Με τις συνδικαλιστικές ηγεσίες να έχουν υψώσει λευκή σημαία εδώ και αρκετό καιρό, η κοινωνική κρίση στην Ιταλία «γέννησε» το κίνημα των Δικράνων («Φορκόνι»), μια μαζική κινητοποίηση των θιγόμενων οικονομικά μεσαίων τάξεων (αγρότες, φορτηγατζήδες, έμποροι και βιοτέχνες) «ενάντια στις δημόσιες υπηρεσίες που μας ξεζουμίζουν».
Ημερ.Δημοσίευσης
Ως κίνημα, όπου τον τόνο δίνουν αυτά τα κοινωνικά στρώματα, εκφράζει έναν αχταρμά ιδεών που συνδυάζει την υπαρκτή οργή με αντιδραστικές κατευθύνσεις: ενάντια στη φορολόγηση, αλλά και το δημόσιο γενικά, ενάντια στο πολιτικό σύστημα, αλλά με απόψεις για το «ρόλο των ενόπλων δυνάμεων σε μια μεταβατική φάση». Σε αυτό το φόντο, και με την Αριστερά ακόμα να μαζεύει τα κομμάτια της μετά την τραγική εμπειρία της κεντροαριστερής κυβέρνησης Πρόντι, αποθρασύνονται οι νεοφασίστες. Από την «καλυμμένη» παρουσία της «Κάζα Πάουντ» και της «Φόρτσα Νουόβα» στις διαδηλώσεις των «Φορκόνι», περάσαμε σε ανοιχτές δράσεις των νεοφασιστών στους δρόμους, με πιο «θεαματικό» το κατέβασμα της ευρωπαϊκής σημαίας από μέλη της «Κάζα Πάουντ» στη Ρώμη. Την ίδια μέρα, αριστεροί φοιτητές που διαδήλωναν κατά της λιτότητας συγκρούστηκαν με την αστυνομία, ενώ στη Βενετία έγιναν συγκρούσεις μεταξύ αριστερών και νεοφασιστών, συμπληρώνοντας την εικόνα βαθιάς κοινωνικής κρίσης και αναταραχής στη γειτονική χώρα. Είναι απόλυτα κρίσιμο να εκφραστεί η εργατική αντίσταση, να συγκροτηθεί η αριστερή απάντηση στη λιτότητα, για να μην βγει -από τον κατήφορο της ιταλικής κεντροαριστεράς- ενισχυμένη η ακροδεξιά…