Ανασύνταξη των καθεστωτικών στην Αίγυπτο

Η 6η Οκτώβρη είναι η «Μέρα του Στρατού» στην Αίγυπτο, η επέτειος του πολέμου του 1973 ενάντια στο Ισραήλ. Φέτος, αποτέλεσε μια καλή ευκαιρία για τον αιγυπτιακό στρατό να αξιοποιήσει τις «ένδοξες μέρες» για να στήσει μια μεγάλη φιέστα ενίσχυσης του προφίλ του ως «προστάτη του έθνους» απέναντι στους «εχθρούς της Αιγύπτου».

Χιλιάδες συγκεντρώθηκαν στην Ταχρίρ, ανεμίζοντας αιγυπτιακές σημαίες, αλλά και κουβαλώντας πορτρέτα του δικτάτορα στρατηγού Σίσι, ο οποίος δήλωσε πως «θα συνεχίσει να υπηρετεί τη λαϊκή εντολή να συντρίψει την ισλαμική τρομοκρατία» και τόνισε εμφατικά: «Κάποιοι πιστεύουν πως ο στρατός θα λυγίσει. Αλλά ο αιγυπτιακός στρατός είναι σαν τις πυραμίδες, γιατί έχει τον λαό να τον στηρίζει».

Είναι αδύνατο να γνωρίζει κανείς τις πολιτικές απόψεις όλου του συγκεντρωμένου πλήθους, αλλά η γενική εικόνα προκαλούσε θλίψη: Έμοιαζε με «ανακατάληψη» της Ταχρίρ από την αντεπανάσταση. Το «ζήτω ο στρατός» είναι ένα προβληματικό σύνθημα, αλλά εξηγήσιμο στο γιατί χρησιμοποιείται ακόμα και από κόσμο που πιστεύει στην επανάσταση. Το «ζήτω ο στρατός, ζήτω η αστυνομία» δείχνει μια τελείως διαφορετική κατεύθυνση. Αντίστοιχα και δηλώσεις κάποιων από τους συγκεντρωμένους στους δημοσιογράφους: «Γιατί δεν είναι εδώ οι ακτιβιστές της 25ης Γενάρη;», «Η αληθινή επανάσταση έγινε στις 30 Ιούνη κι όχι στις 25 Γενάρη, στις 25 Γενάρη ο αιγυπτιακός λαός συνωμότησε ενάντια στον εαυτό του». Αυτά είναι η φωνή των «φελούλ» (οπαδοί του παλιού καθεστώτος) που βρίσκει τη δύναμη να ξανακουστεί στους δρόμους χωρίς ντροπή.

Εν τω μεταξύ, ο «ανένδοτος» των Αδελφών Μουσουλμάνων συνεχίζεται με ένταση και με επιλογές που είναι δύσκολο να εξηγηθούν. Συγκεκριμένα η Αδελφότητα κάλεσε σε διαδηλώσεις που επιχείρησαν να προσεγγίσουν την πλατεία Ταχρίρ. Ακολούθησαν -όπως αναμενόταν- σκληρές συγκρούσεις με τα μέλη των Αδελφών Μουσουλμάνων να αντιμετωπίζουν το στρατό, την αστυνομία, αλλά και οπαδούς του Σίσι, με αποτέλεσμα δεκάδες νεκρούς και τραυματίες. Ο μεταβατικός πρόεδρος βρήκε την ευκαιρία να χαρακτηρίσει όποιον διαδηλώνει ενάντια στην «Μέρα του Στρατού», προδότη και εχθρό του έθνους, σπιλώνοντας ακόμα περισσότερο οποιαδήποτε φωνή αμφισβητεί τους στρατηγούς.

Η σύγκρουση κλιμακώθηκε επικίνδυνα μετά τα γεγονότα της 6ης Οκτώβρη. Οι ένοπλες ισλαμικές ομάδες που δραστηριοποιούνται στο Σινά απάντησαν ανατινάζοντας ένα αστυνομικό τμήμα και με επίθεση σε στρατιωτικό άγημα που σκότωσε 6 στρατιώτες. Η «κατάσταση εκτάκτου ανάγκης» παρατάθηκε για άλλους δύο μήνες, με τη συνέχεια της σύγκρουσης να δίνει το άλλοθι στο στρατό να εδραιώσει περισσότερο το καθεστώς τρόμου.

Εν τω μεταξύ, είναι σε εξέλιξη καμπάνια συλλογής υπογραφών με στόχο να πειστεί ο στρατηγός Σίσι να κατέβει στις εκλογές. Ο Σίσι, που δηλώνει «απρόθυμος» και «απλός υπηρέτης του λαού», δεν είναι ηλίθιος. Είδε τον Μόρσι να περνά από την άνοδο στην πτώση μέσα σε ένα χρόνο. Είναι άγνωστο αν θα επιλέξει τελικά να διεκδικήσει την προεδρία ή θα παραμείνει στον ασφαλή ρόλο του «εγγυητή» δηλ. του δικτάτορα, ενώ η κατάσταση στην Αίγυπτο δεν επιτρέπει καν προβλέψεις για το πώς θα κυλήσουν τα πράγματα μέχρι τότε.

Ωστόσο με την ένταση και το «χάος» να συνεχίζεται, με την ιδεολογική αντεπανάσταση να προχωρά, και με την ανασυγκρότηση των καθεστωτικών μηχανισμών, ο χρόνος κυλά με το μέρος του. Οι οργανωτές της καμπάνιας δηλώνουν έτοιμοι «να κατασκηνώσουν μέχρι να πειστεί ο στρατηγός να κατέβει στις εκλογές».

Κάποτε στην αρχαία Ρώμη, ο Ιούλιος Καίσαρας διοργάνωσε δημόσια φιέστα στην οποία τρεις φορές του προσέφεραν το στέμμα του αυτοκράτορα και τρεις το αρνήθηκε «ταπεινά». Ήταν λίγο καιρό πριν του παραδοθεί η ρωμαϊκή δημοκρατία «στο πιάτο» για να την καταλύσει…