«Κατασκευάζοντας τον εσωτερικό εχθρό: Πώς αντιμετωπίζουμε το φασιστικό κίνδυνο»

Ολόκληρο το κείμενο, βασισμένο στην προφορική ομιλία του εισηγητή, βρίσκεται στο rproject.gr

Καταρχάς η εκτίμησή μου είναι πως δεν πρέπει ούτε να τα βάφουμε μαύρα και να θεωρούμε αυτόματη την κατίσχυση του φασισμού, ούτε να μην ανησυχούμε περιμένοντας να ξεφουσκώσει από μόνο του το φαινόμενο. Είμαστε σε μια στιγμή που το φίδι έχει βγει από το αυγό και μεγαλώνει επικίνδυνα. Και καλούμαστε όλοι και όλες, και κυρίως οι συλλογικότητες του οργανωμένου εργατικού κινήματος και της Αριστεράς, να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα εδώ και τώρα. Αυτό δεν σημαίνει ότι, στην περίοδο κρίσης που διανύουμε, το θέμα θα λυθεί αύριο ή μεθαύριο. Πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι περισσότερο για έναν δρόμο ημιαντοχής με τους φασίστες. Όχι κούρσας ταχύτητας. Και σ’ αυτό το δρόμο, για να μπορέσουμε να νικήσουμε, θα πρέπει να συσπειρώσουμε τις ευρύτερες δυνατές δυνάμεις του κινήματος και της Αριστεράς[…].

Πρέπει να έχουμε καθαρό ότι φασισμός δεν είναι μια δικτατορία, δεν είναι απλά μια επιβολή από τα πάνω ενός καθεστώτος αυταρχικού, απολυταρχικού με κατάλυση ελευθεριών[…] Είναι ένα οργανωμένο κίνημα από τα κάτω, με στόχο να τσακίσει το κίνημα και την Αριστερά.  Έτσι όπως το είχαμε δει –με τις ιστορικές του αναλογίες στο σήμερα– και στο μεσοπόλεμο[…].

Παρακράτος
Ο φασισμός στηρίζεται στο ρατσισμό και τον εθνικισμό σαν ιδεολογία, όπως επίσης στηρίζεται στην πολιτική πρακτική του συστήματος σε σχέση με το ρατσισμό και τον εθνικισμό. Δεν είναι αυτόματο δημιούργημα της κρίσης, κάτι σαν φυσιολογική εξέλιξη. Όμως, παίρνει δύναμη από τη ρατσιστική πολιτική του Δένδια, από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, από την επίθεση στις οροθετικές, από τον Ξένιο Δία, από τα πογκρόμ της αστυνομίας, από την έκθεση των στοιχείων του κάθε μαθητή που μπορεί να πιαστεί στου Ζωγράφου ή οπουδήποτε αλλού από την αστυνομία, από ένα σύμπλεγμα μιας κατάστασης που είναι επιλογή της κυβέρνησης για να μπορέσει να αποπροσανατολίσει τον κόσμο[…].

Η Χρυσή Αυγή  είναι παρακρατικό συμπλήρωμα της Ελληνικής Αστυνομίας. Πριν 2 βδομάδες, 15 άνθρωποι βασανίστηκαν, διότι σε μια μοτοπορεία έπεσαν πάνω σε φασίστες που έσπαγαν μαγαζιά και πέτυχαν διάνα στο ότι ξυλοφορτώθηκε ο φασίστας της Χρυσής Αυγής που είναι επικεφαλής της ομάδας που πάει να στήσει η Χρυσή Αυγή στην πλατεία Αμερικής. Γι’ αυτό βασανίστηκαν αυτοί οι 15 επί 5 μέρες στα κρατητήρια. Η Ελληνική Αστυνομία προστατεύει τα αδέλφια της, της Χρυσής Αυγής,  με τον τρόπο που προστάτευε τον εαυτό της μέχρι πρότινος, όταν δεχόταν επιθέσεις. Αυτό το κάνει, γιατί είμαστε μπροστά σε μια εξελισσόμενη κατάσταση οικοδόμησης της αυταρχικής δημοκρατίας, της όξυνσης της καταστολής[…].

Αυτή η αναβαθμισμένη αυταρχική δημοκρατία που χτίζουν, έχει ένα απαραίτητο δεκανίκι: το φασιστικό παρακράτος. Αυτό ενισχύεται με κάθε τρόπο. Από το κράτος, τους θεσμούς που όλο και περισσότερο αποδεικνύουν τη στενή συγγένειά τους με τη Χρυσή Αυγή ακόμα και στους πιο ανυποψίαστους[…].

Αδυναμίες

Η Χρυσή Αυγή έχει αδυναμίες. Δεν έχει καταφέρει, και θα δυσκολευτεί, να γίνει τμήμα του κινήματος και κυρίως του εργατικού κινήματος[…]. Στην τελευταία πανεργατική απεργία, θυμηθείτε το κάλεσμα της Χρυσής Αυγής προς τους Έλληνες να κατέβουν ακομμάτιστα με ελληνικές σημαίες στο Σύνταγμα. Αντ’ αυτού παρέλασαν ογκώδη μπλοκ εργατικών σωματείων και δεκάδες χιλιάδες κόσμος με κόκκινες σημαίες, πικέτες και πανό της Αριστεράς[…].

Η ταξική πόλωση είναι αυτό που μπορεί να αποσαθρώσει την κοινωνική βάση των φασιστών. Αν μπει καθαρά το ταξικό συμφέρον των ανέργων, των εργαζόμενων που χάνουν το μισθό τους, ή των συνταξιούχων που κόβεται η σύνταξή τους, και μπουν καθαρά τα στρατόπεδα: από εδώ είναι οι τραπεζίτες και από εκεί οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι. Είμαστε σε έναν πόλεμο. Το ποιος θα νικήσει θα κριθεί από το πόσο ισχυρό θα είναι το κίνημα στο δρόμο και από το πόσο ισχυρή θα είναι η Αριστερά.

Σε τέτοιες συγκυρίες, οι χρυσαυγίτες μπορούν να παρεμβαίνουν πολύ περιορισμένα, όπως στις διαδηλώσεις των στρατιωτικών, στις πορείες των αστυνομικών, το πολύ σε κάποιες κινητοποιήσεις πωλητών λαϊκών αγορών, που έχουν συντηρητική και πολύ δεξιά ή ακροδεξιά παράδοση.

Έχουν πρόβλημα, όταν έρχεται το ζήτημα της πώλησης της ΑΤΕ στη Βουλή, γιατί θα πρέπει να δυσαρεστήσουν το φίλο τους το Σάλα. Έχουν πρόβλημα, όταν έρχεται το ζήτημα για το πλωτό μουσείο που δωρίζει ο Λάτσης, αν θα πάει στο δημόσιο, γιατί θα πρέπει να δυσαρεστήσουν το φίλο τους το Λάτση και το ίδρυμα Λάτση.

Έχουν πρόβλημα, όταν χαρίζονται τα χρέη των μεγάλων ΠΑΕ, γιατί δεν θέλουν να δυσαρεστήσουν αυτούς που τους τρέφουν και τους χρηματοδοτούν για να κάνουν οπαδισμό και μέσω αυτού αντλούν νεαρά μέλη για τη Χρυσή Αυγή.
Έχουν πρόβλημα, όταν υπάρχει αντιπαράθεση στη Νέα Ιωνία ανάμεσα στον ιδιοκτήτη ενός ιδιωτικού πάρκινγκ και στο δημοτικό πάρκινγκ, που στηρίζει ο δήμος και είναι δωρεάν, να επιλέξουν με ποιον θα πάνε. Και επιλέγουν τη μπίζνα.
Όλα αυτά χρειάζεται να αναδεικνύονται από τη δική μας τη μεριά. Αποδεικνύουν ότι είναι άκρως συστημική δύναμη η Χρυσή Αυγή[…].

Κάτω τα μνημόνια, έξω οι ναζί

Δεν υπάρχει αντίσταση στο μνημόνιο χωρίς απάντηση στους φασίστες[…]. Η απάντηση θα έρθει από το εργατικό κίνημα και την Αριστερά. Είναι εξαιρετικά χρήσιμη η συμβολή πολλών ορκισμένων αντιφασιστών, αλλά δεν αρκεί. Η απάντηση χρειάζεται και μπορεί να έρθει από τα συνδικάτα, από τις λαϊκές συνελεύσεις, από τις τοπικές οργανώσεις της Αριστεράς σε πόλεις, γειτονιές και χωριά. Εμπεριέχει τα στοιχεία ενός ευρύτερου ενιαίου μετώπου, που όμως στην καρδιά του έχει εκείνους που αντιστέκονται στο μνημόνιο, στους τραπεζίτες και την τρόικα[…].

Να μην ξεχνάμε ότι δεν υπάρχει απάντηση στο φασισμό χωρίς απάντηση στο ρατσισμό, που τον τρέφει και τον υποβοηθά συστηματικά και θεσμικά. Οι μετανάστες είναι τμήμα της εργατικής τάξης[…]. Χρειάζεται υπεράσπιση της ελευθερίας μετακίνησης των μεταναστών για να πάνε όπου θέλουν και υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους εκεί που ζουν, για να ζήσουν με ίσα δικαιώματα εργασιακά και κοινωνικά μαζί με όλους τους υπόλοιπους εργαζόμενους και να παλεύουν μαζί. Το ίδιο διεκδικούμε και για τους Έλληνες μετανάστες στην Αυστραλία, στη Σουηδία ή οπουδήποτε αλλού και το απαιτούμε από το εκεί εργατικό κίνημα και την εκεί Αριστερά.

Είναι απολύτως κρίσιμο να μην αφήνουμε ζωτικό χώρο στη Χρυσή Αυγή στις γειτονιές και στα σχολεία. Η Αριστερά χρειάζεται να πιάσει το ζωτικό χώρο των φασιστών, όχι μόνο ως αντιφασίστες. Χρειάζεται να ανοίξουν γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ παντού, και όχι να ανοίγουν γραφεία της Χρυσής Αυγής. Χρειάζεται να κάνουμε εξορμήσεις στις γειτονιές. Όχι μόνο αντιφασιστικές εξορμήσεις. Εξορμήσεις που να καλούν στη γενική απεργία, στην επίσκεψη της Μέρκελ. Αυτά είναι που κόβουν το ζωτικό χώρο της Χρυσής Αυγής. Αν η Αριστερά είναι κλεισμένη στο καβούκι της, στα γραφεία ή στα κεντρικά της όργανα και συζητάει χωρίς να βγαίνει στο δρόμο, θα έχουμε πρόβλημα.

Αλλά χρειάζεται και διακριτό αντιφασιστικό κίνημα. Επειδή ακριβώς τα εργατικά σωματεία έχουν αρχίσει να κινούνται, αλλά δεν έχουν πάρει ακόμα στα σοβαρά το ρόλο του αντιφασιστικού αγώνα, μέχρι να γίνει αυτό, χρειάζονται διακριτές παρεμβάσεις, αντιφασιστικές πρωτοβουλίες στις γειτονιές, αντιρατσιστικές και αντιφασιστικές κινήσεις που θα προσπαθούν να συσπειρώσουν όλα τα εργατικά σωματεία της περιοχής, όλες τις τοπικές οργανώσεις της Αριστεράς σε κάθε περιοχή σε ένα αντιφασιστικό μέτωπο με μόνιμη συνεργασία[…].

Λάθη
Υπάρχουν κάποια λάθη στην αντιμετώπιση του φασισμού. Το ένα είναι η υποτίμηση, όταν λέμε πως όλα θα κριθούν από την ταξική πάλη και πως, αν νικήσουμε τα μνημόνια, θα νικήσουμε και τους φασίστες. Δεν έγινε έτσι στη Γερμανία του μεσοπολέμου[…].

Ένα δεύτερο λάθος είναι να πούμε ότι χρειάζεται ένα πανδημοκρατικό μέτωπο αντιμετώπισης του φασισμού, που θα συμπεριλαμβάνει και τμήματα του αστικού πολιτικού κόσμου, φωτισμένους αστούς, κυρίως σαν τον κύριο Παυλόπουλο, μνημονιακούς δημοκράτες, σαν τον κύριο Κουβέλη κλπ.

Ένα τρίτο λάθος είναι να πούμε ότι αρκεί μια θεσμική αντιμετώπιση, να καλούμε την αστυνομία να κάνει τη δουλειά της, και δεν χρειάζεται αντιμετώπιση στο δρόμο, μην τυχόν γίνουμε κι εμείς ακραίοι στα μάτια κάποιου κόσμου[…].

Ένα τελευταίο λάθος είναι να πούμε πως επειδή η Χρυσή Αυγή ανδρώθηκε μέσα από την αντιμεταναστευτική της ρητορεία και τα πογκρόμ της, θα πρέπει η Αριστερά να βάλει νερό στο κρασί της σε σχέση με το μεταναστευτικό. Αυτό θα ήταν καταστροφικό, όχι μόνο γιατί θα αφήσουμε ανυπεράσπιστα τα ταξικά μας αδέλφια, τους μετανάστες, αλλά και γιατί η Χρυσή Αυγή από τους μετανάστες περνάει στους ομοφυλόφιλους, ήδη περνάει στους εξωκοινοβουλευτικούς αριστερούς, θα περάσει και στους κοινοβουλευτικούς αριστερούς. Περνάει από τη νύχτα στην ημέρα, από το μεμονωμένο μετανάστη στις κοινότητες μεταναστών κλπ[…].

Πρέπει να πάρουμε επίσης στα σοβαρά κι αυτό που είπε ο Χίτλερ: «αν οι εχθροί μας είχαν καταλάβει τον κίνδυνο που αντιπροσωπεύουμε, θα είχαν τσακίσει το νεαρό φασιστικό πυρήνα μας όσο ήταν ακόμα μικρός». Ας μην αφήσουμε να επιβεβαιωθεί ο Χίτλερ και στην Ελλάδα, με μια επικράτηση της Χρυσής Αυγής στη δημόσια ζωή. Ας κάνουμε αυτό που πρέπει να κάνουμε από τη μεριά μας. Ας τσακίσουμε τους φασίστες, όσο είναι νωρίς, σύντροφοι.