Αντιμετωπίζουμε μεγάλες προκλήσεις. Η πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ κατευθύνεται ολοφάνερα προς μια σημαντική επιτάχυνση των νεοφιλελεύθερων αντιμεταρρυθμίσεων.
Η άποψή μας
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη οργανώνει μια νεοφιλελεύθερη επέλαση εφ’ όλης της ύλης.
Η κυβέρνηση της ΝΔ ετοιμάζει συστηματικά μια αυταρχική επίθεση ενάντια στους πρόσφυγες και τους μετανάστες.
Η νέα «αμυντική» συμφωνία με τις ΗΠΑ δένει την Ελλάδα στο άρμα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού για μια μακρά περίοδο. Τη μετατρέπει σε «μετωπικό κράτος» (frontal state), σύμφωνα με τη γλώσσα των γερακιών του Τραμπ, που σχεδιάζουν το στρατιωτικοδιπλωματικό «τόξο ανάσχεσης» δυτικά της Ρωσίας, με στηρίγματα την Πολωνία, την Ελλάδα και το Ισραήλ. Αυτό ήταν το βασικό αντικείμενο των συζητήσεων του Μητσοτάκη στην Ουάσινγκτον και, απ’ ό,τι φαίνεται, η δουλειά θα κλείσει άμεσα, κατά την αναμενόμενη επίσκεψη του Μάικ Πομπέο στην Αθήνα τον Οκτώβρη.
Η ΝΔ έχει ξεκινήσει την πολιτική της επίθεση. Οι αλλαγές στα εργασιακά και η αυταρχική στροφή στο «νόμο και την τάξη» είναι αποκάλυψη του πραγματικού πυρήνα της πολιτικής της.
Στη φετινή ΔΕΘ θα έχουμε μια πρόβα τζενεράλε, μια γενική δοκιμή για τις πολιτικές αντιπαραθέσεις της περιόδου που έρχεται.
Το τελευταίο διάστημα οι σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας είναι εξαιρετικά τεταμένες, ενώ η κατάσταση «μυρίζει μπαρούτι» στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Σ τις εκλογές της 7ης Ιουλίου πρέπει, όσο είναι εφικτό, να «τροποποιήσουμε» το συσχετισμό δυνάμεων που ανέδειξαν οι ευρωεκλογές και οι δημοτικές περιφερειακές εκλογές.
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, η ελληνική στρατιωτική και διπλωματική ηγεσία διατυμπανίζει την άποψη ότι δεν είναι πραγματικός ο κίνδυνος ενός «θερμού επεισοδίου», δηλαδή μιας πράξης ένοπλης αναμέτρησης με την Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο, στα νερά πέριξ της Κύπρου ή, ακόμα πιο επικίνδυνα, γύρω από το Καστελόριζο.
Η ευρωκάλπη της 26ης Μάη αποτύπωσε την πολιτική κρίση στην Ευρώπη.
Από την κάλπη των αυτοδιοικητικών εκλογών και των ευρωεκλογών θέλουμε να βγει πολιτικό μήνυμα.
Οι επερχόμενες ευρωεκλογές, αλλά και οι εκλογές για τις περιφέρειες και τους δήμους, είναι ολοφάνερα μια σημαντική πολιτική μάχη.
Οι επερχόμενες ευρωεκλογές και οι αυτοδιοικητικές εκλογές είναι πραγματικές πολιτικές μάχες, που θέλουν πραγματικές πολιτικές επιλογές. Στους Δήμους και στις Περιφέρειες, αλλά και στην ευρωβουλή –ενάντια στις ευρωηγεσίες της Δεξιάς, του κεντροαριστερού σοσιαλφιλελευθερισμού και της απειλητικής εθνικιστικής και ρατσιστικής «Νέας Δεξιάς»– χρειαζόμαστε την ενίσχυση των δυνάμεων της αυθεντικής ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Η πρόθεση του Πάπα, αλλά και της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, να προταθεί ο Τσίπρας (όπως και ο Ζόραν Ζάεφ) για το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, αν επιβεβαιωθεί, θα «παίξει» κεντρικό ρόλο στην κυβερνητική προεκλογική προπαγάνδα.
Στην πορεία προς τις εκλογές έχει γίνει σαφές ότι βασική προϋπόθεση για μια στοιχειώδη συνοχή του σχεδίου του Τσίπρα είναι να μην αντιμετωπίσει ο ΣΥΡΙΖΑ «απειλή» από τα αριστερά.
Η υποκρισία του Τσίπρα, που καλεί, λέει, σε συστράτευση την ευρύτερη κεντροαριστερά για να αντιμετωπιστεί η ακροδεξιά και ο νεοφιλελευθερισμός, έχει ξεπεράσει κάθε όριο.
Το χαλί για την άνοδο της ακροδεξιάς, με αιχμή την «πολεμική» αντιμετώπιση των προσφύγων και των μεταναστών, το στρώνει εδώ και χρόνια ο «θεσμικός ρατσισμός», η αδίστακτα αντιμεταναστευτική και αντιπροσφυγική πολιτική της ΕΕ, των κυβερνήσεων της κεντροδεξιάς, αλλά και της κεντροαριστεράς. Σε αυτό το κύμα βαρβαρότητας και αγριανθρωπισμού περίοπτη θέση έχουν τα έργα και οι ημέρες των κυβερνήσεων Τσίπρα: Αλήθεια ποιος υπέγραψε την κατάπτυστη συμφωνία Ελλάδας-ΕΕ-Τουρκίας; Ποιος κάλεσε, ανέχτηκε και συνεργάζεται αρμονικά με την αρμάδα του ΝΑΤΟ και της Frontex στο Αιγαίο; Ποιος καθοδηγεί τις πολιτικές του αίσχους τύπου Μόριας; Αντί να μας εξηγήσουν πώς είναι δυνατόν να κοιμούνται ήσυχοι τα βράδια, αυτοί που έχουν την πολιτική ευθύνη για την κόλαση που αντιμετωπίζουν καθημερινά χιλιάδες και χιλιάδες άνθρωποι (μετά από 4 χρόνια εξουσίας μιας τάχα μου Αριστεράς), έχουν το θράσος να βγαίνουν και να εξαγγέλλουν πρόθεση για αντιακροδεξιά «μέτωπα» και αντιρατσιστικές πρωτοβουλίες (βλ. σελ. 3).
Εκεί όμως που η υποκρισία καταντά αφόρητη είναι όταν ο Τσίπρας κάνει λόγο για αντίσταση στο νεοφιλελευθερισμό! Αλήθεια, οι ρυθμίσεις για τη «σωτηρία» των αδηφάγων τραπεζών που θα στείλουν στο λεπίδι του πλειστηριασμού χιλιάδες σπίτια λαϊκών νοικοκυριών είναι αντίσταση στο νεοφιλελευθερισμό
Η ΕΕ ως οικοδόμημα, αλλά και πολλά κράτη-μέλη της, παραμένουν αντιμέτωπα με τους κλυδωνισμούς και την πολιτική αστάθεια που έχει προκαλέσει η 10ετία της οικονομικής κρίσης. Την αίσθηση της κρίσης επιτείνει αφενός το γεγονός ότι η επιτάχυνση μη-ομαλών πολιτικών εξελίξεων αφορά κάποια από τα ισχυρότερα ευρωπαϊκά κράτη, και αφετέρου η «ποικιλία» των γεγονότων και των προκλήσεων.
Ένας από τους «καλούς φίλους» του Τσίπρα, ο σοσιαλδημοκράτης Πιέρ Μοσκοβισί, Επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων της Κομισιόν, δήλωσε ότι η επόμενη δόση των 750 εκ. ευρώ (τμήμα των κερδών των ευρωπαϊκών τραπεζών από τα ελληνικά ομόλογα) θα δοθεί στην Αθήνα (για να πληρωθούν οι ετήσιες δόσεις ελληνικού χρέους) μόνο υπό την προϋπόθεση ότι η κυβέρνηση θα παραμείνει σταθερά προσηλωμένη «στην ολοκλήρωση των μεταρρυθμίσεων που έχουν συμφωνηθεί» και μόνο εάν αυτό επιβεβαιωθεί από τις «θετικές εκθέσεις της ενισχυμένης εποπτείας».
Π ίσω από τις τυμπανοκρουσίες της αντιπαράθεσης με την εθνικιστική «αντίρρηση» της Δεξιάς και της ακροδεξιάς κρύβονται οι πραγματικοί κίνδυνοι της πολιτικής που υπαγόρευσαν το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και η ΕΕ και επισημοποιεί η κυβέρνηση Τσίπρα και ο ΣΥΡΙΖΑ με τη συμφωνία των Πρεσπών
Από τον Τζέφρι Πάιατ μέχρι την Άγκελα Μέρκελ, η υποστήριξη των Μεγάλων Δυνάμεων στη Συμφωνία των Πρεσπών έχει ακουστεί δυνατά και καθαρά.
Η υποχώρηση του Μακρόν μπροστά στην έκρηξη των «κίτρινων γιλέκων» είναι η πρώτη ευχάριστη είδηση μετά από καιρό. Στην πραγματικότητα είναι η πρώτη σημαντική νίκη του κόσμου μας μετά το καλοκαίρι του 2015, όταν η συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ ενίσχυσε τις τάσεις απογοήτευσης διεθνώς.
Ο ILO (Διεθνής Οργανισμός Εργασίας) δεν είναι δυνατόν να κατηγορηθεί για «αριστερισμό». Οι ετήσιες εκθέσεις του πάντα αντιμετωπίζονταν από τους εργατικούς συντάκτες, αλλά και τα συνδικάτα, με την καχυποψία ότι «καλλωπίζουν» τη λιτότητα. Στην έκθεση του ILO για το 2017, η Ελλάδα του Τσίπρα, στον 3ο χρόνο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, είναι στην πρώτη θέση των κρατών μελών της ΕΕ ως προς τη μείωση του πραγματικού μισθού των εργατών, κατά 3,5%! Στη «μνημονιακή» Ισπανία η μείωση ήταν 1,8%, ενώ υψηλότερες μειώσεις μισθών υπήρξαν μόνο στο Τουρκμενιστάν (5,9%) και στο Αζερμπαϊτζάν (6,4%).
Το βασικό και κρίσιμο ερώτημα της πολιτικής περιόδου, που άρχισε με το τυπικό και ψευδεπίγραφο «τέλος» του μνημονιακού προγράμματος, είναι: Θα μπορέσει ο κόσμος μας, με τους αγώνες του από τα κάτω, να θέσει ξανά τα αιτήματα και να επιβάλει τις λύσεις που θα αντιστρέφουν την κοινωνική καταστροφή που έγινα στα χρόνια των μνημονίων;
Ζούμε σε μια εποχή μεγάλων προκλήσεων.
Η νίκη του νεοφασίστα Μπολσονάρο στη Βραζιλία διευρύνει τον «κύκλο» των επιτυχιών της ακροδεξιάς με τους Σαλβίνι στην Ιταλία, Ουρμπάν στην Ουγγαρία και το συνασπισμό Δεξιάς και ακροδεξιάς στην Αυστρία. Στη Γερμανία η ρατσιστική AfD δυναμώνει και οι δημοσκοπήσεις προειδοποιούν για νίκη της Μαρίν Λεπέν στις ευρωεκλογές στη Γαλλία.
Η διεθνής κρίση του καπιταλισμού, η οποία ολοένα βαθαίνει και περιπλέκεται, διαψεύδει κάθε προσδοκία για κάποιου τύπου σταθεροποίηση, ενώ την ίδια στιγμή δημιουργεί ένα πολύ ρευστό οικονομικό, πολιτικό, γεωστρατηγικό υπόβαθρο, το οποίο μπορεί δυνητικά να εγκυμονεί πολύ αρνητικές εξελίξεις για την Αριστερά, τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Ο κίνδυνος μιας αντιπολεμικής αντιπαράθεσης είναι υπαρκτός και οι κάθε λογής εθνικιστικοί λεονταρισμοί το μόνο που κάνουν είναι να ρίχνουν λάδι στη φωτιά.
Της σύνταξης...
Η μόνη αξία της παρουσίασης των προγραμμάτων του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ στη ΔΕΘ ήταν ότι συγκεκριμενοποίησαν τη σύγκλιση, την ανταγωνιστική συνύπαρξη, των Τσίπρα και Μητσοτάκη μέσα στις συνθήκες που δημιουργεί το ψευδεπίγραφο «τέλος» των μνημονίων.
Στη ΔΕΘ αποδείχθηκε πέρα από κάθε αμφιβολία ο μύθος της «καθαρής εξόδου» από τα μνημόνια και της κατάργησης της «επιτροπείας» των δανειστών, που αποτελεί μια κορυφαία άρνηση της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας, αφού αφαιρεί από τη λαϊκή πλειοψηφία το δικαίωμα να πάρει κρίσιμες αποφάσεις επί της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής.
Πέρα από τους επικοινωνιακούς πανηγυρισμούς για το τάχα τέλος των μνημονίων, όλοι γνωρίζουν ότι η κυβέρνηση του Αλ. Τσίπρα έχει δεσμευτεί για τη συνέχεια της μνημονιακής πολιτικής απαρέγκλιτα μέσα στην επόμενη πενταετία, ενώ η «εποπτεία» θα συνεχιστεί μέχρι το… 2060!
Ο Τσίπρας και ο Καμμένος ετοιμάζονται για τις φιέστες εορτασμού του «τέλους των μνημονίων», προσπαθώντας να μας κάνουν να ξεχάσουμε τη συμφωνία τους με την τρόικα για την απαραβίαστη συνέχεια των μνημονιακών πολιτικών μέχρι το… 2060.