Ιδιωτικοποιήσεις και απολύσεις ή ανατροπή;
Γ ια όλους τους εργαζομένους, και ειδικότερα για εμάς στα αεροδρόμια, δεν θα είναι υπερβολή να πούμε πως είναι από τις πιο κρίσιμες εκλογές αυτές στις 18 και 25 Μαΐου. Το αποτέλεσμα που θα διαμορφωθεί ή θα δώσει μια μικρή παράταση ζωής στην αντιδραστικότερη κυβέρνηση των τελευταίων ετών, και θα έχει ολέθρια αποτελέσματα συνολικά για την κοινωνία, ή θα σηματοδοτήσει άμεσα το δρόμο προς την τέταρτη κάλπη και την «ειρηνική» ανατροπή της κυβέρνησης.
Οι συνάδελφοι στις αερομεταφορές και τα αεροδρόμια της χώρας θα πρέπει να αναλογιστούμε τις συνέπειες που είχε η κυβερνητική πολιτική στον κλάδο μας, αλλά και τον ρόλο που είχε σε αυτόν η Ευρωπαϊκή Ένωση σε ό,τι αφορά τη δημιουργία μονοπωλίων που άλλαξαν για τα καλά τις εργασιακές σχέσεις και εξώθησαν πολλούς συνάδελφους στον Καιάδα της ανεργίας και τις απόγνωσης.
Το μόνο δίλημμα που έχει αξία να απαντηθεί από εμάς είναι αυτό που θέτει ο ΣΥΡΙΖΑ και που λέει ξεκάθαρα «ή αυτοί ή εμείς», και όχι τα αποπροσανατολιστικά ψευδοδιλήμματα του καταρρέοντος συστήματος που εμπεριέχουν Ποτάμια και Ελιές, συνοχή της κυβέρνησης ή Ουκρανία, Σαμαρά ή τανκς!
Το μέτωπο προβλημάτων που αναμένεται να αντιμετωπίσει ο κλάδος –αν συνεχίσει να υφίσταται η κυβέρνηση και οι συγκεκριμένοι συσχετισμοί στις Βρυξέλλες– θα σαρώσει κυριολεκτικά τα εναπομείναντα δικαιώματά μας.
Το σημαντικότερο ζήτημα είναι η επικείμενη πλήρης ιδιωτικοποίηση του «Ελ. Βενιζέλος» και των υπόλοιπων κρατικών αερολιμένων. Το επιτυχημένο πείραμα εφαρμογής αεροδρομίου-εμπορικού πάρκου στα Σπάτα, σε βάρος των εργαζομένων, ανοίγει την όρεξη στο ιδιωτικό κεφάλαιο για πιστή εφαρμογή του και στα υπόλοιπα αεροδρόμια.
Μάλιστα, όπως προκύπτει και από το διαγωνισμό που έχει προκηρύξει το ΤΑΙΠΕΔ, η τιμή πώλησης των περιφερειακών αεροδρομίων μόνο συμβολική μπορεί να χαρακτηριστεί, ενώ σχεδόν σε όλα έχουν γίνει τα απαραίτητα έργα ασφαλείας των αεροδιαδρόμων και άλλα έργα που θα μειώσουν το κόστος της επένδυσης από τους ιδιώτες, προφανώς για να αφοσιωθούν στις εμπορικές δραστηριότητες.
Η λειτουργία αερολιμένων με αυστηρά ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια θα οξύνει τον ανταγωνισμό μεταξύ των αεροδρομίων-εμπορικών πάρκων για την επιβατική πίτα, που αναμένεται να εκτοξευτεί τα επόμενα χρόνια λόγω της ανόδου του τουρισμού, και το αποτέλεσμα αυτού του ανταγωνισμού θα είναι η συμπίεση του εργασιακού κόστους όλο και πιο κάτω.
Το δεύτερο θέμα που θα μας απασχολήσει είναι ο νέος Κανονισμός Επίγειας Εξυπηρέτησης και η εφαρμογή του, που αν και έχει εγκριθεί από τις Βρυξέλλες έχει κολλήσει στα εθνικά κοινοβούλια, κυρίως των ισχυρών της Ευρώπης. Μεταξύ άλλων προβλέπει την πλήρη απελευθέρωση της Επίγειας Εξυπηρέτησης αλλά και την ανάθεση του έργου σε εργολαβικές εταιρείες. Αυτό όχι μόνο θα ανοίξει το δρόμο για νέες απολύσεις, αφού η κάθε εταιρεία θα μπορεί να αναθέτει το έργο εξυπηρέτησης με χαμηλότερο κόστος σε άλλη εταιρεία, αλλά θα διαβάλει τη συνοχή των εργαζομένων και σε συνδικαλιστικό επίπεδο.
Ο ισχύων Κανονισμός Επίγειας Εξυπηρέτησης όχι μόνο αποτρέπει τα προηγούμενα, αλλά βάζει και ένα συγκεκριμένο πλαίσιο προστασίας της εργασίας, που τον καθιστά απαραίτητο για την υγιή λειτουργία των αερολιμένων.
Οι μεταφορές γενικά και οι αερομεταφορές ειδικότερα μπορούν να αποτελέσουν εργαλείο οικονομικής ανάπτυξης με σοσιαλιστικούς όρους αλλά και όπλο αιχμής για μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Αυτό όμως προϋποθέτει δημόσιο αερομεταφορέα και δημόσια αεροδρόμια όχι στην υπηρεσία των κομματικών μηχανισμών, που σκόπιμα τα απαξίωσαν, αλλά στην υπηρεσία της κοινωνίας, των επιβατών και με διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων μας.
Οι αγώνες μας και ο ΣΥΡΙΖΑ εκλογικά και πολιτικά αποτελούν τα μόνα άμεσα αξιοποιήσιμα αλλά και αξιόπιστα εργαλεία για την κοινωνική μας τάξη, είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να εγγυηθεί αλλά και να υλοποιήσει τα παραπάνω.