Η Αριστερά δεν πρέπει να τσιμπήσει στις σειρήνες του θεσμικού αντιφασισμού που απομονώνει τα πιο αποφασισμένα τμήματα του κινήματος και δίνει την ευκαιρία στους μνημονιακούς να ξεπλυθούν από τα ταξικά αμαρτήματά τους.
Ημερ.Δημοσίευσης
Η Χρυσή Αυγή μπορεί να ξαναγίνει μια γραφική περιθωριοποιημένη συμμορία, αν όλες οι δυνάμεις του κινήματος ανταποκριθούν στο απλό καθήκον της απονομιμοποίησής της εκεί που ζει, δουλεύει κι εργάζεται ο κόσμος που παλεύει ενάντια στα μέτρα και τα μνημόνια. Αρκεί να εγκαταλειφθούν τόσο οι απόψεις που υποτιμούν τον κίνδυνο, όσο και οι τάσεις «θεσμικής» απονομιμοποίησης των φασιστών.
Τα αποτελέσματα του μαχητικού μαζικού κινήματος, που δημιουργεί προβλήματα στους νεοναζί, χρειάζεται να διευρυνθούν και να εγκαταλειφθούν οι καταστροφικές σκέψεις της όποιας από τα πάνω «πανδημοκρατικής» αντιμετώπισης των φασιστών μαζί με μνημονιακούς «δημοκράτες» σαν τον κ. Παυλόπουλο, τον κ. Βενιζέλο και τον κ. Κουβέλη.
Όλοι αυτοί είναι που τροφοδοτούν με τα μέτρα εξαθλίωσης τους φασίστες, ενώ η κυβέρνησή τους αγκαλιάζει στοργικά τη συμμορία δια του θεσμικού ρατσισμού και της αστυνομίας του κ. Δένδια. Όλοι αυτοί σιγοντάρουν τη θεωρία των άκρων, που τσουβαλιάζει τους φασίστες με το κίνημα αντίστασης και την Αριστερά. Μια τέτοιου είδους «αντιφασιστική» τακτική θα ήταν βούτυρο στο ψωμί του Μιχαλολιάκου, που κάθε τρεις και λίγο ουρλιάζει κατά του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος και επιχειρεί να εντάξει την Αριστερά στο κάδρο του συστήματος.
Η Αριστερά δεν πρέπει να τσιμπήσει στις σειρήνες του θεσμικού αντιφασισμού που απομονώνει τα πιο αποφασισμένα τμήματα του κινήματος και δίνει την ευκαιρία στους μνημονιακούς να ξεπλυθούν από τα ταξικά αμαρτήματά τους. Αντ’ αυτού απαιτείται η ρητή και καθαρή καταγγελία τους ως στυλοβάτες του φασισμού με τις πολιτικές που τον θρέφουν. Ο αγώνας ενάντια στο φασισμό πάει χέρι-χέρι με το κίνημα ενάντια στα μνημόνια και την κυβέρνηση των τραπεζιτών.