Το «παζάρι» μεταξύ Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών για το σχηματισμό κυβέρνησης μόλις ξεκίνησε στη Γερμανία.
Ημερ.Δημοσίευσης
Ισορροπώντας ανάμεσα στους «αντιδεξιούς» και τους «πραγματιστές», το SPD βαδίζει στη γραμμή «θα πουλήσω ακριβά το τομάρι μου». Αλλά όσα υπουργεία κι αν πάρουν, το πρόβλημα θα παραμείνει για τους Σοσιαλδημοκράτες. Ο τελευταίος «Μεγάλος Συνασπισμός» ήταν η αρχή της βαθιάς τους κρίσης και μια τυχόν επανάληψη δεν θα τους βγει σε καλό. Γι’ αυτό και η λύση του δημοψηφίσματος στη βάση του κόμματος είναι δύσκολη επιλογή, γιατί κατά πάσα πιθανότητα τα μέλη θα καταψηφίσουν τη συγκυβέρνηση. Στις διαπραγματεύσεις, το SPD προβάλλει τις φιλολαϊκές του προεκλογικές δεσμεύσεις, όπως ο φόρος στους πλούσιους και η επιβολή πανεθνικού κατώτατου μισθού (και όχι τοπικού). Μάλλον πρόκειται για «μάρκες» στο τζογάρισμα, με στόχο να βρεθεί μέση λύση. Ήδη συζητείται πώς μπορεί να συμφωνηθεί «άλλη πηγή εσόδων» από το φόρο στους πλούσιους, ενώ οι Χριστιανοδημοκράτες ίσως αποδεχθούν τον πανεθνικό κατώτατο μισθό, αρκεί αυτός να είναι… αρκετά χαμηλότερος από την πρόταση του SPD. Παρεμπιπτόντως, η υποψηφιότητα των Πρασίνων ως κυβερνητικού εταίρου δεν αποκλείεται πια. Ο ιστορικός ηγέτης Γιόσκα Φίσερ κατήγγειλε δημόσια την προεκλογική «αριστερή στροφή» του κόμματος. Η κατρακύλα του πάλαι ποτέ «εναλλακτικού» κι «αντιδογματικού» κόμματος μοιάζει να μην έχει πάτο…