Ενώ τα ΑμεΑ προσπαθούν να επιβιώσουν με ένα σύστημα υγείας και κοινωνικής πρόνοιας που συνεχώς υποβαθμίζεται, έχουν και τους φασίστες της Χρυσής Αυγής να υποστηρίζουν ότι η λύση για τα προβλήματά τους είναι η στείρωση και γιατί όχι η ευθανασία!
Από την επίθεση συγκυβέρνησης και τρόικας, που με το σχέδιο «εσωτερικής υποτίμησης» οδηγούν στη φτώχεια την πλειοψηφία της κοινωνίας και διαλύουν οποιαδήποτε δομή κοινωνικής μέριμνας, δεν γλιτώνουν ούτε τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Με τις πολιτικές άγριας λιτότητας, που τις βαφτίζουν «εξορθολογισμό», καταργούν στοιχειώδεις κοινωνικές παροχές που λάμβαναν μέχρι σήμερα τα άτομα με αναπηρία, όπως το πρόγραμμα κοινωνικού τουρισμού, επιδότηση ενοικίου, ευνοϊκά στεγαστικά δάνεια. Και ενώ τα ΑμεΑ προσπαθούν να επιβιώσουν με ένα σύστημα υγείας και κοινωνικής πρόνοιας που συνεχώς υποβαθμίζεται, έχουν και τους φασίστες της Χρυσής Αυγής να υποστηρίζουν ότι η λύση για τα προβλήματά τους είναι η στείρωση και γιατί όχι η ευθανασία!
Κινητοποίηση
Χάρη στις κινητοποιήσεις των ΑμεΑ, που κορυφώθηκαν με πανελλαδικό συλλαλητήριο στην Ομόνοια και πορεία προς το Μαξίμου στις 27/9 (με τα ΜΑΤ να απωθούν με τις ασπίδες τους διαδηλωτές), την πολιτική πίεση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ που έφερε το θέμα στη Βουλή και μπροστά στο φόβο του πολιτικού κόστους, φαίνεται ότι τα αναπηρικά επιδόματα (προνοιακό, διατροφικό-εξωϊδρυματικό , επίδομα απολύτου αναπηρίας κλπ.) γλιτώνουν από το τσεκούρι του Βρούτση και του Στουρνάρα. Βέβαια, καραδοκεί πάντα η μνημονιακή «υποχρέωση» για μείωση των κοινωνικών-προνοιακών επιδομάτων κατά 2 έως 3 δισ. ευρώ μέχρι το 2015.
Συγχρόνως, τεράστιο πρόβλημα έχει προκύψει με τα Κέντρα Πιστοποίησης (ΚΕΠΑ), που είναι αρμόδια να ελέγξουν ποιοι-ες δικαιούνται το επίδομα αναπηρίας. Η περίφημη ιστορία κοινωνικού αυτοματισμού για τους «τυφλούς της Ζακύνθου», που δήθεν έριξαν έξω το κράτος, όταν εφοπλιστές και βιομήχανοι αγνοούν την έννοια της φορολόγησης, έχει μετατρέψει τους ελέγχους σε πραγματική «φυλακή» για τους ανάπηρους. Περίπου 60.000 άτομα με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις βρίσκονται στις λίστες αναμονής. Σε ένα μεγάλο ποσοστό αυτών των ατόμων έχει ανασταλεί, εδώ και μήνες, η σύνταξη ή το προνοιακό τους επίδομα, έως ότου επανεξετασθούν από τις Υγειονομικές Επιτροπές και εκδοθεί η σχετική Γνωμάτευση Αναπηρίας τους. Και μιλάμε για ανθρώπους που πολλές φορές δεν μπορούν να εργαστούν, ενώ οι οικογένειές τους στενάζουν και αυτές από τα άδικα μέτρα που τσακίζουν μισθούς και συντάξεις και δυσκολεύονται να στηρίξουν τα δικά τους άτομα με ειδικές ανάγκες.
«Άρια φυλή»
Εκτός όμως από την αναλγησία των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, τα ΑμεΑ έχουν να αντιμετωπίσουν και το ρατσιστικό μίσος της νεοναζιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής. Μη κρύβοντας την επιθυμία τους να εξαφανίσουν όσους δεν συνάδουν με τα πρότυπα της «Άριας φυλής» (μετανάστες, ομοφυλόφιλοι, αριστεροί αγωνιστές, ανάπηροι κ.ά.), ήδη από το 2007, στην επίσημη ιστοσελίδα τους για την οικολογία «Πράσινη Πτέρυγα», αναδημοσιεύουν άρθρο του Dr Jacqes Bauge-Prevost (Γαλλία-1985), μέλος του Ινστιτούτου Ψυχοσωματικών, Βιολογικών και Φυλετικών Επιστημών υπό τον τίτλο «H Δημοκρατία καταδικάζει αθώα πλάσματα σε ισόβιο βασανισμό», στο οποίο προτείνεται ακόμα και η θανάτωση των ατόμων με αναπηρίες ή χρόνιες παθήσεις: «Κάθε χρόνο τα θύματα αυτά της επιπολαιότητας γονέων και κοινωνίας πληθαίνουν, χάρις στην επίσημη ιατρική επιστήμη, η οποία λόγω της ποδηγετήσεώς της από μία ομάδα μανιακών υποχονδρίων, προστατεύει κάθε ελαττωματικό πλάσμα, που σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση η φύσις θα το είχε καταδικάσει σε θάνατο».
Όλα αυτά είναι λογικά για τους φασίστες, επειδή, σύμφωνα με τη θεωρία τους, εφόσον αυτά τα άτομα δεν μπορούν να δουλέψουν και είναι αντιπαραγωγικά για το κεφάλαιο, γιατί να τα ταΐζουμε με επιδόματα; Καλύτερα να τα θανατώνουμε.
Το εργατικό κίνημα και η Αριστερά, στον αγώνα για την υπεράσπιση των μισθών και των κοινωνικών παροχών, έχουν να αντιπαρατεθούν και με την πιο σκοτεινή πολιτική θεωρία που γέννησε η ανθρωπότητα, η οποία στοχοποιεί τους αδύναμους και υποδαυλίζει τους διαχωρισμούς ανάμεσα στους εργαζόμενους, ώστε να πλουτίζουν ανενόχλητα τα αφεντικά. Αν δώσουμε αυτή τη μάχη με τη σοβαρότητα που απαιτούν οι περιστάσεις, οι οπαδοί των «τελικών λύσεων» μπορούν να επιστρέψουν οριστικά στις τρύπες τους.