αποτυπώθηκε στο αποτέλεσμα της 6ης Μάη και πολύ περισσότερο της 17ης Ιούνη.
Ενδεικτικά, η ΝΔ πήρε 70% στην Εκάλη και 51% στη Φιλοθέη, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ σάρωσε στις λαϊκές περιοχές. Αιγάλεω, Περιστέρι, Πετρούπολη, Νέα Ιωνία, Δραπετσώνα, Νίκαια 37%. Την ίδια στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πρώτος στους ανέργους, στους εργαζόμενους του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, αλλά και στους φοιτητές. Η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ αναμφίβολα ήταν μια ταξική ψήφος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ των εργαζομένων
Αυτή η διάθεση είχε εμφανιστεί στις εκατοντάδες συνελεύσεις και εκδηλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ που έγιναν προεκλογικά. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι εκδηλώσεις στους χώρους δουλειάς. Τα ερωτήματα, οι αγωνίες και οι προβληματισμοί, που έθεταν οι εργαζόμενοι, έδειχναν ταυτόχρονα και το προς τα πού πρέπει να πάει ο ΣΥΡΙΖΑ. Το «νοικοκύρεμα» που πρότειναν οι εργαζόμενοι δεν είχε καμία σχέση με εκείνο των κομμάτων του συστήματος. Στα νοσοκομεία για παράδειγμα, οι εργαζόμενοι μιλούσαν για την ανάγκη προσλήψεων, για τη δυνατότητα να νοσηλεύονται όλοι οι ασθενείς ανεξαρτήτου οικονομικής δυνατότητας, είχαν άποψη για τη διαχείρηση των χρημάτων του νοσοκομείου, για το ποια φάρμακα είναι καλύτερα, αλλά και για το πόσο άχρηστοι και «ακριβοί» είναι οι μάνατζερ.
Σε πολλές περιπτώσεις οι ίδιοι οι εργαζόμενοι συνειδητοποιούσαν ότι η αυτοδιαχείριση ενός χώρους εργασίας δεν είναι τόσο ουτοπική όσο ακούγεται. Χωρίς να το ξέρουν, παρουσιάζαν το πρόγραμμα που πρέπει να έχει μια αριστερή ριζοσπαστική δύναμη, αν θέλει να εκφράζει πραγματικά τον κόσμο και τα αιτήματά του.
Για να φτάσει ακόμα πιο μακριά αυτή η δυναμική, χρειάζεται ένα συστατικό ακόμα. Και αυτό είναι η εμπιστοσύνη του κόσμου στις δικές του δυνάμεις. Η συνειδητοποίηση του κόσμου ότι δεν αρκεί μια καλή αριστερή κυβέρνηση για να αλλάξει τα πράγματα, η υπενθύμιση ότι είναι αυτός ο ίδιος που έφερε τα πράγματα μέχρι εδώ και να φτάσει τελικά να ξαναπεί το σύνθημα του Μάη του 1968: «Τα αφεντικά χρειάζονται εσένα, εσύ δεν χρειάζεσαι τα αφεντικά».
Συγκρότηση
Αυτή είναι και η μοναδική δύναμη στην οποία μπορεί να στηριχτεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Την ίδια ώρα που οι δυνάμεις του καθεστώτος συγκροτούν κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ επιβάλλεται να στηρίξει τις δομές οργάνωσης του κόσμου, που μπορούν να αντισταθούν στην επίθεση (συνδικάτα, επιτροπές, λαϊκές συνελεύσεις, δίκτυα αντίστασης και αλληλεγγύης). Για να το κάνει πετυχημένα όμως, χρειάζεται δυνατές τοπικές και κλαδικές οργανώσεις ΣΥΡΙΖΑ, που θα αναλάβουν αυτό το καθήκον και θα παίξουν πρωτοπόρο ρόλο στην οργάνωση της αντίστασης.
Η πλατιά απαίτηση για ενιαίο κόμμα ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί παρά να εκφραστεί με δυνατές τοπικές οργανώσεις ΣΥΡΙΖΑ, που θα οργανώνουν μάχες για την υπεράσπιση των σχολείων και των νοσοκομείων, που θα παίρνουν δυναμικές πρωτοβουλίες αλληλεγγύης ενάντια στα άδικα χαράτσια και τις κατασχέσεις σπιτιών, που θα αντιμετωπίσουν τη φασιστική απειλή. Η δυνατή αντιπολίτευση στο δρόμο είναι που θα εξασφαλίσει τη δυναμική αντιπολίτευση στη βουλή και όχι το ανάποδο.
Στις τοπικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει επιτέλους να δοθεί αποφασιστικός ρόλος. Η συμμετοχή του κόσμου να γίνει ουσιαστική, να δοθεί η δυνατότητα αντιπροσώπευσης, να ακούγεται η φωνή των «από κάτω» στα «υψηλά κλιμάκια». Η λειτουργία ζωντανών γραφείων-ορμητηρίων σε κάθε πόλη και γειτονιά είναι ένα σημαντικό βήμα σ’ αυτή την κατεύθυνση.
Η συζήτηση για τη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα έχει ήδη ξεκινήσει. Θα χρειαστεί μια ουσιαστική και διεξοδική συζήτηση για τα ζητήματα διακριτότητας των ιδεολογικών ρευμάτων, αλλά και των οργανωτικών επιλογών, για το πρόγραμμα και τους στόχους μας.
Ταυτόχρονα, τις επόμενες ώρες, μέρες και βδομάδες ξεκινάει ο δεύτερος γύρος σύγκρουσης ενάντια στα μνημόνια και τη νέα κυβέρνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κόσμος δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα, όσο στο «Ή αυτοί ή εμείς!» θα απαντούν: ΕΜΕΙΣ!