Στις απεργίες, στις παρελάσεις, στην αντιφασιστική πάλη: Η ανατροπή είναι εφικτή

Λίγο πριν τη μεγάλη μάχη για την αποτροπή της ψήφισης του νέου πακέτου χρεοκοπίας της κοινωνίας, η μαζικότητα της τελευταίας γενικής απεργίας στις 18/10 και οι διαδηλώσεις διαμαρτυρίας στις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου επιβεβαιώνουν την εκτίμηση ότι το δυναμικό της ανατροπής των μνημονιακών πολιτικών και του τρικομματικού θιάσου είναι υπαρκτό.

Οι κοινωνιολογικές αναλύσεις περί κατάθλιψης και απογοήτευσης του κόσμου δεν λαμβάνουν υπόψη τους μια κρίσιμη μάζα αγωνιστών-στριών που εδώ και δυόμιση χρόνια συντηρούν την αντίσταση της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων απέναντι στην πρωτοφανή επίθεση του κεφαλαίου στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις μας.

Η αποφασιστικότητα αυτού του κόσμου να πάει την αντιπαράθεση μέχρι τέλους και να κερδίσει είναι το πιο αισιόδοξο στοιχείο για την έκβαση των αγώνων μας. Αλλά δεν αρκεί από μόνη της. Η τακτική, ο βαθμός εμπλοκής και η δέσμευση της Αριστεράς στο σχέδιο του συνεπέστερου εκφραστή των συμφερόντων αυτού του κόσμου είναι εξίσου απαραίτητη προϋπόθεση.

Η συγκυβέρνηση, που υπηρετεί μέχρις εσχάτων τα προνόμια της οικονομικής ελίτ, είναι ανίκανη να διαχειριστεί και να ξεπεράσει τις εσωτερικές αντιφάσεις του κυρίαρχου αστικού συνασπισμού εξουσίας και εξίσου ανίκανη να αποσπάσει τη συναίνεση των «από κάτω». Η προεκλογική εξαπάτηση μέσα από την επίκληση φοβικών διλλημάτων («θα πεινάσουμε, αν δεν πάρουμε τα μέτρα», δηλώνει ακόμα και τώρα ο Στουρνάρας) έχει αρχίσει να μην πείθει πια.

Παρά την ομοβροντία των καθεστωτικών ΜΜΕ, που απαιτούν την εξαθλίωσή μας για να πάρουμε «τη δόση», και την κλιμάκωση του αυταρχισμού και της καταστολής, το παιχνίδι δεν εξελίσσεται όπως το θέλουν. Και η αιτία βρίσκεται στους δρόμους και τις πλατείες της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και των υπόλοιπων μεγάλων πόλεων.

Απεργίες

Στην απεργία στις 18/10, όπως και στη συγκέντρωση ενάντια στην επίσκεψη της Μέρκελ, εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές είπαν «όχι» στις πολιτικές της φτώχειας και της ανεργίας και απαίτησαν να φύγουν η κυβέρνηση και η τρόικα, μαζί με τα μνημόνια της καταστροφής. Τα μπλοκ των εργατικών σωματείων, πρωτοβάθμιων και ομοσπονδιών, συγκέντρωσαν και πάλι δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους πίσω από τα πανό τους.

Υπάρχουν εργατικοί χώροι όπου οι εργαζόμενοι είναι αποφασισμένοι να φτάσουν μέχρι την τελική σύγκρουση. Ήδη η ΠΟΕ-ΟΤΑ έχει αποφασίσει την κατάληψη των δημαρχείων όλης της χώρας και τη μετατροπή τους σε κέντρα αγώνα σε κάθε δήμο. Μαζί με τη ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, τους νοσοκομειακούς γιατρούς, τους εκπαιδευτικούς και τα συνδικάτα στα μέσα σταθερής τροχιάς (ΗΣΑΠ-ΜΕΤΡΟ-ΤΡΑΜ) επιμένουν για καταλήψεις και απεργίες διαρκείας, από τη στιγμή που θα ανακοινωθούν επίσημα τα νέα μέτρα, ώστε να μην ψηφιστούν. Η κατανόηση ότι οι 24ωρες απεργίες «τουφεκιές» δεν φέρνουν σοβαρό αποτέλεσμα και η οργή των εργαζομένων για την προκλητική αδράνεια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας έπαιξε ρόλο για την παραπάνω επιλογή.

Παρ’ όλα αυτά ΓΣΣΕ και ΑΔΕΔΥ (δυστυχώς και με τις ψήφους του ΠΑΜΕ) μάλλον καταλήγουν σε μια 24ωρη απεργία την ημέρα ψήφισης των νέων μέτρων και σε κάποια απογευματινά συλλαλητήρια τις προηγούμενες μέρες. Η πίεση στις συνδικαλιστικές ηγεσίες είναι τεράστια και πρέπει να ενταθεί από τους αριστερούς αγωνιστές σε όλα τα επίπεδα, με σκοπό η κάθε απόφασή τους να εναρμονιστεί με την υπαρκτή διάθεση της βάσης των συνδικάτων για κλιμάκωση των κινητοποιήσεων, μέσα από ένα πρόγραμμα δράσεων με καταλήψεις και πο-λυήμερες απεργίες, που θα μπλοκάρουν την ψήφιση των μέτρων και θα ανατρέψουν τη συγκυβέρνηση.

Παρελάσεις

Η ίδια μαχητικότητα εκδηλώθηκε και στις παρελάσεις για την 28η Οκτωβρίου, που σε πολλές περιπτώσεις μετατράπηκαν σε διαδηλώσεις διαμαρτυρίας ενάντια στα μνημόνια και το φασισμό. Η κυβέρνηση δημιούργησε «υγειονομικές ζώνες» με χιλιάδες αστυνομικούς και στην περίπτωση της Θεσσαλονίκης έκαναν την εμφάνισή τους και στρατιωτικές δυνάμεις(!), οι οποίες επιτηρούσαν την ομαλή διεξαγωγή της παρέλασης. Ο κατήφορος των εκτροπών για την τρόικα εσωτερικού φαίνεται να μην έχει τέλος και θα επιταχύνεται, όσο θα φουντώνουν οι εργατικές-λαϊκές κινητοποιήσεις εναντίον της.

Στην Αθήνα και σχεδόν σε όλους τους Δήμους της Αττικής, στη Θεσσαλονίκη, το Ηράκλειο, την Πάτρα, την Τρίπολη, το Αγρίνιο κ.α. μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μαζί με σωματεία, λαϊκές συνελεύσεις και μαζικούς φορείς, πρωτοστάτησαν στην καταδίκη των πολιτικών λιτότητας και αποδοκίμασαν όποιον θαρραλέο εκπρόσωπο της κυβέρνησης εμφανίστηκε σε εξέδρα επισήμων.

Εξίσου ενωτική και καθολική ήταν και η εναντίωση στη νεοναζιστική Χρυσή Αυγή. Λόγω και της επετείου, συνθήματα όπως «Ποτέ ξανά φασισμός» και «Τότε Χίτες, σήμερα Χρυσαυγίτες» έδωσαν τον αντιφασιστικό τόνο στις συγκεντρώσεις. Φυσικά οι «νταήδες» του παρακράτους δεν τόλμησαν να εμφανιστούν στις περισσότερες παρελάσεις (στην Κέρκυρα και την Κάτω Αχαΐα οι συγκεντρωμένοι δεν τους επέτρεψαν να καταθέσουν στεφάνι), αποκαλύπτοντας και πάλι τη συστημική τους συνέπεια.
 Όπου υπάρχει μαζική κινητοποίηση κόσμου που παλεύει ενάντια στα αφεντικά και τις κυβερνήσεις τους και η Αριστερά είναι εκεί, οι ναζί της Χρυσής Αυγής λουφάζουν στις τρύπες τους.

Αριστερά

Οι παραπάνω περιγραφές έρχονται ως απάντηση σε όλους εκείνους (και μέσα στο κίνημα) που επιμένουν να διατυμπανίζουν την ήττα μας και να καταφεύγουν στις ευκολίες του «τίποτα δεν γίνεται», «είμαστε ένα βήμα πριν το φασισμό» και άλλες τέτοιες «επεξεργασίες».

Ο καθοριστικός παράγοντας για την ανατροπή των μέτρων και της κυβέρνησης είναι ο ρόλος της Αριστεράς και ειδικά του ΣΥΡΙΖΑ, λόγω και της ελπίδας που εμπνέει σε αρκετό κόσμο. Οι εκατοντάδες χιλιάδες, που κατεβαίνουν στους δρόμους, ψάχνουν τρόπο να νικήσουν και όχι αντικαταθλιπτικά. Είναι καιρός οι δυνάμεις της Αριστεράς να δράσουν ενωτικά, παίρνοντας την ευθύνη της οργάνωσης των αγώνων, της ενδυνάμωσης και του μαχητικού προσανατολισμού των σωματείων, των εγχειρημάτων αλληλεγγύης και κάθε συλλογικότητας. Πρωτοστατώντας σε κάθε δράση που θα επιτείνει την κρίση των «από πάνω» και θα υπερασπίζεται τις κατακτήσεις όσων συνθλίβονται μέσα στην κρίση, τη δημόσια υγεία, τα δημοκρατικά δικαιώματα, τη λεηλασία του φυσικού πλούτου.