«Χάος στο δημόσιο. Η ταλαιπωρία των πολιτών θα συνεχιστεί για τα… επόμενα χρόνια. Η μνημονιακή κυβέρνηση δεν κάνει πίσω». Αυτό θα έλεγε δελτίο του Mega, με τη διαφορά βέβαια ότι στη θέση της «μνημονιακής κυβέρνησης» θα έμπαινε η λέξη «απεργοί» ή «συνδικαλιστές», καθώς αυτοί μόνο με τις κινητοποιήσεις τους «ταλαιπωρούν» τον κόσμο. Η κυβέρνηση, οι εργοδότες, οι εφοπλιστές και οι τραπεζίτες, που διαλύουν το δημόσιο, ποτέ!
Ημερ.Δημοσίευσης
Οι διαπιστωτικές του πρώτου γύρου των 2.000 απολύσεων-διαθεσιμοτήτων του 2012 είτε έχουν μοιραστεί, είτε βρίσκονται έτοιμες στα συρτάρια των πολιτικών ηγεσιών. Οι νέες απολύσεις των 6.000 ανά τρίμηνο του 2013 καραδοκούν, μαζί με τις «αξιολογήσεις» δομών και υπαλλήλων και συγχρόνως με τα νέα σχέδια οργανισμών των υπουργείων, που σημαίνουν μειώσεις θέσεων και υπηρεσιών μέχρι και 80%. Ενώ έτοιμες είναι και οι καταργήσεις και συγχωνεύσεις φορέων ιδιωτικού και δημοσίου δικαίου.
Οι προς απόλυση εργαζόμενοι καταφεύγουν ο καθένας μόνος στα δικαστήρια για ασφαλιστικά μέτρα, ή με αιτήσεις ακύρωσης της διαθεσιμότητας, χωρίς την κάλυψη και την καθοδήγηση των σωματείων. Στο μεταξύ οι τοποθετήσεις διευθυντών και προϊσταμένων στις υπηρεσίες προχωράει με το… αλάνθαστο σύστημα της κομματικής ένταξης στα τρία μνημονιακά-κυβερνητικά κόμματα.
Ο πρώτος κύκλος μαχητικών αγώνων στο Δημόσιο «έσβησε», αλλά η φλόγα που σιγοκαίει υπόσχεται εξελίξεις. Οι απεργίες και καταλήψεις, που προηγήθηκαν, έγιναν μαθήματα για όσους συμμετείχαν και τώρα διερευνάται η συνέχεια.
Παρά τις προσπάθειες για πρόσδεση στους συνδικαλιστές των ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΔΗΜΑΡ, μέσω των υποσχέσεων και των ελπίδων για μια θεσούλα μετακίνησης σε άλλη υπηρεσία, η ριζοσπαστικοποίηση και η διάθεση για αξιοπρεπείς και μαχητικές λύσεις κυριαρχεί στο χώρο του Δημοσίου.
Οι συνελεύσεις ανά κτίριο, οι γενικές συνελεύσεις, οι διάσπαρτες κινητοποιήσεις, οι προσπάθειες συντονισμού, η ανταλλαγή απόψεων και ιδεών για την παραπέρα πορεία, οι συνεδριάσεις σχημάτων, ομαδοποιήσεων, συλλογικοτήτων δημιουργούν κλίμα αναμονής για πιο αποφασιστικούς αγώνες. Η ανάγκη για προετοιμασία και οργάνωση της αντεπίθεσης έρχεται από όλες τις πλευρές.
Η Αριστερά στα σωματεία και στην κεντρική πολιτική σκηνή έχει ακόμα τον πρώτο λόγο στις συνειδήσεις των συναδέλφων. Και θα είναι ολέθριο να ξανασυμβεί αυτό που αναγνωρίζει η ηρωίδα του Μπρεχτ στην «Αγία Ιωάννα των σφαγείων» (παίζεται αυτόν τον καιρό στην Αθήνα), όταν η Ιωάννα δεν τόλμησε να μοιράσει τις προκηρύξεις για γενικό ξεσηκωμό: «Χάθηκε μια από τις σπάνιες ευκαιρίες στην ιστορία».