Λίγο πριν την οριστική κατάρρευσή της, η συμμορία Σαμαρά-Βενιζέλου, διευθετεί τις υποχρεώσεις της απέναντι στα οικονομικά συμφέροντα που την στηρίζουν με νύχια και με δόντια. Με έναν καταιγισμό (ν)τροπολογιών -σε άσχετα νομοσχέδια- την εβδομάδα πριν κλείσει η Bουλή για την προεκλογική περίοδο, είχαμε την αποθέωση της λογικής «όλα για το κεφάλαιο».
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Αφενός η αίσθηση ότι οι μέρες της κυβερνητικής εξουσίας τους είναι μετρημένες, αφετέρου η προσπάθεια δημιουργίας τετελεσμένων για την κυβέρνηση της Αριστεράς, οδήγησε σε μια υπερπαραγωγή χαριστικών ρυθμίσεων (μνημονιακά προαπαιτούμενα αλλά και προαπαιτούμενα των Ελλήνων καπιταλιστών), πάντα προς όφελος των μεγαλοεπιχειρηματιών.
Μες τη νύχτα
Έτσι, δεκάδες τροπολογίες «πηγαινοέρχονταν» μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα στα νομοσχέδια για τις «λαϊκές» και την «απλούστευση αδειοδότησης». Μεταξύ άλλων, ψηφίστηκε:
• Η νέα χαριστική ρύθμιση για το Μέγαρο Μουσικής, το οποίο απαλλάσσεται από την υποχρέωση προσκόμισης αποδεικτικού ενημερότητας για χρέη προς το Δημόσιο, ενώ αναστέλλονται οι κατά του Μεγάρου πάσης φύσεως αναγκαστικές εκτελέσεις και λήψεις οποιουδήποτε ασφαλιστικού μέτρου. Για την απώλεια εσόδων στον προϋπολογισμό από αυτό το απλόχερο δωράκι στον ΔΟΛ, κουβέντα φυσικά.
• Η κατάργηση των Σ.Σ.Ε. στην ακτοπλοΐα, μέσω της υπερίσχυσης των επιχειρησιακών συμβάσεων, καθώς και το δικαίωμα στον πλοιοκτήτη να καθορίζει τις μέρες ακινησίας του πλοίου. Πάγια δηλαδή αιτήματα του «εφοπλιστικού κόσμου».
• Το αναδρομικό τσεκούρωμα στις αποζημιώσεις των απολυμένων της ΕΡΤ, οι οποίες εδώ και 11 μήνες δεν έχουν καταβληθεί. Ίδια και χειρότερα για όσους δημόσιους υπαλλήλους οδηγούνται στην απόλυση μετά τη διαθεσιμότητα. Στην αποζημίωση δεν θα υπολογίζονται ως χρόνος υπηρεσίας οι μήνες της διαθεσιμότητας.
• Τροπολογία-τέρας, 15 άρθρων και 150 σελίδων(!), του Αρβανιτόπουλου που ανοίγει το δρόμο για την κατάργηση του άρθρου 16. Συγκεκριμένα, αναγνωρίζονται οι τίτλοι σπουδών από κάθε είδους ελληνοαμερικανικά κολέγια και χώρες εκτός ΕΕ, με τους εμπόρους της εκπαίδευσης να διεκδικούν ουσιαστικά την αναβάθμιση των επιχειρήσεών τους σε ιδιωτικά πανεπιστήμια.
• Η εφαρμογή πλαφόν στους γιατρούς για τη συνταγογράφηση φαρμάκων, διαγνωστικών και παρακλινικών εξετάσεων. Πρόκειται για εξέλιξη που φέρνει ξανά τους ασφαλισμένους αντιμέτωπους με μεγάλη ταλαιπωρία, στην αναζήτηση γιατρού που δεν θα έχει συμπληρώσει το πλαφόν, ενώ οι ασθενείς σε πολλές περιπτώσεις θα κληθούν να βάλουν το χέρι στην τσέπη για να «γράψουν» τα αναγκαία φάρμακα.
• Τροπολογία 14 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που αλλάζει τον ορισμό των βοσκήσιμων εκτάσεων προβλέποντας ότι σε αυτές εντάσσονται και περιοχές «με βλάστηση ποώδη, φρυγανική ή ξυλώδη με θαμνώδη ή αραιά δενδρώδη μορφή ή ακόμη και μεικτή». Με την αλλαγή αυτή, χαρακτηρίζονται «βοσκοτόπια» 50 περίπου εκατομμύρια στρέμματα δάσους και δασικών εκτάσεων.
Και τα νομοθετήματα «σφαγείο» δεν έχουν τέλος. Πέρα από τα νέα μέτρα για τα εργασιακά και το ασφαλιστικό, που έχουν προαναγγελθεί για μετά τις εκλογές, ήδη στη Βουλή έχει κατατεθεί το νομοσχέδιο «Αρχές Δημοσιονομικής Διαχείρισης και Εποπτείας». Σε αυτό ενσωματώνεται συγκεκριμένη Οδηγία της ΕΕ (Two Pack), όπου τα κράτη-μέλη παραχωρούν στην πραγματικότητα στην Κομισιόν το δικαίωμα να καταρτίζει τους κρατικούς προϋπολογισμούς. Ταυτόχρονα, η Οδηγία προβλέπει ότι οι χώρες όπως η Ελλάδα, θα βρίσκονται σε καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας από την Κομισιόν και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, έως ότου αποπληρώσουν το 75% των δανείων που έχουν λάβει. Πιο απλά: μνημόνια μέχρι το…2050!
Αριστερά
Με τους αγώνες μας και την ψήφο μας στις 25 Μάη, πρέπει όλο αυτό το αντεργατικό νομοθετικό πλέγμα, να γίνει συντρίμμια και να καταργηθεί στην πράξη. Το να γκρεμίσουμε την κυβέρνηση Σαμαρά, τα παλιά, τα τωρινά και όσα άλλα μέτρα έχει στα συρτάρια της, αποτελεί όρο επιβίωσης για τα λαϊκά στρώματα.
Τέλος, για μια κυβέρνηση της Αριστεράς, η εναρκτήρια πράξη της δεν μπορεί να είναι άλλη από το ξήλωμα όλων αυτών των προκλητικών διατάξεων και η επανάκτηση των δικαιωμάτων μας στην εργασία, την παιδεία, την υγεία, η ακύρωση των ιδιωτικοποιήσεων και την επαναφορά υπό δημόσιο-κοινωνικό έλεγχο στρατηγικών κλάδων της οικονομίας.