Η γενοκτονία στη Γάζα εξελίσσεται σε όλο και σκοτεινότερη κατεύθυνση.
Η άποψή μας
Στην επέτειο των 80 χρόνων από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το δίλλημα «κανόνια ή βούτυρο;» έρχεται ξανά στη μεγάλη επικαιρότητα. Οι εκπρόσωποι της καλοταϊσμένης υψηλής κοινωνίας, όπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης, φροντίζουν να μας το υπενθυμίζουν, υποστηρίζοντας την ανάγκη να αποδεχθεί η κοινωνία μια στροφή προς «τα κανόνια».
Η επίσκεψη του Μητσοτάκη στο Ισραήλ και η συνάντησή του με τον Νετανιάχου αποτελεί μνημείο κυνισμού και ξεδιαντροπιάς. Ο Ελληνας πρωθυπουργός ταξίδεψε να σφίξει το χέρι και να χαριεντιστεί δημόσια με έναν καταζητούμενο για εγκλήματα πολέμου, τη στιγμή που αυτός στραγγαλίζει το λαό της Γάζας επιβάλλοντας λιμοκτονία και βομβαρδίζει συλλογικές κουζίνες, την Ερυθρά Ημισέληνο και άλλους «τρομοκράτες», δηλώνοντας ανοιχτά την πρόθεσή του να διαπράξει εθνοκάθαρση.
Αναμφίβολα η πρωτοφανής λαϊκή-εργατική κινητοποίηση για το έγκλημα στα Τέμπη και η Γενική Απεργία της 28ης Φλεβάρη έχει ήδη γράψει ιστορία. Απέναντι στην εγκληματική πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και του σκληρού νεοφιλελευθερισμού, απέναντι στις εξοργιστικές προσπάθειες της κυβέρνησης και του κράτους να συγκαλυφθούν οι αιτίες του εγκλήματος των Τεμπών ο λαϊκός παράγοντας εμφανίστηκε με ορμητικό και επιβλητικό τρόπο στο δρόμο για να δώσει τη δική του απάντηση.
Τα συλλαλητήρια της 26ης Γενάρη αποτέλεσαν το μεγαλύτερο κινηματικό γεγονός της τελευταίας δεκαετίας.
Το ιδεολογικό-συναισθηματικό φορτίο με το οποίο έχουν επενδυθεί τα Χριστούγεννα («και επί γης ειρήνη…») και η Πρωτοχρονιά (με την «αλλαγή» του χρόνου να συνδέεται με την ευχή-προσδοκία και αλλαγών προς το καλύτερο…) ήρθε φέτος σε κατάφωρη αντίθεση με την πραγματικότητα που έχει διαμορφώσει ο σύγχρονος καπιταλισμός.
Ο προϋπολογισμός του 2025 αναδεικνύει την αυστηρή προσήλωση της κυβέρνησης στην πολιτική της λιτότητας.
Ο τρόπος με τον οποίο έγιναν δεκτές οι διαδοχικές Ισραηλινές επιθέσεις στο Λίβανο υπενθυμίζουν την προκλητική ασυλία που απολαμβάνει το κράτος-τρομοκράτης.
Η ΝΔ αντιμετωπίζει μια επιταχυνόμενη φθορά στην επιρροή της, αλλά και στην «πειστικότητα» της πολιτικής της. Οι ευρωεκλογές κατέγραψαν ότι το 41% των εθνικών εκλογών «δεν υπάρχει πλέον», ενώ οι τρέχουσες δημοσκοπήσεις, αλλά και η απλή πολιτική πείρα, δείχνουν ότι το 28% των ευρωεκλογών δεν υπάρχει πλέον για τον Μητσοτάκη.
Ο ι ευρωεκλογές, στήνοντας κάλπες ταυτόχρονα σε όλα τα κράτη-μέλη της Ένωσης, αποτύπωσαν -σε μία «φωτογραφία»- τη διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και αρκετά χρόνια και τις αλλαγές που έχουν συντελεστεί στις περισσότερες χώρες: Η ακροδεξιά έχει «εγκατασταθεί» στα πολιτικά συστήματα, έχει συγκροτήσει μια ανθεκτική εκλογική επιρροή και βρίσκεται πλέον σε θέση να διεκδικεί κυβερνητικό ρόλο.
Η διεθνής αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό λαό, με τη μαζικότητα της, τον παγκόσμιο χαρακτήρα της, την χρονική της διάρκεια και αντοχή, την μαχητικότητα και το ριζοσπαστισμό της, έχει αναδειχθεί σε κορυφαία μάχη της εποχής μας.
Εχουμε μπει στην καρδιά της προεκλογικής περιόδου, στις τελευταίες εβδομάδες πριν τις ευρωεκλογές.
Η θερμή συγκυρία της σύμπτωσης του φοιτητικού κινήματος με τις αγροτικές κινητοποιήσεις και την απεργία στις 28 Φλεβάρη, υπήρξε η ηχηρή ανακοίνωση της εμφάνισης των κοινωνικών αντιστάσεων πάνω στη σκηνή.
Η «συνάντηση» στο δρόμο του ταυτόχρονου αγώνα, των αγροτών, των φοιτητών και των απεργών της 28ης Φεβρουαρίου, συνιστά ένα δυναμικό κοινωνικό φαινόμενο.
Η σύμπτωση των μαζικών αγροτικών κινητοποιήσεων με την ανθεκτικότητα και τη μαζικότητα που έχει δείξει το κίνημα των φοιτητικών καταλήψεων ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης έχουν δημιουργήσει πολιτικό πονοκέφαλο στην κυβέρνηση.
Οι τιμές στο ελαιόλαδο που σπάνε από βδομάδα σε βδομάδα τα ρεκόρ, η τιμή του βρεφικού γάλατος που έφτασε στην Ελλάδα στο υπερδιπλάσιο της επόμενης ευρωπαϊκής χώρας, όπως και ο πανικός για την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος, δείχνουν καθαρά ότι η ακρίβεια στα είδη υποχρεωτικής λαϊκής κατανάλωσης διαβρώνει με μεγάλη ταχύτητα το μισθό και τη σύνταξη, δηλαδή το πραγματικό εισόδημα όσων ζουν από την εργασία.
Ο Μητσοτάκης, βγαίνοντας ενισχυμένος από τα αποτελέσματα του εκλογικού κύκλου του 2023, από τη στιγμή των προγραμματικών δηλώσεών του υποσχέθηκε μια πολιτική «πολυδύναμου εκσυγχρονισμού», συμπληρώνοντας ότι θα πρόκειται για έναν πόλεμο ενάντια «στις στρεβλώσεις της Μεταπολίτευσης».
Με το «πράσινο φως» που άναψαν οι κυβερνήσεις που δήλωναν «Με το Ισραήλ!» στις μέρες μετά την αιφνιδιαστική στρατιωτική επιχείρηση της Παλαιστινιακής Αντίστασης, το σιωνιστικό κράτος έχει εξαπολύσει την καταστροφική του μανία ενάντια στον πληθυσμό της Λωρίδας της Γάζας, στο δρόμο προς μια πολύ πιθανή γενικευμένη εισβολή.
Η ομιλία του Μητσοτάκη στη ΔΕΘ, αλλά και το σχέδιο προϋπολογισμού για το 2024, επιβεβαίωσε ότι -πίσω από τα φτηνά επικοινωνιακά τρικ που πασχίζουν να βαφτίσουν το κρέας ψάρι- η κυβέρνηση παραμένει απαρέγκλιτα στην γραμμή της λιτότητας για τους «από κάτω» και της υπεράσπισης των κερδών των «από πάνω».
Οι καταστροφικές πυρκαγιές του καλοκαιριού σε όλη τη χώρα (για ένα ακόμα καλοκαίρι!) υπενθύμισαν ότι η κλιματική κρίση δεν θα έρθει μια μέρα στο μέλλον ως στιγμή «Αποκάλυψης», αλλά είναι ήδη εδώ και είναι σε εξέλιξη, παράγοντας συνέπειες.
Οι δεύτερες κάλπες του Ιούνη επιβεβαίωσαν και ενίσχυσαν το αρνητικό αποτέλεσμα της πρώτης εκλογικής αναμέτρησης.
Η πολιτική νίκη της ΝΔ στις 21 Μάη δημιουργεί «ούριο άνεμο» στην προσπάθεια του Μητσοτάκη να κερδίσει την αυτοδυναμία στον «δεύτερο γύρο» της 25ης Ιούνη.
Βρισκόμαστε στην τελική ευθεία για την εκλογική μάχη της 21ης Μάη, με την «ανάσα» των κινητοποιήσεων και της κινηματικής ανάτασης να είναι ακόμα αισθητή στα κομματικά επιτελεία, μετά τις συγκεντρώσεις και τις διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα για τον αγωνιστικό εορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς.
Με την ανακοίνωση της ημερομηνίας των εκλογών στις 21 Μάη, μπαίνουμε και επίσημα στην τελική ευθεία μιας «πυκνής» περιόδου. Ο πολιτικός θυμός και -κυρίως!- η κινηματική ανάταση που εκδηλώθηκαν μετά τη «σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι» στα Τέμπη, πατώντας και σε προηγούμενα δείγματα «αναθέρμανσης» της εργατικής αντίστασης, είναι τα πιο ευχάριστα νέα.
To πολύνεκρο έγκλημα στα Τέμπη προκάλεσε πλατιά και δίκαιη οδύνη και οργή.
Στην τελική ευθεία προς τις εκλογές, η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιβεβαιώνει με τις επιθέσεις της (υγεία, παιδεία, καλλιτέχνες κ.ά.) ότι θα συνεχίσει ως «πολεμική μηχανή» του κεφαλαίου μέχρι τέλους.
Το διαδικτυακό Λεξικό του Κόλινς συνηθίζει να ανακοινώνει ετησίως τη «λέξη της χρονιάς», στηριγμένο στη χρήση στο δημόσιο διάλογο και τις αναζητήσεις των ανθρώπων στο ίντερνετ. Για το 2022, λέξη της χρονιάς ήταν η «permacrisis» (μονιμο-κρίση) που ορίζεται ως «παρατεταμένη περίοδος αστάθειας και ανασφάλειας».
Ο «δύσκολος χειμώνας» για τους/ις εργαζόμενους/ες έχει ξεκινήσει και έρχεται να επιδεινώσει την ήδη δύσκολη κατάσταση των προηγούμενων μηνών για την εργαζόμενη πλειοψηφία, τη νεολαία και τους συνταξιούχους.
Βρισκόμαστε σε μία συγκυρία γεμάτη προκλήσεις: η εξοντωτική ακρίβεια, ο καλπάζων πληθωρισμός, η ενεργειακή κρίση, ο κυβερνητικός αυταρχισμός, η όξυνση του πολέμου στην Ουκρανία και η αυξανόμενη ένταση στον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, πιστή στον άγριο νεοφιλελευθερισμό, έχει επιλέξει να αντιμετωπίσει αυτή τη συγκυρία χαρίζοντας τεράστια κέρδη στις τράπεζες και στο κεφάλαιο -και ιδιαίτερα στις εταιρείες ενέργειας- ενώ για τους/ις εργαζόμενους/ες και τα λαϊκά στρώματα μοιράζει επιδόματα φτώχειας με το σταγονόμετρο.
Είναι γενική η παραδοχή ότι έρχεται ένας «δύσκολος χειμώνας», με την κυριολεκτική έννοια του όρου.