Η ΕΕ έχει επενδύσει στην «ελληνική σωτηρία» πάνω από 200 δισ. ευρώ και δεν υπάρχει περίπτωση να αποδεχθεί απώλεια αυτού του κολοσσιαίου ποσού, διαμηνύουν οι ευρωηγεσίες, επιχειρώντας να θέσουν τα όρια του «διαλόγου» που αναμένεται να ξεσπάσει μετά τις γερμανικές εκλογές για το ελληνικό χρέος. Μόνον που, όπως δήλωσε και η Λ. Κατσέλη, το 97% των δανείων επιστρέφει στους δανειστές με τη μορφή τόκων και χρεολυσίων. Η γερμανική Commerrtbank, υπολογίζοντας το νέο δανεισμό μέχρι το 2022 σε 77 δισ. ευρώ, ενημερώνει το «κοινό» της ότι το 100% αυτού του ποσού θα «επιστρέψει» στις μεγάλες γερμανικές και γαλλικές τράπεζες στο ίδιο διάστημα. Οπότε, no problem για νέο δανεισμό, για παράταση του χρόνου αποπληρωμής κ.ο.κ. Αυτοί ξέρουν ότι τα δάνεια για «εξυπηρέτηση» δανείων είναι χρυσοτόκος όρνιθα…
***
Σε αυτό το έδαφος –του business as usual– πατάει ο «νέος ρεαλισμός» των διάφορων ντόπιων ειδικών, που συζητούν κάθε πρόταση χειρισμού του χρέους, φροντίζοντας να αποκρύψουν τη μόνη λύση: τη διαγραφή του και τη στάση πληρωμών προς τους τοκογλύφους. Γιατί όλα τα άλλα σημαίνουν μακρόχρονα , μα πολύ μακρόχρονα, προγράμματα αβάσταχτης λιτότητας…
***
Και ξαφνικά, έπεσε στο τραπέζι των συζητήσεων του ΣΥΡΙΖΑ η «νέα ιδέα» του Γ. Δραγασάκη για «εναλλακτικά μέσα πληρωμής και χρηματοδοτήσεων». Ο ίδιος δεν έχει ακόμα συγκεκριμενοποιήσει την ιδέα. Όμως, συνεργάτες του κάνουν ήδη λόγο για ομόλογα ειδικού σκοπού, που θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως «μέσον πληρωμών προς τρίτους». Κάποιοι μιλούν ακόμα και για «τοπικό νόμισμα» που θα εκδίδεται από κάποιου τύπου «ηθικές τράπεζες», υπό την προϋπόθεση «της αποδοχής από τους μισθωτούς ότι θα εισπράττουν ένα μέρος της αμοιβής τους σε αυτό». Ακούγεται ως οικονομία με διπλό νόμισμα: ευρώ (για όσους θα εξακολουθούν να το διαθέτουν) και το άλλο για τους υπόλοιπους. Δεν ξέρουμε αν αυτά ακούγονται πολύ «εναλλακτικά», αλλά την Πολωνία τη θυμάται κανείς; Ναι, «τότε», με τη διπλή οικονομία του ζλότι και του δολαρίου…
***
Το σύνολο των πολιτικών αναλυτών συμφωνεί ότι η ανασύνταξη της κεντροαριστεράς, με «βάθρο» το ΠΑΣΟΚ, είναι καμένο χαρτί. Να, όμως, που προκύπτουν «πρωτοβουλίες» διαφορετικής λογικής. Ξεκινώντας από την κεντροαριστερά, απευθύνονται στον ΣΥΡΙΖΑ, προτείνοντας όμως, σταθερά, μια κεντροαριστερή πολιτική. Πιο πρόσφατη εκδοχή, η πρωτοβουλία των δυσαρεστημένων της ΔΗΜ.ΑΡ., της «Αριστερής Προοπτικής», που απευθύνουν στον ΣΥΡΙΖΑ πρόταση «μίνιμουμ προγραμματικής συμφωνίας», διαμηνύοντας, προς κάθε κατεύθυνση, ότι «δεν νοείται προοδευτική διακυβέρνηση χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ». Πιο χαλαρά κινούνται οι πασοκογενείς, δυσαρεστημένοι της ΔΗΜ.ΑΡ., της «Κοινωνία Πρώτα», που εκδηλώνουν πρόθεση να στήσουν το «διάλογο» όλων των αντιμνημονιακών δυνάμεων. Για «ελάχιστη προγραμματική συμφωνία» και κάλεσμα σε «καταξιωμένα στελέχη» έκανε λόγο η Λ. Κατσέλη, συνομιλώντας με το Γ. Σταθάκη, ο οποίος χαρακτήρισε την πρόταση ως «θετικό βήμα», δηλώνοντας ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ δουλεύει, ήδη, προς αυτή την κατεύθυνση». Εμείς να σημειώσουμε ότι όλα αυτά είναι εκτός των αποφάσεων του πρόσφατου συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ η απόφαση της τελευταίας ΚΕ καθόρισε ως «πλαίσιο» της πολιτικής συμμαχιών του ΣΥΡΙΖΑ την ανάπτυξη των Λαϊκών Επιτροπών αντίστασης και ανατροπής.
***
Και την ώρα που ξεσπάει η μάχη των εκπαιδευτικών, των νοσοκομειακών και των ΟΤΑ, η κυβέρνηση αποφασίζει να ανοίξει, ξανά, μετωπικά το Ασφαλιστικό. Η περικοπή 1,8 δισ. ευρώ από τον ίδιο «στεγνό» προϋπολογισμό του υπουργείου Εργασίας οδηγεί άμεσα στο σφαγείο τις επικουρικές και τα εφάπαξ, ενώ ο Βρούτσης, στην πραγματικότητα, ανοίγει θέμα μείωσης και των κύριων συντάξεων. Αν δεν τους ρίξουμε, τίποτε δεν θα μείνει όρθιο…