Κυριακή πρωί, τηλεφώνημα από συντρόφισσα. «Η Μαρία έδωσε τέλος… η συντρόφισσα, η αγωνίστρια, η φίλη Μαρία».
Ημερ.Δημοσίευσης
Είναι αδύνατο να αποτυπώσει κανείς σε λίγες αράδες εμπειρίες και συναισθήματα. Αυτό που μας ένωσε απ’ την πρώτη στιγμή ήταν το κοινό μας όνειρο ότι, πού θα πάει, θα τον αλλάξουμε αυτόν τον κόσμο, στο χέρι μας είναι!
Η Μαρία που ήταν ταγμένη στην επανάσταση, στον αντιφασισμό, στον πολιτισμό, στο κίνημα LGBT και είχε έναν τεράστιο πνευματικό πλούτο, πλούτο που μοιραζόταν μαζί μας καθημερινά στο site της Κίνησης «Απελάστε το Ρατσισμό», στο facebook του Κυριακάτικου και στις σελίδες «ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ Φασισμός» και «Λέμε Όχι στη Χρυσή Αυγή», κάνοντάς καθημερινή πράξη την κοινοκτημοσύνη, κάτι που ελάχιστοι επαναστάτες του καναπέ έστω κατανοούν…
Η Μαρία είχε ένα μικρό φούρνο στη Νίκαια, που τον πήρε η μπάλα της γαμοκρίσης κι έκλεισε και σύντομα εκείνη βρέθηκε χωρίς τίποτα, στο δρόμο, σαν ένα φτερό που το χτυπάει ο αέρας από παντού. Με την αλληλεγγύη συντρόφων και φίλων μπόρεσε να σταθεί, να συνεχίσει να ζει. Αλλά δεν άντεξε αυτή την κατάσταση που την έτρωγε καθημερινά σιγά σιγά.
Η Μαρία που, μέσα από τις απίστευτες προσωπικές της τρικυμίες, ώρες ώρες φάνταζε ακλόνητη σαν βράχος, αλλά ταυτόχρονα είχε τόσο ευαίσθητη, παιδική ψυχή, μας άφησε το Σάββατο, 7 του Σεπτέμβρη.
Μαρία μας, Μαράκι μας αγαπημένο, αντί για αντίο, δεσμευόμαστε και σου υποσχόμαστε ότι θα την αλλάξουμε τη ζωή. Θα παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις για να βγει το όνειρό μας αληθινό. Θα παλέψουμε για την ισότητα και την ελευθερία και θα νικήσουμε ό,τι κι αν γίνει! Οι σύντροφοί σου από την Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό».