Μετά το 25ευρω, να τα πάρουν όλα πίσω

Ο καταστροφικός για την κυβέρνηση τρόπος με τον οποίο ξεκίνησε η ελληνική προεδρία, δείχνει ότι το τετράμηνο μέχρι τις εκλογές όχι μόνον δεν είναι στρωμένο με ροδοπέταλα, αλλά μάλλον έχει πολλά αγκάθια.

 

Ιδού οι οιωνοί της έναρξης της προεδρίας:

 

Από την τελετή ανάληψης απείχαν όλοι οι ηγέτες των κομμάτων της αντιπολίτευσης, απονομιμοποιώντας ακόμη περισσότερο το σαμαροβενιζελικό ντουέτο. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν παραβρέθηκε ούτε ο ευρωλάγνος Κουβέλης, γεγονός που καταδεικνύει πλέον την τεράστια αναντιστοιχία των κυβερνητικών πράξεων από τη μια και της λαϊκής θέλησης από την άλλη, αλλά και τη συντριπτική απόρριψη συνολικά της ευρωπαϊκής πολιτικής εκ μέρους του λαού.

 

Είναι η αναγνώριση αυτών των γεγονότων (αλλά και η εγγύτητα των εκλογών του Μαΐου) που κάνουν τον Βενιζέλο –παρά το πάθος του για εξουσία– να αναγκάζεται να διαφοροποιείται από τον Σαμαρά.

 

Μέρος αυτής της διαφοροποίησης ήταν και η υποκριτική και έωλη άρνηση αποδοχής της επιβολής των 25 ευρώ ως νοσήλια στα νοσοκομεία (υποκριτική και έωλη γιατί το ΠΑΣΟΚ είχε υπερψηφίσει το μέτρο). Φυσικά η υποχώρηση της κυβέρνησης δεν ήρθε μόνον λόγω της στάσης του ΠΑΣΟΚ αλλά λόγω της συντριπτικής κατακραυγής στην κοινωνία. Είναι η πρώτη φορά που η ανάλγητη μνημονιακή κυβέρνηση παίρνει ξεκάθαρα πίσω ένα μέτρο. Η αντικατάσταση με το «ισοδύναμο» των 5 λεπτών στα τσιγάρα δεν είναι παρά επικοινωνιακό τρικ υποχώρησης. Εξάλλου και η αστική τάξη κατανόησε την κίνηση της κυβέρνησης ως υποχώρηση. Είναι χαρακτηριστικό ότι το εβδομαδιαίο οικονομικό δελτίο της Alpha Bank κάνει λόγο για «σαφή οπισθοδρόμηση στην εφαρμογή του προγράμματος διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων της χώρας» και απαξιώνει τελείως την επιβολή του «ισοδύναμου».

 

Ένα τρίτο εξίσου αρνητικό στοιχείο που συνόδεψε την έναρξη της ελληνικής προεδρίας είναι το ξέσπασμα των σκανδάλων. Η υπόθεση Τομπούλογλου κατέδειξε ότι και τα «γαλάζια παιδιά» είναι βουτηγμένα –επισήμως– στη διαφθορά. Το κορυφαίο βέβαια σκάνδαλο της περιόδου αφορά το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. 

 

Ο κίνδυνος να ανοίξει ο ασκός του Αιόλου για όλο το τραπεζικό σύστημα είναι πια ολοφάνερος και όλοι ξέρουν ότι ο Φιλιππίδης απλώς έκανε ό,τι ακριβώς κάνουν και οι άλλοι τραπεζίτες. Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με δημοσιεύματα, οι τέσσερις συστημικές τράπεζες ζήτησαν από την κυβέρνηση, μέσω του Προβόπουλου, να υπάρξει «σιωπητήριο» γύρω από το ΤΤ, ξέροντας ότι ο μίτος της Αριάδνης θα οδηγήσει και σε αυτές. Τις αμέσως επόμενες ημέρες θα δούμε αν -μέσω του πολυάριθμου και καλοπληρωμένου προσωπικού που διαθέτουν μέσα στα ΜΜΕ- θα μπορέσουν να επιβάλουν αυτή την ομερτά στην ενημέρωση, ωστόσο το γεγονός ότι δεν μπόρεσαν να ελέγξουν προκαταβολικά το ξέσπασμα του σκανδάλου δείχνει και το μέγεθος της κρίσης τους.

 

Η προπαγάνδα για πλεόνασμα δεν μπορεί να κρύψει τα μεγάλα προβλήματα που βρίσκονται μπροστά. 

 

Πρώτα, η αναθεώρηση του προϋπολογισμού αφού όλοι ξέρουν ότι αυτός «δεν βγαίνει».

 

Μετά έρχονται τα ταμειακά: Έτσι κι αλλιώς ο ίδιος ο Στουρνάρας έχει κάνει λόγο για «κόλαση» στο πρώτο εξάμηνο του 2014. Και αυτό γιατί, κόντρα στα ωραία λόγια, μέχρι τον Μάιο η Ελλάδα πρέπει να πληρώσει στους δανειστές της σχεδόν 16 δισ. ευρώ. Συνολικά μέσα στο 2014 η Ελλάδα πρέπει να καταβάλει στους δανειστές σχεδόν 29 δισ. ευρώ! Από την τρόικα μέσα στο 2014 έχει να λαμβάνει από τις δόσεις των προηγούμενων δανείων ποσό ύψους 17,5 δισ. ευρώ. Συνεπώς λείπουν από την κυβέρνηση πάνω από 11 δισ. ευρώ, ποσό μπροστά στο οποίο, το υποτιθέμενο πρωτογενές πλεόνασμα του 1,5 δισ. μοιάζει νάνος. Ακόμη κι αν είναι αληθινό το πλεόνασμα, τα 10 δισ. είναι ένα κολοσσιαίο ποσό που μόνον με νέο δανεισμό και φυσικά με νέο μνημόνιο μπορεί να καλυφθούν. Ακόμη κι αν η τρόικα παραχωρήσει παράταση αποπληρωμής, αυτή δεν μπορεί να μη συνοδεύεται από νέα μέτρα λιτότητας και νέα φοροεπιδρομή.

 

Βέβαια σε τέτοιες συνθήκες (συγκεντρωμένη οφειλή του ύψους των 29 δισ.) μια κυβέρνηση αντιμνημονιακή θα είχε το πάνω χέρι απειλώντας τους δανειστές με στάση πληρωμών –αλλά δεν έχουμε ασφαλώς μια τέτοια κυβέρνηση. Αντίθετα, έχουμε μια κυβέρνηση που θα κάνει τα πάντα για να ξεπληρώσει τους δανειστές σκληραίνοντας περαιτέρω το αστυνομικό-φορολογικό κράτος που έχει επιβάλει και ξεζουμίζοντας κι άλλο μισθωτούς, συνταξιούχους και μικρομεσαία στρώματα.

 

Ωστόσο, η αναγκαστική υποχώρηση της κυβέρνησης στο 25άευρω, σε συνδυασμό με τα ανεξέλεγκτα σκάνδαλα που αποκαλύπτονται, δείχνει την αδυναμία της. Δείχνει ότι το εργατικό κίνημα και οι σύμμαχοί του μπορούν να αρχίσουν να θέτουν με αξιώσεις πλέον το αίτημα «να τα πάρουν όλα πίσω» -φυσικά και την απονομιμοποιημένη τους κυβέρνηση.