Την πραγματοποίηση 24ωρης ή 48ωρης απεργίας, στο δεύτερο δεκαήμερο του Μάρτη, με πιθανότερη ημερομηνία την Τετάρτη 12 Μάρτη, αποφάσισε στην τελευταία του συνεδρίαση το Γενικό Συμβούλιο (ΓΣ) της ΑΔΕΔΥ.
Ημερ.Δημοσίευσης
Σύμφωνα με την απόφαση του ΓΣ τα κύρια αιτήματα της απεργίας είναι να μην περάσει καμία απόλυση στο δημόσιο, είτε μέσω των διαθεσιμοτήτων που λήγουν, είτε μέσω της αξιολόγησης, να μην υπάρξει κανένα κλείσιμο σε δομές υγείας και να μη γίνει καμιά ιδιωτικοποίηση δημόσιου αγαθού, όπως το ηλεκτρικό ρεύμα και το νερό. Επίσης στην απόφαση υπάρχει κατεύθυνση για κοινή απεργία με τη ΓΣΕΕ.
Τα παραπάνω βήματα είναι σημαντικά, αλλά πρέπει να συμπληρωθούν για να δώσουν την απαιτούμενη συνέχεια και κλιμάκωση των κινητοποιήσεων, αφού είναι δεδομένο ότι αυτό χρειάζεται για να στριμώξουμε και να ανατρέψουμε την κυβέρνηση και την πολιτική των μνημονίων.
Χρειάζεται μια καμπάνια που, εκτός από τα παραπάνω αιτήματα, θα έχει και επιθετικές διεκδικήσεις, όπως το σπάσιμο της λιτότητας με αυξήσεις στους μισθούς.
Αν η ΓΣΕΕ κωλυσιεργεί, να γίνουν συναντήσεις της ΑΔΕΔΥ με Ομοσπονδίες του Ιδιωτικού Τομέα και των ΔΕΚΟ. Η καμπάνια αυτή πρέπει να βάζει ξεκάθαρα το ζήτημα της κλιμάκωσης, τονίζοντας ότι η απεργία στις 12 Μάρτη πρέπει να είναι μόνο η αρχή.
Ειδικά για τους συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστεράς, αυτή η καμπάνια πρέπει να συνοδευτεί με περιοδείες σε κάθε χώρο δουλειάς και γενικές συνελεύσεις από τώρα και όχι λίγες μέρες πριν την απεργία. Γενικές συνελεύσεις που, σε όσα πρωτοβάθμια σωματεία μπορούν, θα αποφασίσουν την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων.
Αντίστοιχη δουλειά χρειάζεται να γίνει και στις γειτονιές, είτε από επιτροπές αγώνα είτε από τις οργανώσεις μελών του ΣΥΡΙΖΑ.
Για τη συγκρότηση προεδρείου στην ΕΕ της ΑΔΕΔΥ
Η απόφαση του ΓΣ της ΑΔΕΔΥ καλύπτει και το κενό που υπάρχει με την έλλειψη εκλογής προεδρείου στην Εκτελεστική Επιτροπή (ΕΕ) της ΑΔΕΔΥ. Η συρρίκνωση και ο παραπέρα κατακερματισμός των φιλοκυβερνητικών παρατάξεων και η σημαντική άνοδος των δυνάμεων της ριζοσπαστικής Αριστεράς που πρωταγωνίστησαν στην οργάνωση των αγώνων και την αντίσταση στις μνημονιακές πολιτικές των κυβερνήσεων, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του κεφαλαίου δυστυχώς δεν εκφράστηκε μέχρι σήμερα και στη διαδικασία για την εκλογή του προεδρείου.
Η ΑΑΡΣ (ΣΥΡΙΖΑ) πρότεινε τη συγκρότηση προεδρείου χωρίς αποκλεισμούς και τη συμμετοχή στις θέσεις κύριας ευθύνης (του προέδρου και του γενικού γραμματέα) εκπροσώπων από τις δυνάμεις που πρωταγωνίστησαν στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα και δίνουν εγγυήσεις ότι θα εκφράσουν τις απαιτήσεις των εργαζομένων για «αλλαγή σελίδας» στην πορεία της ΑΔΕΔΥ, καταθέτοντας με αυτό το σκεπτικό υποψηφιότητα για τη θέση του Προέδρου της ΑΔΕΔΥ (Καλομοίρης).
Δυστυχώς, η παραπάνω πρότασή, καθώς και η δέσμευση για συγκεκριμένο πλαίσιο στόχων και προτεραιοτήτων και αντίστοιχο πρόγραμμα δράσης της ΑΔΕΔΥ δεν έγιναν αποδεκτές.
Η ηγεσία του ΠΑΜΕ Δημοσίου Τομέα απέκρουσε οποιαδήποτε προσπάθεια συνεννόησης και συμπόρευσης στην παραπάνω κατεύθυνση. Καταγγέλλει τους πάντες για παζάρια και ουσιαστικά απορρίπτει την απαίτηση ευρύτερων τμημάτων εργαζομένων στο δημόσιο, να στηριχθεί μια αγωνιστική και αποτελεσματική πορεία υπεράσπισης των δικαιωμάτων τους.
Πάνω σε αυτή την άρνηση βρήκαν πρόσχημα οπισθοχώρησης και οι εκπρόσωποι των Παρεμβάσεων (ΑΝΤΑΡΣΥΑ), που αρχικά μιλούσαν για αγωνιστικό προεδρείο και άλλαξαν στάση. Στην πρώτη ψηφοφορία για τη θέση του προέδρου ψήφισαν λευκό και στις επόμενες δήλωσαν ότι ψηφίζουν για τη θέση του προέδρου τον εκπρόσωπο της ΑΑΡΣ, Γ. Καλομοίρη, αλλά χωρίς τη δική τους συμμετοχή στο προεδρείο.
Η ηγεσία, τέλος, της Δημοσιοϋπαλληλικής Ανατροπής (διάσπαση ΠΑΣΚΕ, Μπαλασόπουλος) επέμεινε αρχικά με ηγεμονική αντίληψη σε δύο συνεχόμενες ψηφοφορίες, στη δική της υποψηφιότητα για τη θέση του προέδρου και κατόπιν δήλωσε ότι θα ψηφίσει για πρόεδρο από την ΑΑΡΣ. Επίσης ο Ντριβαλάς από την ΠΑΣΚΕ δήλωσε ότι θα έκανε το ίδιο.
Η δυνατότητα για ένα προεδρείο χωρίς την ΠΑΣΚΕ και την ΔΑΚΕ θα ήταν εφικτή, αλλά η άρνηση του ΠΑΜΕ και των Παρεμβάσεων για συμμετοχή στο προεδρείο σε θέση ευθύνης θα οδηγούσε σε απομόνωση την ΑΑΡΣ στο προεδρείο και επομένως δεν μπορούσε να γίνει δεκτή μια πρόταση που θα είχε τον πρόεδρο της ΕΕ, αλλά χωρίς συμμετοχή των άλλων αριστερών δυνάμεων και ειδικά των Παρεμβάσεων.