Με βόμβα έτοιμη να εκραγεί μοιάζει το ασφαλιστικό σύστημα. Τα ασφαλιστικά ταμεία είναι υπό κατάρρευση και οι συντάξεις κινδυνεύουν σοβαρά με νέο ψαλίδι. Άλλωστε από 1/1/2015 το κράτος θα εγγυάται μόνο τη βασική σύνταξη των 360 ευρώ.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Παρά τα πανηγύρια του Σαμαρά για τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών κατά 3,9% τον Ιούλιο (2,9% για τους εργοδότες και 1% για τους εργαζόμενους) και ακόμα 1% το 2015, πρόκειται για νέο πλήγμα στα πενιχρά έσοδα των ταμείων. Το κυβερνητικό δώρο στα αφεντικά αναμένεται να αφαιρέσει ακόμα 1 δισ. ευρώ από τα ταμεία. Τα ίδια ταμεία που έχασαν 13 δισ. ευρώ με το περίφημο PSI, που χάνουν 10 δισ. το χρόνο από τα ποσοστά ανεργίας, από την αδήλωτη και ευέλικτη εργασία, από την εισφοροδιαφυγή και εισφοροκλοπή.
Αν μάλιστα υπολογίσουμε τη φετινή μείωση της κρατικής χρηματοδότησης κατά 2,5 δισ. ευρώ και τα 3 δισ. ευρώ που απαιτούνται για συντάξεις που βρίσκονται σε εκκρεμότητα, γίνεται κατανοητό γιατί το ΙΝΕ-ΓΣΕΕ θεωρεί «έτος μηδέν» για το ασφαλιστικό το 2015. Η αναδρομική αύξηση των ορίων ηλικίας μετά τις εκλογές (όπως αποκάλυψε πρόσφατα ο Όλι Ρεν) και οι νέες περικοπές επικουρικών και κύριων συντάξεων μέσα στο καλοκαίρι, πρέπει να θεωρούνται δεδομένες. Το ίδιο και η κατάργηση των οικογενειακών επιδομάτων και των επιδομάτων μητρότητας που χορηγεί ο ΟΑΕΔ.
Τρία ταμεία
Συγχρόνως, στον Τύπο δημοσιεύθηκαν στοιχεία για κυβερνητικό σχέδιο δημιουργίας τριών ταμείων, που, όπως και στην περίπτωση της ενοποίησης των επικουρικών, θα οδηγήσουν σε μικρότερες συντάξεις, αφού όλα θα εξισωθούν στην κατώτατη παροχή. Οι τρεις νέοι φορείς θα καλύπτουν περίπου επτά εκατομμύρια εργαζόμενους και συνταξιούχους και θα προκύψουν από την ενοποίηση πάνω από 60 κλάδων ασφάλισης.
Όλα τα αντεργατικά νομοθετήματα των τελευταίων χρόνων, που αφορούν το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, επιδιώκουν το δραστικό περιορισμό του δημόσιου-κοινωνικού χαρακτήρα του και τη μετατροπή του σε ιδιωτικό-κεφαλαιοπητικό. Οι κοινωνικές παροχές και η αναδιανομή θεωρούνται «πολυτέλειες» άλλων εποχών, που, σύμφωνα με τα νεοφιλελεύθερα ιδεολογήματα, αποτελούν «προνόμια συντεχνιών» και πρέπει να συντριβούν. Εξάλλου υπάρχουν και οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες.
Το θέμα της υπεράσπισης του δημόσιου ασφαλιστικού πρέπει να γίνει κυρίαρχο αίτημα πάλης του εργατικού κινήματος και των οργανώσεών του.
Ριζοσπαστικά μέτρα
Και επειδή θα είναι ένα από τα κύρια πεδία όπου θα δοκιμαστεί η αντοχή μιας ενδεχόμενης αριστερής κυβέρνησης –όπως και η αντιμετώπιση της πρωτοφανούς ανεργίας– χρειάζονται ριζοσπαστικά μέτρα, στο πλαίσιο μιας γενικότερης πολιτικής αντιστροφής των πληγμάτων που έχουν δεχτεί τα ταμεία από τη διαχρονική τους ληστεία.
Μέτρα, ως εργαλεία άντλησης πόρων για τη χρηματοδότηση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, δεν μπορούν παρά να πλήττουν τον ταξικό αντίπαλο και να ενισχύουν τον υποχρεωτικό, καθολικό και αναδιανεμητικό χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης, όπως:
* Καμία μείωση στις κύριες και επικουρικές συντάξεις και επαναφορά τους στα προ μνημονίου επίπεδα. Κατάργηση των νόμων Λοβέρδου και Πετραλιά.
* Επαναφορά των εργοδοτικών εισφορών και αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης. Ο προϋπολογισμός οφείλει να αποκαταστήσει την κλοπή των αποθεματικών των ταμείων.
* Έκτακτη φορολόγηση σε κάποια μορφής δραστηριότητα του κεφαλαίου (π.χ. χρηματιστηριακές συναλλαγές) που θα κατευθύνεται στα ταμεία, ώστε να αντληθούν επαρκείς πόροι από αυτούς που πλούτισαν και πλουτίζουν ακόμη σε βάρος του ασφαλιστικού συστήματος.
* Μείωση των προϋποθέσεων συνταξιοδότησης στα πριν από την κρίση επίπεδα (35ετία στα 60 ή 37ετία χωρίς όριο ηλικίας).
* Νομιμοποίηση και πλήρης ένταξη των μεταναστών στο ασφαλιστικό σύστημα.
* Προσλήψεις στους τομείς της είσπραξης εσόδων και ελέγχων στους ασφαλιστικούς οργανισμούς.