Μνημόνιο 3: Αυτός ο ταξικός Αρμαγεδδώνας πρέπει να ανατραπεί

Μέσα σε ένα πρωτοφανές όργιο παραβιάσεων και αυτών ακόμη των προβλέψεων του αστικού συντάγματος κατεδαφίζονται κατακτήσεις πολλών δεκαετιών. Το εργατικό εισόδημα, τα στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα (ανάμεσά τους και το ίδιο το δικαίωμα στην εργασία), οι συντάξεις και οι λοιπές κοινωνικές παροχές, η δημόσια υγεία, η δημόσια παιδεία και ο δημόσιος πλούτος –και μαζί με αυτά η ίδια η προσωπικότητα της πλειονότητας των ανθρώπων-, θα είναι λέξεις που θα χάσουν το νόημά τους, αν τελικά εφαρμοστούν τα προβλεπόμενα.  

Στο δημόσιο τομέα, καταργούνται τα απολειφάδια των δώρων και μειώνονται ακόμη περισσότερο οι αποδοχές στα λεγόμενα ειδικά μισθολόγια από 7% έως 41%! Οι νέες περικοπές αφορούν γιατρούς του ΕΣΥ, πανεπιστημιακούς δασκάλους και μία σειρά άλλες κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων. Ο επιμελητής Α’, π.χ. θα παίρνει μικτά περίπου 1.300 ευρώ, δηλ. καθαρά πολύ κάτω από τα 1.000 ευρώ, κι όμως αυτός ο άνθρωπος θα συνεχίσει να καλείται να σώσει ζωές εφημερεύοντας επί ατελείωτες ώρες. Ο νεοδιόριστος εκπαιδευτικός χάνει, καθαρά, σε ένα χρόνο 6.585 ευρώ πέφτοντας στα 8.200 ευρώ ετησίως!

Ταυτόχρονα προβλέπονται απολύσεις δημόσιων υπαλλήλων (2.000 το 2012 και 25.000 το 2013). Η τρικομματική κυβέρνηση χρησιμοποιεί ως φερετζέ όρους όπως «διαθεσιμότητα», «υποχρεωτική αργία» στη γραμμή που είχε χαράξει το ΠΑΣΟΚ με τις διαβόητες εφεδρείες, προκειμένου να απαλύνει τις ενοχές ΔΗΜΑΡιτών υπουργών και βουλευτών για το γεγονός ότι οδηγούν με βεβαιότητα στην καταστροφή τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων.

Προκειμένου να διευκολυνθούν οι απολύσεις στις τράπεζες και τις ΔΕΚΟ (έτσι ώστε να γίνουν και πιο εύκολα οι ιδιωτικοποιήσεις τους), μειώνονται οι αποζημιώσεις απόλυσης και στο εξής το ύψος της αποζημίωσης παγώνει στους 12 μισθούς για υπηρεσία πάνω από 16 χρόνια.

Κατώτατος μισθός
Οι πολιτικοί απατεώνες του νεοφιλελευθερισμού, ενώ λατρεύουν ως ανώτατη θεά την ελευθερία της αγοράς, όταν ασχολούνται με τους μισθούς του ιδιωτικού τομέα, τότε μας λένε ότι το κράτος πρέπει να επεμβαίνει δραστικά –φυσικά εναντίον των εργαζομένων, δηλ. του αδύναμου μέρους της συνδιαλλαγής. Από την 1η Απρίλη του 2013 ο κατώτερος μισθός θα καθορίζεται με απόφαση του υπουργού Εργασίας και όχι με συλλογικές διαπραγματεύσεις ανάμεσα στη ΓΣΕΕ και τους καπιταλιστές. Ο υπουργός Εργασίας θα μπορεί έτσι να μειώνει τον κατώτατο μισθό, όποτε θέλει και όσο θέλει (τώρα στα 586 ευρώ για τους «τυχερούς» που είναι πάνω από 25 χρονών και στα 511 ευρώ για τους άτυχους που είναι ακόμη πολύ νέοι).

Σε μια δημοκρατικά οργανωμένη κοινωνία -ακόμη και στα περιορισμένα πλαίσια του καπιταλισμού- εκείνο που έπρεπε να συμβαίνει σε συνθήκες ύφεσης και γεωμετρικής αύξησης της ανεργίας, είναι η επέμβαση του κράτους, αλλά προς την εντελώς αντίθετη κατεύθυνση: το υπουργείο έπρεπε να ορίζει έναν αξιοπρεπή κατώτατο μισθό αρκετά υψηλό, ώστε μέσα στην κόλαση της ύφεσης να προστατεύει τους ανέργους και εργαζόμενους από εξευτελιστικά μεροκάματα που πιθανόν να ετοιμάζονταν να αποδεχτούν. Αυτή η παρεμβατική δράση του κράτους είναι στοιχειώδης, αλλά οι Βρούτσηδες «ξεχνώντας» τι έμαθαν ακόμη και στο ελληνικό πανεπιστήμιο όπου σπούδασαν, πρακτικά καταργούν τον κατώτατο εγγυημένο μισθό.

Καταργούν μαζί το οικογενειακό επίδομα, τα επιδόματα ανθυγιεινής εργασίας και σπουδών, καθώς και τις αυξήσεις που προβλέπονταν ανά τριετία, μέχρι -λέει το μνημόνιο- να πέσει ανεργία κάτω από το 10%. Πρόκειται για προσβολή και της νοημοσύνης των ανθρώπων αφού πια ξέρουμε ότι με τις πολιτικές τους η ανεργία δεν θα πέσει ΠΟΤΕ κάτω από το 10% ακόμη κι αν έρθει η Χιονάτη, οι επτά νάνοι και η πιο παραμυθώδης απ’ όλα, η ανάπτυξη.

Ταυτόχρονα καταργούν το επίδομα γάμου και καταργούν επίσης τις υπόλοιπες πρόνοιες υπέρ των εργαζομένων, μέσω της μείωσης των ήδη κουτσουρεμένων αποζημιώσεων απόλυσης αλλά και του χρόνου προειδοποίησης από 6 σε 4 μήνες. Προφανώς είναι απορίας άξιον για τα Στουρνάρια, πώς κατάφεραν οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις -περιλαμβανομένων τριών δικτατοριών- να πετύχουν επανειλημμένως οικονομική ανάπτυξη, ενώ επέμεναν στις «σοβιετικές αγκυλώσεις» τους διατηρώντας επί 92 χρόνια (και σε περιόδους ανάπτυξης και σε περιόδους ύφεσης) τον προστατευτικό για τους εργαζόμενους νόμο 2112 του 1920!

Σε αυτά έρχονται να προστεθούν κι άλλα χριστουγεννιάτικα δωράκια στους μεγάλους καπιταλιστές: απελευθερώνεται το ωράριο των καταστημάτων που θα μπορούν να απασχολούν όπως θέλουν μέσα στη βδομάδα ένα εργαζόμενο, ο οποίος θα δικαιούται πλέον λιγότερο ημερήσιο χρόνο ανάπαυσης (11 ώρες –συνεπώς θα μπορούν να του ζητούν να δουλεύει επί 13 ώρες). Το πενθήμερο και το οκτάωρο δεν θα υπάρχουν πια και ο εργαζόμενος θα δουλεύει ανάλογα με τις ορέξεις του εργοδότη του. Επιπλέον δωράκι η μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών κατά 5% (δηλ. κατά 1,3 δισ. ετησίως, την ίδια στιγμή που καταρρέουν τα ταμεία).

Ασφαλιστικό
Όμως το τρίδυμο του τρόμου, Σαμαράς-Βενιζέλος-Κουβέλης έχουν επιφυλάξει τις περισσότερες περικοπές στους συνταξιούχους: 4,7 δισ. ευρώ θα χάσουν από τις συντάξεις τους οι απόμαχοι της εργασίας. Από 1/1/2013 καταργούνται για τους συνταξιούχους του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα τα δώρα για την κύρια και για την επικουρική σύνταξη με βασικό κριτήριο τη δημοσιονομική απόδοση 2,5 δισ. ευρώ. Κύριο πιάτο όμως είναι οι ευθείες μειώσεις των συντάξεων τόσο του ιδιωτικού όσο και του δημόσιου τομέα από 5% έως και 20%! Από το 2014 κόβεται το ΕΚΑΣ στους συνταξιούχους κάτω των 65 ετών. Επίσης περικόπτεται το εφάπαξ σε ποσοστό που ξεκινά από το 20% και φτάνει στο 83% και μάλιστα με αναδρομική ισχύ από τον Αύγουστο του 2010.

Τέλος, κερασάκι στην αιμοσταγή τούρτα είναι η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 έτη. Η αύξηση μάλιστα γίνεται χωρίς μεταβατικές διατάξεις και συμπαρασύρει και τα ενδιάμεσα όρια ηλικίας, ώστε για πολλούς συνταξιούχους η αύξηση να είναι πάνω από 2 χρόνια.

Φορολογικό
Αλλά και στο φορολογικό το γήπεδο γέρνει ταξικά: Σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2013, τα φυσικά πρόσωπα, δηλ. αυτοί που έχουν υποστεί τις μεγαλύτερες μειώσεις εισοδημάτων θα συνεχίζουν να πληρώνουν σχεδόν τα ίδια, ενώ οι επιχειρήσεις θα εξακολουθούν να πληρώνουν ελάχιστα, σχεδόν τα μισά από το 2011.

Το 2013 ο λαός θα κληθεί να πληρώσει 4 δισ. ευρώ περισσότερα σε φόρους, καθώς, μεταξύ άλλων, πετσοκόβονται οι φοροαπαλλαγές των λαϊκών στρωμάτων (αφορολόγητο παιδιών, έκπτωση φόρου για ενοίκια, τόκους δανείων, φροντιστήρια κ.τ.λ.), αλλάζει η φορολογική κλίμακα ώστε να επιβαρυνθούν τα φτωχά και μεσαία στρώματα, μειώνονται οι επιστροφές φόρου στους αγρότες και εκτινάσσονται οι φόροι σε πετρέλαιο θέρμανσης (μέσω της εξίσωσης με το κίνησης), αγροτικό πετρέλαιο, υγραέριο κίνησης και τσιγάρα.

Η ταξικότητα των σχεδιαζόμενων φορολογικών εσόδων φαίνεται πολύ χαρακτηριστικά από την περίπτωση των εφοπλιστών, οι οποίοι σε συνυποσχετικό που υπέγραψαν με την κυβέρνηση (το οποίο περιλαμβάνεται στο πολυνομοσχέδιο) θα συνεισφέρουν οικειοθελώς 140 εκατ. ευρώ μέχρι το 2016. Πρόκειται για ποσό γελοίο αν σκεφτούμε ότι μόνο από την αύξηση (υπερτριπλασιασμό) του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο αγροτικό πετρέλαιο το ποσό που θα εισπραχθεί μέχρι το 2016 θα είναι 518 εκατ. ευρώ.

Αλλά, ως γνωστόν, οι αγρότες είναι πλουσιότεροι από τους εφοπλιστές….