Ο Σαμαράς μπροστά σε νέο τέλμα

Η ΕΛΣΤΑΤ λέει ότι η ανεργία στην Ελλάδα ήταν ήδη 1.345.000 άνθρωποι τον Οκτώβριο του 2012. Δηλ. μόνον σε σχέση με το 2011, η καπιταλιστική κρίση στην Ελλάδα δημιούργησε άλλους 368.700 ανέργους. Την ίδια στιγμή 123.000 Έλληνες και Ελληνίδες (κατά τεκμήριο πολύ μορφωμένο και εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό) αναζητούσαν δουλειά στη Γερμανία. Η ΓΣΕΕ προβλέπει ότι στο τέλος του 2013 η ανεργία θα ξεπεράσει το 30%, ενώ η Ernst & Young προβλέπει ένα... ηπιότερο 28%. Αλλά και όσοι εργάζονται παίρνουν όλο και χαμηλότερους μισθούς: Το 50% των νεοεισερχόμενων στην αγορά εργασία αμείβονται με 300 ευρώ μηνιαίως. Η ύφεση, σύμφωνα ακόμη και με την Τράπεζα της Ελλάδος, θα ξεπεράσει το 25% σε σχέση με το 2008.

Σε έρευνα που πραγματοποίησε η Ομοσπονδία Αρτοποιών Ελλάδας, αποδεικνύεται ότι έχει πλέον χτυπηθεί και η δυνατότητα των ανθρώπων να καταναλώνουν το βασικότερο είδος διατροφής: Το Φεβρουάριο 2013 αγόρασαν καθημερινά ψωμί το 39,7% έναντι 45,2% δύο χρόνια πριν, ενώ αυξήθηκαν τα ποσοστά αυτών που αγοράζουν ψωμί πιο αραιά. Το 26% δηλώνει ότι αγοράζει λιγότερο ψωμί σε σχέση με δύο χρόνια πριν. Παράλληλα έχει μειωθεί στο μισό το ποσοστό εκείνων που αγοράζουν με κριτήριο την ποιότητα, την υγιεινή και την καθαριότητα και έχει διπλασιαστεί το ποσοστό εκείνων που αγοράζουν με κριτήριο την τιμή.

Πολιτικό βαρόμετρο
Σε αυτές τις συνθήκες, δεν μπορεί ο Σαμαράς και η τρικομματική κυβέρνηση να βλέπουν φως στο βάθος του τούνελ, παρά μόνον αν έχουν παραισθήσεις ή αν κοιτούν προς τα πίσω. Η συνεχιζόμενη οικονομική βύθιση έχει ήδη εξαντλήσει όλα τα πολιτικά κέρδη που είχε στοιβάξει η κυβέρνηση μετά την (πολύ καθυστερημένη) καταβολή της δόσης τον Δεκέμβιο. Αυτή η αλλαγή αποτυπώθηκε πολύ χαρακτηριστικά στο Πολιτικό Βαρόμετρο Μαρτίου της Public Issue («Καθημερινή»):

Το ποσοστό των ανθρώπων που πιστεύουν ότι τα πράγματα πάνε σε λάθος κατεύθυνση ανέβηκε στο 74%, σε σχέση με το 68% του Γενάρη, ενώ αυτοί που θεωρούσαν ότι πάνε στη σωστή κατεύθυνση, μειώθηκαν από 25% στο 18%. Την ίδια στιγμή αυτοί που αισθάνονται οργή και αγανάκτηση έφτασε στο 31% από 25%. Ταυτόχρονα οι αρνητικές απόψεις για την ΕΕ ξεπέρασαν τις θετικές (50%-48%), επανερχόμενες στο συσχετισμό που υπήρχε το φθινόπωρο. Συνακόλουθα αυξήθηκε η αρνητική γνώμη για το ευρώ, από 28% το Φλεβάρη στο 38% το Μάρτη. Εντυπωσιακή αύξηση υπάρχει στο ποσοστό των ανθρώπων που πιστεύουν ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να πληρώσει το χρέος και ότι θα πρέπει να προχωρήσει σε στάση πληρωμών (29%, έναντι 15% το Σεπτέμβριο 2011 και 7% το Σεπτέμβριο 2010). Σε σχέση με τον Φλεβάρη, η δημοτικότητα του ΣΥΡΙΖΑ ανέβηκε κατά 4 μονάδες στο 40%, ξεπερνώντας τη δημοτικότητα της ΝΔ. Στην παράσταση νίκης ο ΣΥΡΙΖΑ ξεπερνά τη ΝΔ και πάλι (44%-41%), όπως και στην εκλογική επιρροή (29,5%-28,5%). Ταυτόχρονα σε υποχώρηση είναι όλοι οι δείκτες που αφορούν τη Χρυσή Αυγή.

Το ποσοστό των ανθρώπων που πιστεύουν ότι καλύτερη κυβέρνηση για τη χώρα είναι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αυξήθηκε κατά 6 μονάδες (από 19% στο 25%) σε σχέση με τον Γενάρη. Τέλος αυξήθηκε το ποσοστό εκείνων που λένε ότι χρειάζονται εκλογές (από 31% το Δεκέμβρη, στο 38%).

Έτσι αποδεικνύεται ότι η εμφυλιοπολεμική ακροδεξιά ρητορική που είχαν υποδείξει στο Σαμαρά οι Λαζαρίδηδες και οι Κρανιδιώτηδες, δεν απέδωσε. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν θα συνεχίσουν στην ίδια κατεύθυνση. Το κλείσιμο του ματιού στη Χρυσή Αυγή με τις νεοδημοκρατικές ψήφους στήριξης στον Κασιδιάρη στη Βουλή είναι ένα σαφές σημάδι. Ο αυταρχισμός και η καταστολή θα συνεχίσουν επίσης να είναι στην ημερήσια διάταξη.

Επενδύσεις
Όμως όλα αυτά, όπως είδαμε, δεν υποστηρίζονται από εξελίξεις στην οικονομία. Δεν υποστηρίζονται επίσης ούτε κι από τις οικονομικές προσδοκίες για τις ιδιωτικές επενδύσεις που... διαρκώς έρχονται. Όπως φαίνεται από το παρακάτω υποθετικό παράδειγμα, η αναμονή των ιδιωτικών επενδύσεων ισοδυναμεί με προσδοκία ενός κουβά νερού για ένα στρέμμα χωράφι.

Το παράδειγμα προέρχεται από τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας Αρτοποιών: Ας υποθέσουμε ότι, παρά την κρίση, έρχεται μία μεγάλη πολυεθνική και κάνει μια τεράστια επένδυση της τάξης των 3.000 εργαζομένων. Ας υποθέσουμε επίσης ότι παρανοούν κι άλλες εννιά πολυεθνικές αντίστοιχου μεγέθους και δημιουργούνται συνολικά 30.000 θέσεις εργασίας μέσα στην αστρονομική ταχύτητα του 12μηνου και με κανονικές αμοιβές (όχι των 300 ευρώ). Η κυβέρνηση και τα «παπαγαλάκια» της θα πανηγυρίζουν κάνοντας λόγο για τεράστια επιτυχία. Όμως εύκολα μπορούμε τώρα να κάνουμε τη σύγκριση: Από τη μια θα έχουμε 30.000 νέες θέσεις εργασίας και από την άλλη 368.700 νέους ανέργους -στους οποίους θα προστεθούν κι άλλες πολλές χιλιάδες ΕΞΑΙΤΙΑΣ της έλευσης των πολυεθνικών που θα οδηγήσει σε κλείσιμο μικρές επιχειρήσεις.

Αν συνυπολογίσουμε την επιπλέον ανεργία που δημιουργήθηκε από τον Οκτώβρη μέχρι σήμερα, προκειμένου να επιστέψουμε στα επίπεδα ανεργίας του 2011 (που ήταν ήδη τεράστια) θα πρέπει να έρθουν τουλάχιστον 150 τέτοιες πολυεθνικές των 3.000 εργαζομένων εκάστη. Αν μάλιστα θέλουμε να επιστρέψουμε στην ανεργία του 2009, τότε πρέπει να γίνουν στην Ελλάδα ιδιωτικές επενδύσεις που δεν γίνονται ούτε στην Κίνα!

Οι πολύ στενές δυνατότες των ιδιωτικών επενδύσεων για την αντιμετώπιση της τρομακτικής ανεργίας είναι επίσης καμπανάκι απέναντι σε εκείνες τις δυνάμεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ που πιστεύουν ότι το πρόβλημα μπορεί να λυθεί χωρίς τη μαζική και καταλυτική παρέμβαση του κράτους –και συνακόλουθα χωρίς τον απόλυτο έλεγχο του δημοσίου σε τράπεζες, υποδομές κ.λπ.

Ακροβασίες
Σε κάθε περίπτωση συνεπώς η κυβέρνηση Σαμαρά ακροβατεί. Και δεν τον λέμε μόνον εμείς. Η Intelligence Unit του «Economist» προβλέπει ότι η ύφεση το 2013 θα είναι της τάξης του 5% και ότι, σε αντίθεση με ό,τι λέει η ελληνική κυβέρνηση, θα συνεχιστεί και το 2014 (1,5%).  Το περιοδικό εστιάζει στην αδυναμία απόλυσης των 150.000 δημόσιων υπαλλήλων ως το 2015, αλλά και το μεγάλο ποσοστό ανεργίας, ενώ θεωρεί ότι η καθυστέρηση στις συνομιλίες με την τρόικα θα επιφέρει προβλήματα ρευστότητας, αφού η επόμενη δόση δεν αναμένεται πλέον να εγκριθεί πριν από τα τέλη Απριλίου (θεωρεί ότι τίθεται σε κίνδυνο ακόμα και η εκταμίευση της δόσης β’ τριμήνου). Οι εντάσεις αυτές μεταξύ τρόικας και κυβέρνησης αναμένεται, σύμφωνα με το περιοδικό, να αυξήσουν και τις αντίστοιχες στο εσωτερικό της τελευταίας, γι’ αυτό και αναμένει κατάρρευση της ελληνικής κυβέρνησης έως το δεύτερο μισό του επόμενου έτους!
Το ζήτημα είναι να επισπεύσουμε αυτήν την κατάρρευση γιατί τα πλήγματα στο κόσμο της εργασίας θα είναι πολύ περισσότερα μέχρι τότε.