Η Ντόχα του Κατάρ φιλοξένησε ένα μαραθώνιο διαπραγματεύσεων ανάμεσα σε διάφορες δυνάμεις της συριακής αντιπολίτευσης, με στόχο την ενοποίησή τους.
Οι παρόντες κατέληξαν σε μια καταρχήν συμφωνία, δημιουργώντας το Συριακό Εθνικό Συνασπισμό των Επαναστατικών Δυνάμεων και της Αντιπολίτευσης. Η πρωτοβουλία προχώρησε κάτω από τις πιέσεις της Χίλαρι Κλίντον και άλλων δυτικών δυνάμεων, που αντιλήφθηκαν πως το Συριακό Εθνικό Συμβούλιο δεν είχε καμιά επιρροή στη Συρία, ενώ ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός δεν μπορεί να ελεγχθεί εξαιτίας της χαλαρής δομής του. Ο νέος Συνασπισμός φιλοδοξεί να αποκτήσει «πάτημα» μέσα στη Συρία και να λειτουργήσει ως ικανός συνομιλητής της Δύσης, των αραβικών κρατών και του καθεστώτος, αν πρόκειται να προχωρήσει το σχέδιο «ομαλής μετάβασης». Οι πιέσεις για «ενότητα» της αντιπολίτευσης πάντα ήταν επικίνδυνες. Ο τρόπος με τον οποίο ξεκινά η συγκεκριμένη «ενότητα» προειδοποιεί για πολύ μεγαλύτερους κινδύνους. Μοιάζει με «σχέδιο Β» της συριακής αστικής τάξης (και των ξένων δυνάμεων) για τη Συρία μετά τον Άσαντ, ανταγωνιστικό στη λαϊκή αυτενέργεια που έχει απελευθερωθεί στις πόλεις όπου το καθεστώς έχασε τον έλεγχο. Φαινομενικά, το πρόγραμμα του Συνασπισμού αρκείται στην πάλη ενάντια στο καθεστώς. Αλλά, όπως δήλωσε καχύποπτος Σύριος αγωνιστής, «στα χαρτιά και το πρόγραμμα του Μπάαθ, αν το διαβάσεις, μια χαρά είναι»…