Σε τι κόσμο αλήθεια ζούμε; Στην Ισπανία, ο Ραχόι, ο πρωθυπουργός της άγριας λιτότητας, πιάστηκε κυριολεκτικά με τη γίδα στην πλάτη. Ενώ στην Ιταλία, του αθάνατου αρχαίου πνεύματος, ο αντιπρόεδρος της Γερουσίας αποκάλεσε «ουρακοτάγκο» τη (μαύρη) υπουργό μετανάστευσης…
Παρεμπιπτόντως, εκπροσώπους αυτού του σάπιου κόσμου θα συναντήσει προσεχώς ο Σαμαράς, για να εξασφαλίσει, λέει, στήριξη. Τον Σόιμπλε στις 18/7 στην Αθήνα, τον Ομπάμα στις 8/8 στην Ουάσινγκτον…
***
Και ξαφνικά το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, που ελεγχόταν από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, πέρασε στα χέρια της Eurobank, που επίσης ελέγχεται από το ΤΧΣ, με στόχο αυτή να πουληθεί ευκολότερα το φθινόπωρο. Η διάσωση, η «ενδυνάμωση» και –τελικά– η επιστροφή της Eurobank στους ιδιώτες, αποτελεί το κορυφαίο έργο των «μαστόρων» της ανακεφαλαίωσης των τραπεζών. Καθόλου τυχαία, το υπουργείο Οικονομικών πέρασε νύχτα στη βουλή τροπολογία που διασφαλίζει το «ακαταδίωκτο» των στελεχών του ΤΧΣ. Που κατά τα άλλα, ασφαλώς, θα συνεχίζουν να ορκίζονται στο όνομα της «ελευθερίας» των αγορών…
***
Τέτοιες ιστορίες ερμηνεύουν το Πόρισμα της οικονομικής έκθεσης της Attac Αυστρίας σχετικά με την κατάληξη των πόρων των προγραμμάτων «βοήθειας» προς την Ελλάδα. Εξ αυτών το 77% κατέληξε στις τράπεζες, ενώ το υπόλοιπο 23% κατέληξε σε εξοπλισμούς και τόκους προς τους δανειστές. Τόσο καλά…
***
Σε περίοπτη θέση στην «Αυγή» (σε αναδημοσίευση από την «Εφημερίδα των Συντακτών») διαβάσαμε τη νέα ανάλυση του Σωτ. Βαλντέν για την κεντροαριστερά. Που προτείνει στη ΔΗΜΑΡ ως στρατηγικό στόχο «μια (κεντρο)αριστερή εναλλακτική κυβερνητική λύση σε αυτή της σαμαρικής Δεξιάς και των συμμάχων της». Και υπογραμμίζει, με νόημα, ότι «μια τέτοια λύση δεν είναι νοητή, χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ»…
***
Ειδήσεις κρύβουν (;) τα αποτελέσματα των εκλογών για την ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, στο «Ενιαίο Ψηφοδέλτιο» της προεδρικής πλειοψηφίας. Κατ’ αρχήν τηρήθηκαν οι υποσχέσεις προς την ΚΟΕ (20 θέσεις). Στα 35 πρώτα ονόματα (με 1ο τον Γ. Δραγασάκη και 35ο των Χρ. Παπαδόπουλο) διακρίναμε 6 της ΑΝΑΣΑ, ενώ ακολουθούν άλλοι 12 σ., προσεγγίζοντας το «υπεσχημένο» 19. Αντίθετα, το ΕΚΜ βγαίνει κυριολεκτικά «δαρμένο», αφού εκλέγει μόνο 3 (αντί της υπόσχεσης για 11) και με τον Αλ. Μητρόπουλο χαμηλά, με 11% των ψήφων. Το ωραίο είναι ότι πολλοί από αυτούς τους σ. υποστήριξαν ευθαρσώς στο συνέδριο ότι δια του «Ενιαίου» ο ΣΥΡΙΖΑ θα ξεπερνούσε τους «μηχανισμούς»…
***
Αντιγράφουμε από το άρθρο του Στ. Ελληνιάδη στο «Δρόμο» της 13/7: «Ποιος σκέφτηκε να αποπροσανατολίσει όλο το συνέδριο και όλη την κοινωνία από τα καυτά, άμεσα και πιεστικά ζητήματα; Ποιος σκέφτηκε ότι μπορεί χωρίς συντροφική προσυνεννόηση και προσυμφωνία να διαλύσει τις συνιστώσες ή μονομερώς να τις μεταλλάξει; Ποιος θεώρησε αμελητέους τους «Γλέζους» και τους «Θεωνάδες» που υπάρχουν στην Αριστερά; Από τους θιασώτες της «διάλυσης», η επίκληση της πλειοψηφίας για την επιβολή στις μειοψηφίες της θέσης τους, δεν τιμά την Αριστερά». Προσυπογράφουμε…