Η εικόνα διάλυσης των δομών της δημόσιας Υγείας απειλεί ανοιχτά τις ζωές χιλιάδων ασθενών και εκατομμυρίων άλλων, που δεν έχουν πρόσβαση σε αυτές, καθώς είτε είναι άνεργοι, είτε δουλεύουν ανασφάλιστοι.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Την ίδια στιγμή, το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό των νοσοκομείων και οι υπάλληλοι των υπηρεσιών υγείας βρίσκονται στα όριά τους, καθώς αντιμετωπίζουν τα δραματικά κενά σε θέσεις εργασίας, τις ελλείψεις σε φάρμακα και υλικά και τα απλήρωτα δεδουλευμένα.
Στα τραγικά αποτελέσματα από τις απανωτές περικοπές στις δαπάνες για την υγεία, προστέθηκε και η τρομοκράτηση των εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία. Μπροστά στο κύμα απολύσεων που θα φέρουν οι συγχωνεύσεις-καταργήσεις τμημάτων και κλινικών και στις αντιδράσεις που θα προκύψουν, επιχειρείται η πειθάρχηση όσων αντιστέκονται στις μνημονιακές πολιτικές με έλεγχο των ωραρίων από ιδιωτικά συνεργεία (για αυτά βέβαια λεφτά υπάρχουν).
Τους τελευταίους μήνες τα σωματεία των υγειονομικών, μαζί με συλλογικότητες κατοίκων και μαζικούς φορείς, οικοδομούν ένα μέτωπο για την υπεράσπιση της δημόσιας Υγείας, με δεκάδες τοπικές και πανελλαδικές κινητοποιήσεις.
Πολλά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν εμπλακεί σ’ αυτή τη μάχη, συμμετέχοντας στα πλατιά συντονιστικά αγώνα που δημιουργούνται (Αττικό, ΓΝ Πατησίων κ.ά.), ενώ και οι βουλευτές του σχήματος δίνουν το «παρών» σε πολλές από τις κινητοποιήσεις. Άλλωστε η γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ έχει πάρει απόφαση να ενισχύσει αυτό το μέτωπο και μάλιστα είχε εκδώσει σχετική εγκύκλιο προς τις τοπικές οργανώσεις, που δυστυχώς υλοποιείται με αργά βήματα.
Με πρωτοβουλία των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει άμεσα να συγκροτήσουμε κοινές δράσεις μαζί με τους εργαζόμενους στην Υγεία, μέσα από επιτροπές αγώνα ή δίκτυα αντίστασης και αλληλεγγύης, που δεν θα περιορίζονται μόνο στην οργάνωση της συμπαράστασης, αλλά θα διεκδικούν ένα νέο αναβαθμισμένο, καλά στελεχωμένο και με επαρκή χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό δημόσιο, δωρεάν και καθολικό σύστημα υγείας, στο οποίο θα έχει πρόσβαση κάθε άνθρωπος που το έχει ανάγκη, ανεξάρτητα από την οικονομική και κοινωνική του κατάσταση.
Ειλικρινά και χωρίς καθυστερήσεις, αυτές οι πρωτοβουλίες πρέπει να ανοίξουν αποφασιστικά το ζήτημα της Υγείας σε κάθε τοπική κοινωνία, μέσα από εξωστρεφείς δράσεις ενημέρωσης (αφίσες, εξορμήσεις, εκδηλώσεις-συζητήσεις) και ουσιαστικής στήριξης των κινητοποιήσεων που αποφασίζουν τα σωματεία του χώρου.
Παράλληλα, είναι εξίσου σημαντικό να υπερασπίζονται έμπρακτα το δικαίωμα όλων των ανασφάλιστων για πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη (αποκλεισμοί ταμείων, σύνδεση και επικοινωνία των κοινωνικών ιατρείων με τα νοσοκομεία κάθε περιοχής, παραστάσεις διαμαρτυρίας στα ασφαλιστικά ταμεία).
Η νικηφόρα έκβαση του αγώνα διάσωσης των νοσοκομείων και των άλλων υπηρεσιών της δημόσιας Υγείας μπορεί να συμβάλει καταλυτικά στη συντομότερη ανατροπή της συγκυβέρνησης της φτώχειας και των πολιτικών που –εκτός των άλλων– θέτουν σε κίνδυνο τις ζωές μας. Αξίζει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για μια τέτοια προοπτική.