"Στόχος τους είναι η δημόσια παιδεία, για αυτό χρειάζεται ευρύτερο κίνημα υπέρ της δημόσιας και δωρεάν παιδείας, στο οποίο πρέπει να συσπειρωθούν όλες οι δυνάμεις"
Ημερ.Δημοσίευσης
Με την απεργία διαρκείας ενάντια στις διαθεσιμότητες, καταφέρατε να βάλετε τριγμούς στην κυβέρνηση Σαμαρά. Ποιος είναι ο απολογισμός της μάχης αυτής;
Δεν είναι απολογισμός γιατί δεν τελείωσε ο αγώνας, αλλά μέχρι στιγμής δείξαμε μια πάρα πολύ καλή αγωνιστικότητα για 3,5 μήνες και το υπουργείο υποχώρησε, ενώ ήταν ένα υπουργείο από τα πλέον σκληρά, που δεν συζήταγε καν. Αυτό σημαίνει ότι εκείνη τη στιγμή είχαμε μια τεράστια δύναμη, τους είχαμε στριμώξει και έκαναν ένα βήμα υποχώρησης, που στη συνέχεια βέβαια φάνηκε ότι ήταν τρίπλα για να κερδίσει χρόνο.
Πιστεύω ότι είναι ένας ενιαίος αγώνας για δημόσια και δωρεάν παιδεία, από τότε που βγήκε ο νόμος Διαμαντοπούλου, και που τον ξεκινήσαμε μαζί με τους φοιτητές και κάποιους από τους καθηγητές. Σε αυτόν τον αγώνα πρέπει να συσπειρωθούνε και οι χαμηλότερες βαθμίδες της εκπαίδευσης: τα γυμνάσια, τα λύκεια και τα δημοτικά.
Πιστεύετε πως μπορούμε εργαζόμενοι και φοιτητές να βρούμε κοινά αιτήματα; Και πώς θα συντονιστούμε σε επίπεδο βάσης;
Τέτοια αιτήματα υπάρχουν. Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε στους αγώνες είναι το πρόβλημα συντονισμού. Δυστυχώς, πολλά από τα σωματεία έχουν ακόμα ηγεσίες από τα κυβερνητικά κόμματα.
Πρέπει πρωτοβάθμια, και από φοιτητικούς συλλόγους, και από εργαζομένους, να μπορέσει να συντονιστεί κάτι που να έχει ως πρόταγμα τη δημόσια και δωρεάν παιδεία, τη διασφάλιση, αλλά και την αύξηση συνολικά των πόρων για την παιδεία.
Αυτόν τον καιρό λήγουν οι προθεσμίες ορισμένων εργαζομένων σε διαθεσιμότητα. Πώς θα πρέπει να απαντήσει η πανεπιστημιακή κοινότητα στο υπουργείο;
Ο χρόνος που κέρδισε το υπουργείο τέλειωσε. Τώρα τελειώνει το οκτάμηνο και από τις 25 Μάη θα αρχίσουν τμηματικά οι απολύσεις. Πλέον, δεν έχουμε άλλα περιθώρια, πιστεύω ότι πρέπει να ξεκινήσουμε και πάλι με απεργίες μέχρι να δικαιωθούν οι εργαζόμενοι. Ο αγώνας αυτός, όμως, δεν μπορεί να είναι μεμονωμένος, να έχει κλαδικά αιτήματα μέσα στηνλαίλαπα της κρίσης. Ο στόχος τους δεν είναι απλά 1.000 υπάλληλοι. Στόχος τους είναι η δημόσια παιδεία, για αυτό χρειάζεται ευρύτερο κίνημα υπέρ της δημόσιας και δωρεάν παιδείας, στο οποίο πρέπει να συσπειρωθούν όλες οι δυνάμεις. Δεν αφορά μόνο το χώρο της παιδείας, αφορά όλους τους εργαζόμενους, γιατί τα δικά μας παιδιά πάνε σε αυτά τα πανεπιστήμια. Είτε είσαι βιοτέχνης, είτε μικρομεσαίος, ή εργάτης, το παιδί σου δεν θα έχει πρόσβαση στη δημόσια και δωρεάν παιδεία. Έτσι είναι και στην υγεία. Θα έπρεπε να υπάρχει ένα κίνημα για υγεία και παιδεία, αλλά και συνολικά ενάντια στην πολιτική αυτή.