Η ακροδεξιά κυβέρνηση Σαμαρά σκορπά θάνατο από ασφυξία | Η Αριστερά να προστατέψει το λαό από την κυβέρνηση

Διαρκής προσπάθεια επιστροφής στις απαρχές του καπιταλισμού όσον αφορά τις κοινωνικές παροχές, τα συνδικαλιστικά δικαιώματα και τις εργασιακές συνθήκες. Προσπάθεια επιβολής μισθών 250-300 ευρώ, έπειτα από σχετική πρόταση 11 πολυεθνικών. Επιστροφή σε προπολεμικές δημόσιες δαπάνες σε παιδεία και υγεία. Φτώχεια για το 35% του πληθυσμού και ανεργία βιβλικών διαστάσεων. Φόροι εξωφρενικού ύψους ενάντια μόνον στους φτωχούς, χαράτσια που δεν διανοήθηκαν καν αυτοκράτορες και σουλτάνοι τους προηγούμενους αιώνες. Ξεπούλημα έξι νησιών του Ιονίου που ανήκουν στο δίκτυο Natura, σε δικτάτορα της Μ. Ανατολής σε τιμή μικρής πολυκατοικίας της Πανεπιστημίου. Σχέδια για ιδιωτικοποίηση κάθε δημόσιου πλούτου. Ξεπούλημα του ορυκτού πλούτου και απειλή τριτοκοσμικής καταστροφής του περιβάλλοντος. Διαρκείς καταγγελίες από διεθνή ΜΜΕ για βασανισμούς από την αστυνομία και παραβιάσεις δημοκρατικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ασύδοτη δράση του παρακράτους μέσω των ναζιστικών ορδών. Αυτή είναι η Ελλάδα του Σαμαρά, του Βενιζέλου, του Κουβέλη και της αστικής τάξης που εκπροσωπούν.

Τρικ
Για να παρουσιάσει, λοιπόν, αυτό το κατάμαυρο ως άσπρο, η ακροδεξιά κυβέρνηση στήνει διαρκώς επικοινωνιακές φιέστες για την «ανάπτυξη και τους επενδυτές» που όλο έρχονται, αλλά ποτέ δεν φτάνουν. Πιο πρόσφατη παράσταση αυτή στην Τουρκία. Ο Σαμαράς πήγε στη γειτονική χώρα συνοδευόμενος από μια φαραωνική κυβερνητική αποστολή (εννέα υπουργοί, δυο αναπληρωτές υπουργοί και τρεις υφυπουργοί) και πλήθος επιχειρηματιών. Η ουσία ήταν σχεδόν μηδενική καθώς υπογράφηκαν μερικές εντελώς δευτερεύουσες συμφωνίες (πρωτόκολλα για θέματα συνεργασίας στον τομέα του αθλητισμού, παροχή υπηρεσιών υγείας σε περιπτώσεις καταστροφών, μνημόνιο για συνεργασία στη ναυτιλία, καθώς και μία δήλωση συνεργασίας σε θέματα «παράνομης μετανάστευσης» –αυτό δα έλειπε, να μην υπάρχει συναντίληψη στο κυνήγι των μεταναστών). Ωστόσο ο πραγματικός σκοπός της επίσκεψης αποκαλύφθηκε από ένα τυχαίο γεγονός: την ημέρα της επίσκεψης η ΕΣΗΕΑ κήρυξε εφτάωρη στάση εργασίας προκειμένου να γίνει συνέλευση των δημοσιογράφων, ενώπιον του πολύ επείγοντος χαρακτήρα της κρίσης στο ασφαλιστικό ταμείο του κλάδου. Ο Κεδίκογλου, που δεν φημίζεται για την ιδιαίτερη ευφυΐα του, έσπευσε να αντιδράσει λυσσασμένα κατηγορώντας την ΕΣΗΕΑ και τον ΣΥΡΙΖΑ για «εθνική δολιοφθορά» ξεσκεπάζοντας έτσι μόνος του την πραγματικότητα: ότι η επίσκεψη στην Τουρκία ήταν απλώς άλλη μια φιέστα την οποία χαλούσε η μη κάλυψή της από τα ΜΜΕ.

Αντίθετα αυτό που συνέβη την ίδια ημέρα της επίσκεψης στην Τουρκία, δείχνει την πραγματική κατάσταση του ελληνικού καπιταλισμού: Μια μεγάλη εταιρεία συμβουλών για τους παγκόσμιους καπιταλιστές, η Russell Investments (προσφέρει υπηρεσίες σε επενδυτικά funds που διαχειρίζονται κεφάλαια ύψους 2,4 τρισ. δολαρίων) υποβάθμισε την Ελλάδα από την κατηγορία των ανεπτυγμένων αγορών σε εκείνη των αναδυόμενων, αντιστρέφοντας την αναβάθμιση που της είχε δώσει το 2001, εξαιτίας ακριβώς της συρρίκνωσης του  ΑΕΠ κατά 25% από το 2008. Ο αναλυτής της εταιρίας Μ. Λίστρα υπογράμμισε ότι οι επενδυτικές ευκαιρίες στην Ελλάδα «ενέχουν πλέον υψηλότερο ρίσκο», αλλά το πιο σημαντικό είναι αυτό που δήλωσε ο εκπρόσωπος της Russel, M. Τζελορμίνο: η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα, που υποβαθμίζεται από καθεστώς «ανεπτυγμένης» σε «αναδυόμενη»!

Πολυγλωσσία
Το άμεσο πρόβλημα της ακροδεξιάς κυβέρνησης Σαμαρά αυτή τη στιγμή είναι ότι, με δεδομένη την ανάκαμψη των εργατικών αντιστάσεων, πρέπει να διαχειριστεί τις 2.500 απολύσεις που η τρόικα θέλει εδώ και τώρα και τις άλλες 10.000 που θέλει μέχρι τον Ιούνιο (οι τροϊκανοί δεν μπορούν να πειστούν πλέον ότι το κράτος μπορεί να αποσπάσει κι άλλο αίμα από το λαό με τη φορολόγηση, γι’ αυτό ζητούν απολύσεις, μη αρκούμενοι στις «διαθεσιμότητες» που είχαν συμφωνήσει με την κυβέρνηση). Εδώ, η κυβερνητική πολυγλωσσία κάνει θραύση μπροστά στο φόβο της λαϊκής οργής: Ο Στουρνάρας λέει «είπαμε όχι απολύσεις τώρα», ο Βενιζέλος αρνείται γενικώς, ο Κουβέλης τις θεωρεί «εκτός τόπου και χρόνου», ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Μ. Βορίδης είπε ότι δεν μπορεί να μη γίνουν απολύσεις, ο Μανιτάκης λέει ότι «δεν συζητήθηκε ζήτημα απολύσεων στην τελευταία σύσκεψη στο Μαξίμου», ενώ ο ίδιος ο Σαμαράς δεν κάνει ανοιχτά δηλώσεις επί του θέματος. Αν είχε αυτή την εικόνα ο ΣΥΡΙΖΑ πάνω σε τέτοιο θέμα, τα ΜΜΕ θα είχαν επιδοθεί σε οξεία καταγγελήτιδα της πολυγλωσσίας.

Αλλά και ο θρυλούμενος ανασχηματισμός, που πολλοί αναμένουν μέσα στον Μάρτη, δεν θα σώσει την κυβέρνηση από το βάλτο που έχει περιέλθει. Διαφορετικοί υπουργοί, αλλά και συμμετοχή πολιτικών προσώπων του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση δεν θα σημάνουν μεγαλύτερη ομοιογένεια –στο βαθμό που οι από τα κάτω επιμένουν να αντιστέκονται. Παρότι ο στρατηγικός στόχος μπορεί να είναι ο ίδιος, οι επιμέρους τακτικές των υπουργών και των κομμάτων θα συνεχίσουν να διαφέρουν και η πολυγλωσσία μπορεί γρήγορα να οδηγήσει σε διαλυτική κρίση.

Βουλγαρία
Ο Σαμαράς, με αφορμή την εξέγερση στη Χαλκιδική, δήλωσε ότι θα προστατεύσει τις επενδύσεις στην Ελλάδα πάση θυσία. Είπε δηλ. ανερυθρίαστα ότι δεν τον ενδιαφέρει να προστατεύσει τον ελληνικό λαό πάση θυσία αλλά τους επενδυτές!

Αλλά ας μην είμαστε τόσο κακεντρεχείς. Ας υποθέσουμε ότι, σε αντίθεση με όλες τις επιστημονικές προβλέψεις, η Ελλάδα κάτω από την μπότα της τρόικας εσωτερικού μπορέσει να πιάσει τους (εντελώς παρανοϊκούς) δημοσιονομικούς στόχους έπειτα από κάποια χρόνια. Και ας υποθέσουμε ότι θα έρθουν και οι «επενδυτές». Θα σημάνει κάτι άραγε αυτή η «επιτυχία» για το λαό; Η απάντηση είναι δίπλα μας. Ο Ιός της «Εφημερίδας των Συντακτών» παρουσίασε πρόσφατα (2/3) την κατάσταση στη γειτονική Βουλγαρία που συγκλονίζεται από διαδηλώσεις, οι οποίες ανέτρεψαν ήδη την κυβέρνηση, αλλά –εξαιτίας αυτής της εξέλιξης– γνώρισαν τη μίνιμουμ δυνατή κάλυψη από τα ελληνικά ΜΜΕ: Το δημόσιο χρέος της χώρας ανέρχεται σε μόλις 18% του ΑΕΠ, το έλλειμμα του ισοζυγίου πληρωμών σε μόλις 1,6%, οι δε εκτιμήσεις για το 2013 προβλέπουν αύξηση του ΑΕΠ κατά 1,5%-2%. Είναι δηλ. μια χώρα που όχι μόνον καλύπτει τα κριτήρια του Μάαστριχτ (κάτι που έχουν καταφέρει μόνον η Δανία και η Φινλανδία ακόμη) αλλά έχει πάει πολύ παραπέρα. Τι σημαίνουν αυτές οι «επιτυχίες» για το βουλγαρικό λαό; Απολύτως τίποτε. Σήμερα ο κατώτερος μισθός είναι μόλις 155 ευρώ, ο μέσος μισθός 350 ευρώ και η μέση σύνταξη 135 ευρώ με το κόστος των βασικών αγαθών να είναι περίπου στο 80% αυτών της Ελλάδας. Η βουλγαρική ΔΕΗ έχει ιδιωτικοποιηθεί (νάτοι οι επενδυτές) από το 2004 και οι τρεις ευρωπαϊκές εταιρίες που νέμονται τη χώρα πουλάνε πανάκριβα το ρεύμα στους καταναλωτές με κέρδος 140%, εξ ου και η πρόσφατη εξέγερση. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, ο πληθυσμός της Βουλγαρίας μειώθηκε μέσα σε δυόμισι δεκαετίες κατά 18%, εξαιτίας της δραστικής ελάττωσης των γεννήσεων, της αθέατης εξολόθρευσης χιλιάδων ηλικιωμένων από τις στερήσεις και την παγωνιά κατά την πρώτη δεκαετία της «μετάβασης», αλλά και από τη μαζική μετανάστευση 400.000 Βουλγάρων στο εξωτερικό. Και από «διαφάνεια», άλλο τίποτε: Όλος κόσμος ξέρει πως η Μαφία κυβερνάει κανονικά (ο μέχρι προχθές πρωθυπουργός Μπορίσοφ είναι λαμπρό μέλος της, καθώς υπήρξε πρώην σωματοφύλακας του Ζίβκοφ και στη συνέχεια του τέως βασιλιά), ενώ το κόστος εξαγοράς της ψήφου στις εκλογές είναι μόλις 25 ευρώ.

Ρεαλισμός
Αλλά ακόμη κι αν πάρουμε την καλύτερη ευρωπαϊκή εκδοχή, τα πράγματα είναι επίσης τραγικά για την εργατική τάξη: Στη Γερμανία ήδη σαρώνουν οι «ευέλικτες» και επισφαλείς σχέσεις εργασίας. Σήμερα περίπου 7,4 εκατομμύρια Γερμανοί εργάζονται σε θέσεις «μίνι» εργασίας λαμβάνοντας 450 ευρώ το μήνα από τον εργοδότη. Σύμφωνα με τη Eurostat (2/3) το ποσοστό υπο-αμειβόμενων στη Γερμανία αποτελεί τώρα το 22% του εργατικού δυναμικού, ενώ ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 17%. Το Κυβερνητικό Ινστιτούτο για την Έρευνα στην Αγορά Εργασίας και την Απασχόληση υπολογίζει πως το 1/3 των εργαζόμενων σε επιχειρήσεις εστίασης και το 1/4 όσων εργάζονται ως πωλητές σε εμπορικά καταστήματα υποαπασχολούνται και υποαμείβονται. Σχολιαστής του περιοδικού «Stern» έγραψε πρόσφατα πολύ χαρακτηριστικά: «Οι πολιτικοί έχουν μετατρέψει την εργασία σε εμπόρευμα που δεν διαφέρει σε τίποτα από το κρέας αλόγου», κάνοντας λογοπαίγνιο με αφορμή το διατροφικό σκάνδαλο που πλήττει την Ευρώπη.

Το όραμα της άρχουσας τάξης της Ευρώπης είναι συνεπώς παντού το ίδιο. Και όσο το συνειδητοποιούν οι λαοί της Ευρώπης, τόσο αντιστέκονται: με τις εκλογές και τη «σφαλιάρα» που έφαγε η ΕΕ στην Ιταλία, με τις συγκρούσεις και την κατάρρευση της κυβέρνησης στη Βουλγαρία, με τις τεράστιες διαδηλώσεις στην Πορτογαλία.

Αλλά επειδή η πιο άγρια επίθεση στον κόσμο της εργασίας γίνεται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, η Αριστερά θα πρέπει πάση θυσία να την εμποδίσει άμεσα. Πάση θυσία θα πρέπει να σταματήσει τους θανάτους από το κρύο, την πείνα, τη φτώχεια, την κατάθλιψη. Οι διάφοροι άλλοι «ρεαλισμοί» των προεκλογικών προγραμμάτων δεν είναι καθόλου ρεαλιστικοί.