Η «κρίση γεννά ευκαιρίες», διαδίδει η κυβέρνηση των επιχειρηματιών και τα δικά τους ΜΜΕ, αρκεί να είμαστε αρκετά έξυπνοι να τις εντοπίσουμε και να τις αξιοποιήσουμε.
«Ο δημόσιος τομέας στέκεται εμπόδιο στην ιδιωτική πρωτοβουλία και δεν αφήνει να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας και να παραχθεί νέος πλούτος, που θα μοιραστούμε όλοι μας», μας ξαναλένε.
Αυτά που δεν μας λένε και που θα περιγράψουμε με κραυγαλέα παραδείγματα είναι τα παρακάτω:
1) Πλούτος υπάρχει ήδη και έχει δημιουργηθεί με τη δουλειά δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων και με τα κονδύλια του δημοσίου, ενώ το ιδιωτικό κεφάλαιο αναλαμβάνει δουλειές που θα μπορούσαν να κάνουν δημόσιοι υπάλληλοι (ΔΥ) και πληρώνονται αδρά από κονδύλια του κράτους, χωρίς να ξοδέψουν ούτε ένα ιδιωτικό σεντς, χωρίς το περίφημο επιχειρηματικό «ρίσκο».
2) Οι «ευκαιρίες» δεν χρειάζονται εντοπισμό, αφού κατασκευάζονται από τις διαδοχικές μνημονιακές και προ-μνημονιακές κυβερνήσεις, επί σειρά ετών. Με προγράμματα της ΕΕ, με ΕΣΠΑ, με απευθείας αναθέσεις, οι ιδιώτες τρυπώνουν στο δημόσιο και τρώνε με χρυσά κουτάλια. Τώρα, με πρόσχημα την κρίση, χρεώνουν το πλιάτσικο των προηγούμενων ετών στους εργαζόμενους του δημοσίου, με τη γνωστή προπαγάνδα των ακριβοπληρωμένων-βολεμένων ΔΥ και κάνουν την τελική έφοδο. Ετοιμάζονται να πάρουν από το δημόσιο ό,τι μπορεί να αποδώσει κέρδη, ό,τι είναι απολύτως απαραίτητο στην κοινωνία, με άθλια αμοιβόμενο εργατικό προσωπικό, χωρίς δικαιώματα και φορτώνοντας τους καταναλωτές-πελάτες τους με αβάσταχτα ποσά.
Η δεξιά συγκυβέρνηση, δια του «υπεύθυνου» υπουργού Μανιτάκη, βοηθά το ιδιωτικό κεφάλαιο, δηλώνοντας απροκάλυπτα πως θα μείνει στο δημόσιο ό,τι δεν θέλουν οι ιδιώτες.
Η εμπειρία από τη «δράση» των ιδιωτών μέχρι τώρα στο δημόσιο, ο τρόπος που χειρίζονται τα έργα που αναλαμβάνουν, τα αποτελέσματα που παραδίδουν, δεν προμηνύουν κάτι καλό. Ούτε ως συναδέλφους, ούτε ως καταναλωτές μας συμφέρει η καταστροφή του δημοσίου.