Στις 11 Ιούλη, τα βραζιλιάνικα συνδικάτα πήραν τη σκυτάλη από το λαϊκό κίνημα, με γενική απεργία.
Ημερ.Δημοσίευσης
Το παραδοσιακά κατακερματισμένο βραζιλιανικό εργατικό κίνημα (12 συνομοσπονδίες) κατόρθωσε να συμφωνήσει σε μια κοινή μέρα δράσης στη βιομηχανία, τις συγκοινωνίες, τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τα λιμάνια. Διάσταση απόψεων υπήρξε όσον αφορά τη στήριξη ή την καταγγελία της κυβέρνησης της Ντίλμα Ρούσεφ, αλλά τα κοινά συμφωνημένα αιτήματα (για μισθούς, συντάξεις, ακύρωση ιδιωτικοποιήσεων, ακύρωση νέου νομοσχεδίου για εργολαβίες) δείχνουν πως ακόμα και τα «φιλοκυβερνητικά» συνδικάτα έχουν σοβαρές ενστάσεις για την ακολουθούμενη πολιτική.
Η Regina Lorosa, 54χρονη νοσοκόμα, περιέγραψε το υπόβαθρο των διαδηλώσεων: «Διαδήλωσα τον περασμένο μήνα ως πολίτης, και τώρα διαδηλώνω ως εργάτρια. Για μένα τα δύο είναι συμπληρωματικά. Το σημαντικό είναι να συνεχιστεί το κίνημα, να πιέζουμε, όπως το ένα κύμα χτυπά στα βράχια μετά το άλλο, να σφυροκοπάμε την κυβέρνηση μέχρι να αποκτήσει η Βραζιλία τις αλλαγές που χρειάζεται». Την ίδια διάθεση εξέφρασε ο μηχανικός Marcelo Tredinnick: «Ο γίγαντας ξύπνησε και δεν πρόκειται να ξαναπέσει για ύπνο. Ο λαός διατρανώνει την θέλησή του».
Η κυβέρνηση της Ντίλμα Ρούσεφ και του PT (Κόμμα Εργατών) κατέγραψε μια σειρά ιστορικές πρωτιές. Οι μεγαλύτερες διαδηλώσεις μετά τη δικτατορία. Οι πρώτες τόσο μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις ενάντια σε «αριστερή» κυβέρνηση στην ήπειρο. Οι πρώτες επιθέσεις ενάντια σε ποδοσφαιρικά γήπεδα στην ιστορία της Βραζιλίας. Και τώρα η πρώτη γενική απεργία στη Βραζιλία μετά από 22 χρόνια και μόλις τέταρτη στην ιστορία της χώρας. «Μοντέλο» η διακυβέρνηση του PT…