Λίγες μόνο μέρες πριν το μαύρο στις τηλεοπτικές οθόνες, που είχε επιβεβαιώσει την κυβερνητική απόφαση για κλείσιμο της ΕΡΤ, συμπληρώσει 5 μήνες, η κυβέρνηση των μνημονίων, πιστή στα κελεύσματα της οικονομικής δικτατορίας της αγοράς, με αστυνομική επέμβαση, με βία και καταστολή, προχώρησε σε κατάληψη του ραδιομεγάρου της ΕΡΤ.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Η εισβολή στο ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής συνοδεύτηκε από την προσπάθεια να μας πείσουν ότι η δημόσια περιουσία του λαού ξαναπερνάει στα χέρια του. Για την ακρίβεια στα χέρια αυτών που έχουν προαποφασίσει να την ξεπουλήσουν με τη φρούδα ελπίδα, όπως αποδεικνύεται καθημερινά, να ξεπληρώσουν το χρέος.
Συνοδεύτηκε επίσης από τον προπηλακισμό και την άσκηση βίας εναντίον συνδικαλιστών και βουλευτών τόσο το πρωί της ίδιας ημέρας όσο και δύο μέρες μετά. Η συνήθης πρακτική των μνημονιακών κυβερνήσεων για την επιβολή των μνημονιακών επιταγών με το βούρδουλα θα γίνεται όλο και σκληρότερη.
Όσοι εργαζόμενοι της δημόσιας τηλεόρασης δεν υπέκυψαν στα κυβερνητικά παιχνίδια και στους εκβιασμούς, όσοι προτίμησαν την αξιοπρέπεια του αγώνα που συνεπάγεται και μια φοβερά δύσκολη καθημερινότητα στη ζωή τους, συνεχίζουν να αντιστέκονται.
Δημόσιες εκπομπές
Την Πέμπτη 14 Νοεμβρίου, με μαζικότητα και μαχητικότητα συμμετείχαν στην κοινή συγκέντρωση με τους εκπαιδευτικούς και τους διοικητικούς υπάλληλους των πανεπιστημίων ενάντια στις απολύσεις, τη διαθεσιμότητα και τα κλεισίματα. Ακολούθησαν, τις δύο επόμενες μέρες, οι δημόσιες εκπομπές από το χώρο του Πολυτεχνείου.
Η φωνή της ΕΡΤ μπορεί να σίγησε προσωρινά μετά την αστυνομική εισβολή στο ραδιομέγαρο, αλλά ακούστηκε δυνατά και συνεχίζει να ακούγεται από την ΕΡΤ 3 και τους ραδιοφωνικούς σταθμούς της Περιφέρειας. Ακούστηκε δυνατά από το χώρο του Πολυτεχνείου που συνδέθηκε με τις ραδιοφωνικές εκπομπές των εξεγερμένων και των αγωνιζόμενων ενάντια στη χούντα φοιτητών του.
Η ΕΡΤ, μετά τη λήξη ισχύος της Πράξης Νομοθετικού Διατάγματος, είναι ο μοναδικός νόμιμος δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας. Όμως γνωρίζουμε καλά ότι τα μνημόνια και οι κυβερνήσεις τους έχουν γραμμένη «στα παλιά τους τα παπούτσια» τη νομιμότητα. Ο μόνος πραγματικός τους φόβος είναι οι αγώνες μας. Οι απεργίες, οι καταλήψεις, οι διαδηλώσεις μας.
Σε όλη τη χώρα έχουν προσδιοριστεί 170 δίκες με τις οποίες οι εργαζόμενοι ζητούν την ακυρότητα του Νομοθετικού Διατάγματος, δηλαδή την ακύρωση των απολύσεών τους. Η πρώτη ήταν να γίνει τη Δευτέρα 18 Νοέμβρη στο Ηράκλειο της Κρήτης, αλλά αναβλήθηκε για της 2 Δεκέμβρη. Προφανώς η οποιαδήποτε δικαστική απόφαση δικαιώνει τους εργαζόμενους της ΕΡΤ θα είναι ένα σημαντικό λιθαράκι στη μάχη για την τελική νίκη με την επαναλειτουργία της ΕΡΤ.
Για να γίνει μια τέτοια νίκη εφικτή χρειάζεται να υλοποιηθούν με καλύτερο τρόπο από ό,τι μέχρι σήμερα κάποιες από τις κινήσεις και τις πρωτοβουλίες που έχουν αναπτυχθεί.
Η αμέριστη συμπαράσταση στους εργαζόμενους της ΕΡΤ πρέπει να στεριώσει στην ΕΡΤ 3. Ό,τι δεν έγινε κατορθωτό στην Αθήνα, να γίνει ο ραδιοσταθμός της Θεσσαλονίκης: κέντρο των αγώνων που εκτυλίσσονται. Κάθε αγώνας θα πρέπει να συνδέεται με τους εργαζόμενους που συνεχίζουν να εκπέμπουν, σε πείσμα της συγκυβέρνησης.
Ταυτόχρονα οι ίδιοι οι εργαζόμενοι χρειάζεται με μεγαλύτερη τόλμη να βγουν στις γειτονιές. Να πάνε σε άλλους εργασιακούς χώρους, να μιλήσουν σε επιτροπές γειτονιάς, επιτροπές φορέων και σωματείων, σε λαϊκές συνελεύσεων.
Στο δρόμο
Αν αυτή είναι η μια άκρη του νήματος που χρειάζεται να ξεδιπλωθεί, για να επαναλειτουργήσει η ΕΡΤ, υπάρχει μια εξίσου κρίσιμη δεύτερη άκρη. Η πολιτική πρωτοβουλία που πρέπει ξεκάθαρα πια να πάρει η Αριστερά και ιδιαιτέρως ο ΣΥΡΙΖΑ, βγάζοντας την αντιπαράθεση από το κοινοβούλιο, εκεί όπου οι εργαζόμενοι και η Αριστερά μπορεί να έχουν το πάνω χέρι. Στο δρόμο.
Ίσως η ευκαιρία για μια πρώτη μεγάλη αναμέτρηση να χάθηκε, μιας και η Αριστερά δεν πήρε την ευθύνη να καλέσει σε ανακατάληψη της ΕΡΤ, αλλά οι ευκαιρίες μπορούν να ξαναέρθουν. Με πρωτοβουλίες όπως διαδηλώσεις, πικετοφορίες, αποκλεισμούς δρόμων, καταλήψεις κτιρίων, συσκέψεις, συνελεύσεις και εξορμήσεις συμπαράστασης στις γειτονιές. Με εκδηλώσεις και συγκεντρώσεις που θα καταλήγουν στο κέντρο αγώνα, όταν πρόκειται για τη Θεσσαλονίκη. Με απεργίες συμπαράστασης, από όσα σωματεία ελέγχει η Αριστερά.
Μόνο έτσι μπορεί να δημιουργηθεί ένα κίνημα που θα οδηγήσει εκ των πραγμάτων στην τελική αναμέτρηση, όχι μόνο για την ανακατάληψη της ΕΡΤ, αλλά και για την οριστική ανατροπή των μνημονίων και της κυβέρνησης Σαμαρά.