Λίγο μετά την επέμβαση αμερικανικών ειδικών δυνάμεων σε λιβυκό έδαφος για τη σύλληψη στελέχους της Αλ-Κάιντα, πολιτοφυλακές απήγαγαν τον πρωθυπουργό της χώρας και τον κράτησαν αιχμάλωτο για ώρες. Μετά την απελευθέρωσή του, ο πρωθυπουργός κατήγγειλε την αμερικανική δράση στο εσωτερικό της χώρας.
Στο μεταξύ, οι εργατικές απεργίες και οι αποκλεισμοί από πολιτοφύλακες των πετρελαϊκών εγκαταστάσεων της χώρας, «φοβίζει» τους «ξένους επενδυτές». Παράλληλα, οι Βερβέροι (που πρωταγωνίστησαν στην πτώση της Τρίπολης) διεκδικούν τα στερημένα για δεκαετίες δικαιώματά τους. Μέσα στον διαρκή αναβρασμό, η μεταβατική κυβέρνηση έχει υποχρεωθεί να ανοίξει τα κρατικά ταμεία για παροχές στον πληθυσμό, με στόχο την επιβίωσή της, προκαλώντας τις επιπλήξεις του ΔΝΤ. Δύο χρόνια μετά την ανατροπή του Καντάφι, η Λιβύη βυθίζεται στο χάος, καθώς η κρατική μηχανή αποδιαρθρώθηκε χωρίς να τη διαδεχθεί κάτι και καθώς οι φυλές, οι πολιτοφυλακές και οι τοπικές ομάδες ανταγωνίζονται να καλύψουν το κενό. Αλλά απέχει πολύ από «παράδεισο» για τις δυτικές δυνάμεις. Οι Λίβυοι αποδείχθηκαν «αχάριστοι» απέναντι στους ιμπεριαλιστές (ή καλύτερα αποδείχθηκε ότι δεν έχουν μνήμη χρυσόψαρου) και είναι ένας επιπλέον λόγος για τους ιμπεριαλιστές να διστάζουν να επέμβουν κατά του Άσαντ στη Συρία, αν δεν εξασφαλίσουν «μπότες στο έδαφος»…