Αλ. Παπαρήγα: Φλας αριστερά, τιμόνι δεξιά

Τι να πρωτοθυμηθούμε από τα 94 χρόνια ιστορίας του ΚΚΕ, από το Τρίτο Έκτακτο Συνέδριό του το 1924, αναρωτήθηκε η Αλ. Παπαρήγα στο λόγο της στο ΣΕΦ.

Για αρχή θα μπορούσε να θυμηθεί τους πρωτοπόρους κομουνιστές του 1924, την ηγετική ομάδα υπό τον Παντελή Πουλιόπουλο, τον πρώτο γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ, που μετέτρεψε το ΣΕΚΕ σε ΚΚΕ, ρυμουλκώντας το νεαρό τότε εργατικό κόμμα από το βάλτο της σοσιαλδημοκρατίας στην Τρίτη Διεθνή. Την ηγετική ομάδα που διαγράφηκε, απομονώθηκε, συκοφαντήθηκε και τελικά εξοντώθηκε, παρόλο που ο Π. Πουλιόπουλος είχε από τότε προειδοποιήσει τους κομουνιστές για τα «λάθη» στην ανάλυση και τη στρατηγική της ηγεσίας του ’30, για τα λάθη που σήμερα επικαλείται ο Μ. Μαΐλης για να ερμηνεύσει την ήττα του ΕΑΜ…

Η Αλ. Παπαρήγα ερμήνευσε την αντοχή του ΚΚΕ στα 94 χρόνια επικαλούμενη τη σταθερή προσήλωσή του στο μαρξισμό-λενινισμό. Μόνο που ο ισχυρισμός δεν αντέχει στην όποια σοβαρή εξέταση της ιστορίας του κόμματος: Η γραμμή και η ηγεσία του ’20 καταδικάστηκε από την επόμενη γραμμή και ηγεσία του ’30, το ίδιο έγινε το ’49, το ίδιο το ’56, το ίδιο το ’68, αφήνοντας ως μοναδική εξαίρεση την περίοδο της ηγεσίας Φλωράκη (παρόλο που αυτή περιλαμβάνει το θλιβερό 1989).

Χαρακτηριστικό του κλίματος, που σήμερα επικρατεί στον Περισσό, είναι ότι η Αλ. Παπαρήγα ξεχώρισε ως «κορυφαίες στιγμές στη σύγχρονη ιστορία του κόμματος» το 1968 και τις αρχές της δεκαετίας του ’90, δηλαδή δυο «στιγμές» του κόμματος που συνοδεύτηκαν από βαθιές και μαζικές διασπάσεις!

Όμως η Αλ. Παπαρήγα χρησιμοποίησε την ιστορία του κόμματος για να ξεφύγει από τα σημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζει το ΚΚΕ: Χαρακτήρισε «ιστορική» την άρνηση του ΚΚΕ το Μάη του 2012 να δώσει στήριξη σε κυβέρνηση της Αριστεράς: «Για σκεφτείτε, να δίνει ψήφο εμπιστοσύνης ή να μετέχει σε μια κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ», είπε. Μόνο που εδώ η γ.γ. του ΚΚΕ παίζει. Στο ξεκίνημα της προεκλογικής περιόδου το ΚΚΕ ήταν σαφώς ισχυρότερο του ΣΥΡΙΖΑ. Η ηγεσία του ΚΚΕ οφείλει να αναζητήσει τα λάθη που έκανε, τα λάθη που, αν είχε αποφύγει, θα υποχρέωναν τον ΣΥΡΙΖΑ να συζητά αν θα έδινε ψήφο εμπιστοσύνης ή αν θα μετείχε σε μια κυβέρνηση με κορμό το ΚΚΕ. Η Αλ. Παπαρήγα κρύβεται πίσω από τον ΣΥΡΙΖΑ για να κρύψει τις δικές της ευθύνες για την ψοφοδεή αντιμετώπιση της περιόδου της κρίσης από τη μεριά του ΚΚΕ…

Και για να συνεχίσει να κρύβεται επανέλαβε την περίεργη θεωρία ότι, αν δεν δημιουργηθούν άμεσα επαναστατικές συνθήκες και αν οι εργάτες δεν καταλάβουν την εξουσία, καμιά συγκεκριμένη λαϊκή νίκη δεν είναι εφικτή. «Ας μας πει έστω και ένας εργαζόμενος, πότε στη σύγχρονη ιστορία είδαμε να επιστρέφουν στο λαό κατακτήσεις που πάρθηκαν πίσω;» ρώτησε.

Ο κάθε εργαζόμενος θα μπορούσε να απαντήσει εύκολα: Π.χ. στη Μεταπολίτευση, όπου δεκάδες κατακτήσεις «επέστρεψαν» στο λαό, που θα μπορούσε στη συνέχεια να τις διευρύνει…

Για να πετύχει αυτή τη «διαφυγή», η Αλ. Παπαρήγα εξακολούθησε να διαστρεβλώνει ασύστολα τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, αδιαφορώντας αν δανείζεται επιχειρήματα του Σαμαρά ή του Βενιζέλου: «Καμία πρόταση διαχείρισης, είτε υποστηρίζει το ευρώ είτε δεν φοβάται τη δραχμή, δεν πρόκειται να ανακουφίσει τη ζωή μας».

Η επανάληψη της κατηγορίας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει το λόμπι της δραχμής (ή σεμνότερα: δεν φοβάται τη δραχμή) είναι μια απίστευτη αντιστροφή για τα μέλη του ΚΚΕ που είχαν συνηθίσει να κατηγορούν τα μέλη του ΣΥΝ ως «ευρωλιγούρηδες».

Η Αλ. Παπαρήγα συνέχισε περιγράφοντας τι θα κάνει το ΚΚΕ, αν κάποτε κατακτήσει την εξουσία. Όλα αυτά τα ωραία δεν αρκούν για να ξεχαστεί η δήλωση της Παπαρήγα το Δεκέμβρη του 2008 («στη δική μας επανάσταση δε θα σπάσει ούτε ένα τζάμι»). Κυρίως δεν αρκούν για να ξεχαστούν τα βροντώδη χειροκροτήματα των βουλευτών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, όταν στη βουλή, η γ.γ. του ΚΚΕ πήρε το τιμόνι των επιθέσεων κατά του ΣΥΡΙΖΑ, στέλνοντας μήνυμα στους εργάτες ότι (μέχρι την ημέρα της επανάστασης) η πολιτική ηγεσία των καπιταλιστών πρέπει να μείνει ακλόνητη. Αυτή η ουσιαστικά συντηρητική πολιτική δεν είναι δυνατόν να κρυφτεί πίσω από περίτεχνες «θεωρητικές» κατασκευές. Κυρίως, όμως, δεν είναι δυνατόν να συνεχίζεται…