Ο λόγος που πεινάς δεν είναι ο μετανάστης

Καταρχήν από το 1,5 εκατ. ανέργους στην Ελλάδα, το 1,2 εκατ. είναι Έλληνες και περίπου 300.000 οι μετανάστες. Η ανεργία πλήττει μάλιστα τους μετανάστες αναλογικά το ίδιο ή και περισσότερο από τους ντόπιους, με αποτέλεσμα πολλοί μετανάστες να ξαναμεταναστεύουν από την Ελλάδα προς άλλες χώρες της ΕΕ ή να επιστρέφουν στις πατρίδες τους (π.χ. το 20% των Αλβανών μεταναστών έχει επιστρέψει στην Αλβανία). Αν όμως δεχτούμε προς στιγμήν το επιχείρημα πως «δεν χωράνε» οι μετανάστες λόγω ανεργίας, το ίδιο θα πρέπει να δεχτούμε και για τους Έλληνες ανέργους. Πως δηλαδή η ανεργία είναι ανίκητη, ένα φυσικό φαινόμενο που πρέπει να αποδεχτούμε λόγω κρίσης, να μην αγωνιζόμαστε ενάντια στις απολύσεις, να αφήσουμε τα μνημόνια να κάνουν τη δουλειά τους.

Κι αν φύγουν;
Αλλά μήπως αν φύγουν οι μετανάστες τις θέσεις τους θα τις καλύψουν Έλληνες άνεργοι; Κι αυτό είναι ένα μεγάλο ψέμα, καθώς π.χ. οι απεγνωσμένες προσπάθειες αγροτοπαραγωγών για να καλύψουν τις θέσεις εργασίας με ντόπιους εργάτες γης έχουν πέσει στο κενό. Για τα ροδάκινα της Πέλλας και της Ημαθίας, οι παραγωγοί δέχτηκαν μόλις 27 αιτήματα Ελλήνων εργατών ενώ οι θέσεις τετράμηνης εργασίας για τη συλλογή των ροδάκινων κατά τη θερινή περίοδο ξεπερνούν τις 5.000 και καλύπτονται αποκλειστικά από μετανάστες. Μετά τα όσα συνέβησαν πριν από το Πάσχα, με την επίθεση σε Μπαγκλαντεσιανούς μετανάστες στη Μανωλάδα, πολλοί καλλιεργητές κατέθεσαν αιτήσεις στον ΟΑΕΔ (πάνω από 4.250) με τις οποίες ζητούσαν να προσλάβουν «νόμιμους» εργάτες γης, κατά προτίμηση Έλληνες. Στις αιτήσεις ανταποκρίθηκε μονοψήφιος (!) αριθμός ντόπιων ανέργων με αποτέλεσμα να αναζητείται φόρμουλα για εποχιακή νομιμοποίηση μεγάλου αριθμού μεταναστών για την επόμενη καλλιεργητική περίοδο. Αντίστοιχα είναι τα δεδομένα σε άλλους κλάδους εργασίας. Το 75% των γυναικών που απασχολούνται στην οικιακή εργασία, την καθαριότητα, τη φροντίδα ηλικιωμένων είναι μετανάστριες. Στην οικοδομή, τη μεταποίηση, τη ναυτιλία, τον τουρισμό, τα ποσοστά απασχόλησης μεταναστών είναι αντίστοιχα. Από την άλλη μήπως τις θέσεις Ελλήνων εργαζομένων που χάνονται στην κρίση τις παίρνουν οι μετανάστες; Μήπως προσλαμβάνονται μετανάστες/τριες εκπαιδευτικοί ή σχολικοί φύλακες ή καθαρίστριες στη θέση όσων απολύονται από το Δημόσιο; Ή μήπως τα εργοστάσια και τα μαγαζιά που κλείνουν αντικαθίστανται από επιχειρήσεις όπου απασχολούνται μετανάστες;

Σύμφωνα με σχετικές έρευνες, αν οι μετανάστες εγκαταλείψουν τις 450.000 νόμιμες και ασφαλισμένες θέσεις εργασίας τους, οι ντόπιοι δεν θα κάλυπταν ούτε τις μισές. Όμως θα χάνονταν πολύ περισσότερες, καθώς θα έφευγε μια σημαντική μερίδα καταναλωτών. Τα νοικοκυριά των μεταναστών καταναλώνουν το 3,1% της συνολικής αξίας των αγαθών και υπηρεσιών της χώρας. Περίπου 120.00 εργαζόμενοι σε εμπορικά καταστήματα, μπαρ, καφέ, πιτσαρίες θα έχαναν τη δουλειά τους λόγω μείωσης της κατανάλωσης –αυτοί σχεδόν αποκλειστικά Έλληνες. Θα έκλειναν κι άλλες 4.617 επιχειρήσεις που ανήκουν σε μετανάστες εξ ολοκλήρου ή σε καθεστώς συνιδιοκτησίας, δηλαδή το 5,8% του συνόλου των επιχειρήσεων. Θα άδειαζαν 250.000 τραπεζικοί λογαριασμοί που διαθέτουν οι μετανάστες και άλλα 3 ή 4 δισ. ευρώ θα κάνανε φτερά. Ανυπολόγιστη ζημιά θα πάθαιναν οι ιδιοκτήτες ακινήτων που τα νοικιάζουν σε μετανάστες, αφού το 90% των μεταναστών μένει σε ενοίκιο. Το ΑΕΠ θα συρρικνώνονταν ακόμα παραπάνω, αφού η συμβολή των μεταναστών με χαρτιά στο ΑΕΠ της χώρας κυμαίνεται από 1,9% ώς 2,2%, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τους μετανάστες χωρίς χαρτιά κυμαίνεται μεταξύ 0,5% και 0,7%. Μεγάλο πλήγμα θα δέχονταν τα ασφαλιστικά ταμεία, καθώς το 11% των ασφαλιστικών εισφορών προέρχεται από μετανάστες. Οι περίπου 500.000 ασφαλισμένοι μετανάστες στο ΙΚΑ και οι άλλοι 100.000 στον ΟΑΕΕ και τον ΟΓΑ στηρίζουν οικονομικά το ασφαλιστικό σύστημα χωρίς ακόμα να λαμβάνουν συντάξεις, με πρόβλεψη για λήψη συνταξιοδοτικών παροχών μετά το 2025. Επί πλέον, αν υπολογίσουμε ότι ο λόγος των ασφαλισμένων προς τους συνταξιούχους μειώθηκε από 2,46 το 1990 σε 1,79 το 2005, χωρίς τη μετανάστευση η αναλογία αυτή θα γίνει ακόμη χαμηλότερη. Πράγμα λογικό, αφού το 80% των μεταναστών βρίσκεται σε παραγωγική ηλικία (15-64), σε αντίθεση με το 68% των Ελλήνων. Βέβαια ο Αρβανιτόπουλος, θα έτριβε τα χέρια του αφού θα χάνονταν το 10% του μαθητικού πληθυσμού της χώρας και θα έβαζαν λουκέτο τα μισά τουλάχιστον σχολεία στην περιφέρεια και στο κέντρο της Αθήνας, πράγμα που θα οδηγούσε σε αντίστοιχες απολύσεις εκπαιδευτικών. Η επαρχία θα μαράζωνε, χιλιάδες ηλικιωμένοι και μικρά παιδιά θα μένανε χωρίς φροντίδα.