Κυριολεκτικά, εφιαλτικές οι προειδοποιήσεις για την κοινωνική έρημο που διαμορφώνει η σημερινή κυρίαρχη πολιτική, ακόμα και όταν διατυπώνονται από τα πιο «υπεράνω υποψίας» χείλη. Η έκθεση της Τ.τ.Ε. και ο Προβόπουλος κάνουν πλέον ανοιχτά λόγο για το τέλος του δημόσιου συστήματος κοινωνικής ασφάλισης. Από την 1.1.2015, σύμφωνα με το νόμο Λοβέρδου-Κουτρουμάνη και το Μνημόνιο 1, παύει να ισχύει η εγγύηση των συντάξεων από το δημόσιο. Ο κρατικός προϋπολογισμός θα χρηματοδοτεί μόνο ένα τμήμα των συντάξεων, κάτι γύρω στα 360 ευρώ μηνιαίως. Εκατομμύρια άνθρωποι που μπήκαν στη δουλειά στα χρόνια της «μαζικής απασχόλησης» (στις δεκαετίες του ’70 και του ’80), που πλήρωσαν επί 35 χρόνια εισφορές, δημιουργώντας ένα τεράστιο κεφάλαιο, ωθούνται τώρα σε μια απίστευτη «παγίδα φτώχειας», χωρίς προοπτική και εναλλακτική λύση…
Όμως ο Προβόπουλος ισχυρίζεται ότι υπάρχει μια κάποια λύση. Ποια; Μα, ασφαλώς, η ιδιωτική ασφάλιση. Η οποία, αφού συσσωρεύσει εισφορές για καμία 35ετία, θα βαρέσει «κανόνι», αποφεύγοντας να πληρώσει τους μελλοντικούς δικαιούχους, δημιουργώντας νέες γενιές παγιδευμένων. Όπως ακριβώς έγινε στις ΗΠΑ, από εταιρείες πολύ μεγαλύτερες από αυτές των δικών μας αετονύχηδων. Η λύση βρίσκεται εντελώς αλλού. Και περιλαμβάνει, υποχρεωτικά, τη λέξη ανατροπή…
***
Όμως η κόλαση δεν αφορά μόνο τους συνταξιούχους. Σύμφωνα με τα στοιχεία της CGIL, του μεγάλου –και όχι επαναστατικού– συνδικάτου στην Ιταλία, με τις σημερινές πολιτικές, η «απορρόφηση» των ανέργων, η επιστροφή σε επίπεδα απασχόλησης όπως του 2007, θα χρειαστεί κάτι παραπάνω από… 63 χρόνια. Που σημαίνει ότι τουλάχιστον δυο γενιές εργαζομένων θα περάσουν τη ζωή τους κάτω από τη συνθλιπτική πίεση των σημερινών επιπέδων ανεργίας. Αν, στο μεταξύ, δεν τους ανατρέψουμε…
***
Η κόλαση, βεβαίως, δεν αφορά όλους. Τα στοιχεία των παγκόσμιων οργανισμών αποδεικνύουν ότι, μέσα στην κρίση, οι πλούσιοι αυξάνουν τον πλούτο τους με εντυπωσιακούς ρυθμούς (4-9% ετησίως) σε βάρος του «από κάτω» τμήματος της κοινωνίας που το επίπεδο ζωής του υποχωρεί με ανάλογους ρυθμούς, παρότι αυτό είναι που εργάζεται και παράγει τα πάντα. Λεφτά, λοιπόν, εξακολουθούν να υπάρχουν. Και εξακολουθούν να συσσωρεύονται στις «προστατευμένες» τοποθεσίες. Για παράδειγμα, οι διεθνείς καταθέσεις στις ελβετικές τράπεζες αυξήθηκαν το 2012 κατά 7% σε σχέση με το ήδη «εξαιρετικό» (για τους τραπεζίτες) 2011. Κατά τα άλλα, λέει, η ΕΕ προτίθεται να φορολογήσει τον πλούτο και τα «λιμνάζοντα» κεφάλαια…
***
Στο ΕΚΑ, στο μεγαλύτερο Εργατικό Κέντρο της χώρας, σημειώθηκε μια σημαντική ανατροπή. Στη νέα διοίκηση η Αριστερά (ΚΚΕ 9, ΣΥΡΙΖΑ 5, ΑΝΤΑΡΣΥΑ 2) με 16 έδρες έχει την πλειοψηφία, αφού όλοι οι «άλλοι», ακόμα και αν κατόρθωναν να αθροιστούν, φτάνουν στους 15. Και αυτό δημιουργεί μεγάλα καθήκοντα: Το ΕΚΑ οφείλει να δώσει νέο «ταξικό υπόδειγμα» αντίθετο με τη σήψη των άλλων μεγάλων συνδικαλιστικών οργανώσεων. Νέα κατάσταση, νέα καθήκοντα. Και όλοι θα μετρηθούν σοβαρά και με μεγάλη αυστηρότητα από τους εργαζόμενους…
***
Πρώτη, επίσημη, συνέντευξη Τύπου του Δημ. Κουτσούμπα. Ο νέος Γραμματέας του ΚΚΕ κράτησε «ίσες αποστάσεις» μεταξύ της σημερινής τρικομματικής και μιας πιθανής κυβέρνησης της Αριστεράς. Για την ακρίβεια όχι τόσο «ίσες», αφού χαρακτήρισε την προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ ως «όχι απλά ουτοπία, αλλά επικίνδυνη». Ο σ. Κουτσούμπας δήλωσε ότι «ο ένας προτιμά κάποιους επιχειρηματίες και ο άλλος κάποιους άλλους». Τόσο καλά…