Έτσι η παράταση, που τελικά αποφασίστηκε, συνοδεύεται από τη λήψη πρόσθετων «θεσμικών» μέτρων, πέραν όσον έχουν ψηφισθεί από τη Βουλή, αλλά ακόμα και νέων χρηματικών μέτρων (δηλ. αιματηρών περικοπών) συνολικού ύψους 6,4 δισ. ευρώ έως το 2016.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Ξανά χωρίς οριστικές αποφάσεις το Γιούρογκρουπ
Στο Γιούρογκρουπ των Βρυξελών ακολουθήθηκε η παλιά, πλέον, συνταγή των συνόδων και των συμβουλίων της ΕΕ: αναβολή και βλέπουμε.
Παρότι η τρόικα εσωτερικού της Ελλάδας, ψηφίζοντας το νέο μνημόνιο, έδωσε και με το παραπάνω ό,τι απαιτούσε η τρόικα εξωτερικού, η τελευταία αδυνατεί να αποφασίσει, καθώς βρίσκεται σε εσωτερική διένεξη, αφού τα συμφέροντα αποκλίνουν. Παρά το μαραθώνιο χαρακτήρα της, η συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ στις 12/11 δεν κατέληξε σε οριστικές αποφάσεις για τίποτε, καθώς από τη μια η ΕΕ (με κύριο εκφραστή τη Γερμανία) και από την άλλη το ΔΝΤ, έχουν εντελώς αντίθετες απόψεις για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.
Τελικά αποφάσισαν ότι… δεν θα αποφασίσουν και ανέβαλαν τις… τελικές αποφάσεις για την Ελλάδα σε ειδική συνεδρίαση που θα γίνει στις 20 Νοεμβρίου. Αλλά, λένε από τώρα, και εκεί δεν θα αποφασιστεί τίποτε, καθώς, λένε, θα χρειαστεί κι άλλη μια σύσκεψη του Γιούρογκρουπ στις 26 Νοέμβρη ή αργότερα!
Διαφωνίες
Ο πρόεδρος του Γιούρογκρουπ Ζ-Κ Γιούνκερ, παρότι δήλωσε «εντυπωσιασμένος» από τις «πρόσφατες πολιτικές επιδόσεις της Αθήνας» και την υπερψήφιση από τη βουλή των νέων μέτρων, το μόνο που έκανε ήταν να εκφράσει την ελπίδα του (όπως είχε κάνει πριν από λίγο καιρό η Μέρκελ) ότι στις νέες συνεδριάσεις του Νοεμβρίου θα αποφασιστεί να δοθεί τελικά η έγκριση της εκταμίευσης των 31,2 δισ. για την Ελλάδα. Ο Γιούνκερ είπε πως ο στόχος το χρέος της Ελλάδας να αντιστοιχεί στο 120% του ΑΕΠ δεν έχει αλλάξει αφήνοντας ωστόσο ανοικτό το ενδεχόμενο να μετατεθεί το 2022, αντί για το 2020. Ωστόσο προσέθεσε πως ένα κούρεμα των ομολόγων του επίσημου τομέα, δηλ. των ελληνικών χρεών που έχουν στα χέρια τους η ΕΚΤ και τα κράτη της ευρωζώνης, δεν είναι προτιμητέα επιλογή. Το χειρότερο: Ο Γιούνκερ κάλεσε την ελληνική κυβέρνηση –παρά τις «επιτυχίες» της– να προχωρήσει στην εκπλήρωση ορισμένων ακόμα προαπαιτούμενων δράσεων (prior actions).
Καλά λόγια για τις ελληνικές «επιτυχίες» είχε και η εκπρόσωπος του ΔΝΤ, Κ. Λαγκάρντ, ωστόσο συμφώνησε με τον Γιούνκερ για την αναγκαιότητα λήψης και άλλων μέτρων. Εκεί που διαφώνησε με τον πρόεδρο του Γιούρογκρουπ και με τους άλλους Ευρωπαίους ήταν η επιμήκυνση. Η Λαγκάρντ επέμεινε ότι το χρονοδιάγραμμα του 2020 δεν πρέπει να αλλάξει και ότι, αντίθετα με τους άλλους, θα πρέπει να υπάρξει κούρεμα. Όλες οι πληροφορίες λένε ότι κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης υπήρξε μια έντονη διελκυστίνδα, καθώς οι χώρες της ευρωζώνης πίεζαν το ΔΝΤ να συμφωνήσει ότι ο στόχος του 2020 θα πρέπει να μεταφερθεί στο 2022 και να αναπροσαρμοσθεί στα επίπεδα του 125% του ΑΕΠ.
Η διπλωματική δήλωση της Λαγκάρντ, πριν αρχίσει η συνεδρίαση, ότι «είμαστε υπέρ μιας πραγματικής και όχι μιας ταχείας λύσης για την Ελλάδα» ήταν μια σαφής ένδειξη ότι οι εκπρόσωποι των καπιταλιστών προσήρθαν γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι θα διαφωνήσουν.
Στη διάρκεια της συνεδρίασης προκειμένου να πείσει ο ένας τον άλλον ειπώθηκαν και απίστευτες μπούρδες. Τις πιο πολλές ανακρίβειες και ασυναρτησίες προκειμένου να πείσει ότι το πρόγραμμα της τρόικας για την Ελλάδα είναι σε καλό δρόμο, τις είπε ο Ο. Ρεν. Μεταξύ άλλων, ο Επίτροπος ισχυρίστηκε ότι αυτή τη στιγμή η Ελλάδα έχει ένα από τα πιο εξελιγμένα συστήματα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης στην Ευρώπη, ότι το ασφαλιστικό σύστημα είναι τώρα σταθερό και η προσαρμογή των μισθών βρίσκεται εντός των στόχων. Παράλληλα, σημείωσε ότι η Ελλάδα έχει βελτιώσει το διαρθρωτικό της ισοζύγιο κατά 13% του ΑΕΠ από το 2010, πολύ καλύτερα από τους στόχους που είχαν τεθεί με το πρώτο Μνημόνιο! Τελικά όμως δεν έπεισε…
Έκθεση
Στη συνεδρίαση παρουσιάστηκε το προσχέδιο της έκθεσης της τρόικας για την Ελλάδα, το οποίο εισηγείται διετή επιμήκυνση του «προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής» (μέχρι το 2016), όχι βέβαια εξ αιτίας κάποιας καλής διάθεσης προς τον ελληνικό λαό αλλά εξαιτίας της αναγνώρισης του γεγονότος ότι το πρόγραμμα δεν βγαίνει και ότι οι πιστωτές κινδυνεύουν να χάσουν τα λεφτά τους. Έτσι η παράταση, που τελικά αποφασίστηκε, συνοδεύεται από τη λήψη πρόσθετων «θεσμικών» μέτρων, πέραν όσον έχουν ψηφισθεί από τη Βουλή, αλλά ακόμα και νέων χρηματικών μέτρων (δηλ. αιματηρών περικοπών) συνολικού ύψους 6,4 δισ. ευρώ έως το 2016. Μεταξύ άλλων, η Αθήνα θα πρέπει να προχωρήσει σε θεσμοθέτηση της αυτόματης αναπλήρωσης εσόδων καθώς και στη δημιουργία ειδικού λογαριασμού υπό την εποπτεία των τροϊκανών για την εκταμίευση της δόσης και την αποπληρωμή των δανείων.
Όμως για να υπάρξει επιμήκυνση θα χρειαστούν νέα ποσά ύψους 32,6 δισ. λέει η έκθεση –αναγνωρίζοντας ότι και σε αυτό το επίπεδο οι προβλέψεις των σοφών της τρόικας έπεσαν παντελώς έξω (κατά 10 δισεκατομμύρια), αλλά και υποθάλποντας καινούργιες διαφωνίες εντός του Γιούρογκρουπ και της τρόικας. Γιατί τώρα το ερώτημα που εγείρεται είναι ποιος θα δώσει αυτά τα νέα δάνεια. Εξ ου και οι διαφωνίες του Σόιμπλε, ο οποίος δεν «είδε» καν το προσχέδιο της τρόικας, λέγοντας μάλιστα ότι δεν ενημερώθηκε από τον Τύπο (!) για «πρόοδο» της Ελλάδας («θα ήθελα να δω αν η Ελλάδα έχει εκπληρώσει όλες τις υποχρεώσεις και μετά να ακούσω την έκθεση της τρόικας, γιατί εξαρτάται από το αν η ελληνική κυβέρνηση έχει βρει λύση με την τρόικα, και δεν έχω διαβάσει τίποτα επ’ αυτού, σε δημοσιεύματα», είπε χαρακτηριστικά).
Αναβολές
Το ότι τελικά δεν δόθηκε η δόση, αλλά και το ότι είναι άγνωστο πότε θα δοθεί, φανερώνεται και από την απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης για έκδοση εντόκων γραμματίων συνολικού ύψους 5 δισ. στις 13/11, προκειμένου να πληρώσει τα ομόλογα που λήγουν στις 16 Νοεμβρίου, δηλ. την ημέρα που η Ελλάδα θα χρεοκοπούσε αν δεν ψήφιζε η Βουλή το νέο μνημόνιο, όπως απειλούσαν οι μνημονιακοί.
Το ότι δόθηκε η διετής παράταση δεν σημαίνει ασφαλώς τίποτε για το ελληνικό λαό, αλλά δεν σημαίνει και σύγκλιση των απόψεων εντός της τρόικας. Στο Γιούρογκρουπ επιβεβαιώθηκε για ακόμη μια φορά ότι οι καπιταλιστές δεν έχουν ενιαίο πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση. Αναβάλλουν τις αποφάσεις με τη λογική «μην κάνεις σήμερα ό,τι μπορεί να κάνει κάποιος άλλος αύριο». Όμως τα περιθώρια στενεύουν για το σύστημα και η στοχοποίηση πλέον της Γαλλίας εκ μέρους της Γερμανίας δείχνει ότι οι σημερινές διαφωνίες είναι απλώς οδοντόκρεμες μπροστά στις συγκρούσεις που έρχονται από το μέλλον.