Φέτος η Πρωτομαγιά έχει ιδιαίτερη σημασία στην Ευρώπη λόγω των βάρβαρων μέτρων λιτότητας που προσπαθούν να επιβάλλουν οι ηγεσίες των κρατών-μελών της ΕΕ, ώστε οι ευρωπαίοι καπιταλιστές να βγουν κερδισμένοι από την κρίση.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Η Πρωτομαγιά στην Ελλάδα, την Κύπρο, την Ισπανία, την Πορτογαλία και σε όλες σχεδόν τις χώρες της ΕΕ, πρέπει να στείλει ένα σαφές ενωτικό μήνυμα για τους εργαζόμενους. Όπως τότε ο αγώνας για το 8ωρο ήταν παγκόσμιος έτσι και τώρα ο αγώνας ενάντια στα μνημόνια, ενάντια στις περικοπές μισθών και την ανεργία είναι πανευρωπαϊκός.
Η Πρωτομαγιά ήταν, είναι και θα παραμείνει μια μέρα αγώνα, απεργίας και διαδηλώσεων, παρόλο που οι διάφορες κυβερνήσεις έχουν προσπαθήσει πολλές φορές να την ορίσουν ως αργία, όπως συμβαίνει και φέτος με την τρικομματική που βιάστηκε να τη μεταφέρει ως αργία την Τρίτη μετά το Πάσχα.
Απεργία
Ήδη οι δύο συνομοσπονδίες, ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, έχουν κηρύξει Γενική Απεργία την 1η του Μάη. Σε αυτή πρέπει να εκφραστεί με τον καλύτερο τρόπο η οργή εκατοντάδων χιλιάδων εργατών ενάντια στην εξαθλίωση που μας οδηγούν με τα μνημόνια, η συγκυβέρνηση, η τρόικα και οι ντόπιοι καπιταλιστές.
Μπροστά μας ανοίγονται μια σειρά μάχες ενάντια στην κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και στις απολύσεις στο δημόσιο, για τη σωτηρία της δημόσιας υγείας και της δημόσιας παιδείας. Μάχες για την ίδια μας τη ζωή.
Η πρώτη μεγάλη μάχη, που έπρεπε ήδη να οργανώνει το εργατικό κίνημα και τα συνδικάτα, είναι η μάχη για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Οι εργοδότες έχουν εκμεταλλευτεί στο έπακρο τις οδηγίες των μνημονίων για κατάργηση των συμβάσεων. Έχουν επιβάλλει τις ατομικές συμβάσεις και την κατάργηση δικαιωμάτων σε χώρους όπου έληξαν οι συλλογικές συμβάσεις περίπου στο 60% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα. Ποσοστό που αναμένεται να μεγαλώσει το επόμενο διάστημα. Τα περισσότερα πρωτοβάθμεια σωματεία έχουν αφεθεί στην τύχη τους, με αποτέλεσμα οι αγώνες που οργάνωσαν, να έχουν ηττηθεί ή να αποδέχονται περικοπές και μειώσεις.
Ταυτόχρονα υπάρχει η μάχη ενάντια στις απολύσεις στο δημόσιο τομέα, που θα οδηγήσουν στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους, εκτοξεύοντάς την, σε πραγματικούς και όχι «επίσημους» αριθμούς, σε πάνω από 2 εκατομμύρια ανθρώπους.
Οι αποσπασματικοί αγώνες, που δίνονται σε διάφορους κλάδου, πρέπει να συνδεθούν με τους αγώνες που δίνονται τώρα για την υγεία και την παιδεία. Στη μάχη για τη σωτηρία της δημόσιας Υγείας έχουν ήδη μπει οι εργαζόμενοι και οι γιατροί των νοσοκομείων, αλλά και πολύς κόσμος στις γειτονιές. Όλοι μαζί παλεύουν για να μην κλείσουν νοσοκομεία, κέντρα υγείας, καταστήματα του ΙΚΑ.
Στους δρόμους αυτές τις μέρες βγαίνουν και οι εκπαιδευτικοί ενάντια στις απολύσεις και τις συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολείων, αλλά και οι φοιτητές και σπουδαστές ενάντια στο Σχέδιο Αθηνά. Επίσης μπροστά μας έχουμε ακόμη τη μάχη ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των δημόσιων οργανισμών.
Τέλος υπάρχει και ο αγώνας για την ιθαγένεια και τα δικαιώματα των μεταναστών, η μάχη ενάντια στην καταστολή, ενάντια στο τσεκούρι σε συνδικαλιστικά δικαιώματα και ελευθερίες. Η μάχη ενάντια στους φασίστες που τελευταία οργανώνεται με τη δημιουργία αντιφασιστικών επιτροπών σε πολλές γειτονιές και πόλεις.
Οργάνωση
Για να νικήσουμε σε αυτές τις μάχες, χρειαζόμαστε πολύ οργανωμένους, μαζικούς, μαχητικούς και συντονισμένους αγώνες με διάρκεια, όπως η πρωτομαγιάτικη απεργία του 1886, όπου οι εργάτες, μαύροι και λευκοί και ανεξάρτητα από την εθνική τους καταγωγή, μπόρεσαν να κερδίσουν.
Κέρδισαν το 8ωρο 185.000 εργάτες και τουλάχιστον 200.000 εργάτες μείωσαν τον ημερήσιο χρόνο εργασία τους, ενώ σε κάποιες περιοχές καθιερώθηκε η ημιαργία του Σαββάτου και σε αρκετές βιομηχανίες σταμάτησαν την κυριακάτικη εργασία.
Η Πρωτομαγιά φέτος χρειάζεται να γίνει ο εκφραστής των παραπάνω κινητοποιήσεων, να δώσει την προοπτική της συνέχειας και της ανατροπής των μνημονίων και της κυβέρνησης. Είναι αλήθεια ότι το τελευταίο διάστημα οι εργαζόμενοι δεν κατεβαίνουν έτσι απλά στους δρόμους. Όλοι οι αγώνες μέχρι σήμερα μένουν σκόρπιοι και ασυντόνιστοι.
Λείπει, και η Πρωτομαγιά είναι μια ευκαιρία να υπάρξει επιτέλους, η κεντρική πρωτοβουλία της Αριστεράς που θα καλέσει τον κόσμο σε αγώνα διαρκείας για την ανατροπή της κυβέρνησης. Στην τελευταία διαδήλωση, στις 7 Απρίλη, που κάλεσε ο Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων, αποδείχθηκε ότι αυτή τη στιγμή είναι απαραίτητο το πολιτικό σύνθημα που θα δώσει την προοπτική και την έμπνευση στον κόσμο της εργασίας.
Επίσης αποδείχθηκε ότι για να οργανώσεις τέτοιες διαδηλώσεις με επιτυχία, όταν δεν έχεις τους συσχετισμούς υπέρ σου στους χώρους δουλειάς, απαιτούνται περισσότερα από μια αφίσα και μια ανακοίνωση. Απαιτείται καθημερινή δράση στους χώρους με περιοδείες και εκδηλώσεις. Απαιτείται καθημερινή δράση στις γειτονιές με εξορμήσεις.
Αριστερά
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αντίθετα με την αδράνεια που έδειξε για τις 7 Απρίλη, πρέπει να επιμείνει στην προσπάθεια που έκανε για την οργάνωση της Γενικής Απεργίας του περασμένου Φλεβάρη σε πολλές τοπικές του οργανώσεις και σε πολλούς χώρους. Πολύ περισσότερο τώρα που η ανάγκη για ενωτική δράση είναι πιο αναγκαία από ποτέ.
Επίσης η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που δεν προσπάθησε στις 7 Απρίλη να εκφραστεί η διάθεση που υπήρχε σε εργατικούς χώρους έστω και από αγωνιστικές μειοψηφίες, πρέπει να ξεφύγει από τις λογικές απλής καταγραφής δυνάμεων που ακολούθησε στην περσινή διαδήλωση.
Οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να επιμείνουν σε κάλεσμα για κοινή διαδήλωση την Πρωτομαγιά, παρότι το ΚΚΕ δεν φαίνεται να διδάσκεται όχι μόνο από τη δράση του στους χώρους το τελευταίο διάστημα, άλλα ούτε από την ίδια του την ιστορία και καλεί σε Πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση της λεγόμενης ταξικής καθαρότητας.
Η ιστορία αποδεικνύει ότι οι κομμουνιστές συνδικαλιστές δίνουν τη μάχη μέσα στα συνδικάτα ακόμη και όταν έχουν αρνητικούς συσχετισμούς και όχι έξω από αυτά. Το 1919, στην πρώτη απεργία Πρωτομαγιάς που κήρυξε η νεοϊδρυθείσας τότε ΓΣΕΕ, τα 5 από τα 11 μέλη του ΔΣ της Συνομοσπονδίας, που προέρχονταν από το ΣΕΚΕ (ΚΚΕ), έθεσαν ως περιεχόμενο της πρωτομαγιάς την αντικυβερνητική πάλη.
Τα 6 μέλη της πλειοψηφίας, που ανήκαν στην κυβερνητική παράταξη του Βενιζέλου, καθαίρεσαν αυθαίρετα τους συνδικαλιστές του ΣΕΚΕ. Οι συνδικαλιστές του ΣΕΚΕ αποκαταστάθηκαν ένα χρόνο μετά από το Εθνικό Συμβούλιο της ΓΣΕΕ.
Σας καλούμε να διαδηλώσουμε όλοι μαζί με τα Συνδικάτα, τον ΣΥΡΙΖΑ, τις αντιρατσιστικές και αντιφασιστικές οργανώσεις. Να κάνουμε τη φετινή Πρωτομαγιά αφετηρία αποτελεσματικών αγώνων διαρκείας για να διώξουμε την κυβέρνηση, την τρόικα, τα μνημόνια, το χρέος, όλη τη δυστυχία που σκορπάει ο καπιταλισμός. Για να τους στείλουμε πιο δυνατά το μήνυμα ότι αυτοί που θα νικήσουμε είμαστε εμείς. Η εργατική τάξη, με τους αγώνες της!
Η παγκόσμια, ταξική και διεθνιστική, Πρωτομαγιά
• Στις 20 Ιούλη του 1889, το ιδρυτικό συνέδριο της Δεύτερης Σοσιαλιστικής Διεθνούς κατέληξε σε μια απόφαση που σφράγισε την ιστορία του εργατικού κινήματος σε ολόκληρο τον κόσμο. Καθιέρωσε την Πρωτομαγιά ως παγκόσμια μέρα διεθνούς δράσης και αλληλεγγύης των εργαζομένων.
• Η ιστορία της Πρωτομαγιάς ξεκινάει τρία χρόνια νωρίτερα, το 1886, στο Σικάγο των ΗΠΑ. Η Ομοσπονδία Οργανωμένων Επαγγελμάτων και Εργατικών Συνδικάτων στις ΗΠΑ είχε ορίσει την 1η Μάη μέρα γενικής απεργίας για τη θέσπιση του οκταώρου.
• Περίπου 400.000 εργαζόμενοι συμμετείχαν στις απεργιακές συγκεντρώσεις που έγιναν σε πολλές πόλεις των ΗΠΑ. Η μαζικότερη συγκέντρωση ήταν αυτή του Σικάγου με 90.000 διαδηλωτές.
• Οι συγκεντρώσεις και οι διαδηλώσεις συνεχίστηκαν και τελείωσαν στις 4 Μάη με την κήρυξη στρατιωτικού νόμου και αφού πρώτα βάφτηκαν με το αίμα των εργατών (τουλάχιστον 13) που δολοφονήθηκαν από την αστυνομία και το στρατό των ΗΠΑ.