Για τις κινητοποιήσεις στη Θεσσαλονίκη

Η ανάγκη αυτή προκύπτει από την πλήρη αδιαφορία του Εργατικού Κέντρου και της ΕΔΟΘ να παίξουν έναν οποιονδήποτε συντονιστικό ρόλο. Η προσπάθεια έχει τα πάνω και τα κάτω της, με πιο σημαντικό σημείο της πορείας της τη μαζικοποίηση της Πρωτοβουλίας εν όψει της περσινής ΔΕΘ. Δυστυχώς η προσπάθεια από τότε καρκινοβατεί, εξαιτίας της αποσυσπείρωσης που προκάλεσαν οι διαφορετικές προσεγγίσεις σε σχέση με τη συμμετοχή ή όχι στη συγκέντρωση και πορεία των συνδικάτων.
Επειδή η ανάγκη όμως της κοινής δράσης των σωματείων αλλά και των κινημάτων που αντιστέκονται παραμένει, πρόσφατα έγινε μια ακόμα προσπάθεια να επανενεργοποιηθεί η Πρωτοβουλία. Στη νέα προσπάθεια συμμετέχουν το συντονιστικό των εκπαιδευτικών σε διαθεσιμότητα που από πέρυσι το καλοκαίρι είναι σε διαρκείς κινητοποιήσεις, οι καθαρίστριες, οι διοικητικοί υπάλληλοι των πανεπιστημίων και οι σχολικοί φύλακες σε διαθεσιμότητα, οι ΕΛΜΕ – Θ που αντιστέκονται στην αξιολόγηση, τις συγχωνεύσεις σχολείων και τις απολύσεις, το Κοινωνικό Ιατρείο Θεσσαλονίκης που έχει πάρει μια σειρά πρωτοβουλίες στην πόλη. Συμμετέχουν επίσης το σωματείο του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, η Ένωση Νοσοκομειακών Ιατρών, το σωματείο της ΕΥΑΘ κ.ά. Ακόμα, μια σειρά σωματεία του ιδιωτικού τομέα, όπως η ΒΙΟΜΕΤ, το σωματείο βιβλίου-χάρτου κ.ά. 
Απόρροια της τελευταίας μαζικής σύσκεψης της Πρωτοβουλίας ήταν δύο διαδηλώσεις στην πόλη. Η μία για την υπεράσπιση της δημόσιας παιδείας τη μέρα της πανελλαδικής δράσης της ΟΛΜΕ και η άλλη για την υπεράσπιση των κοινωνικών αγαθών. Παρότι η επιτυχία των κινητοποιήσεων ήταν σχετική, η προσπάθεια είναι μονόδρομος. Σε μια εποχή που οι από πάνω κυβερνούν διαιρώντας τους από κάτω, κάθε πρωτοβουλία που ενώνει τις αντιστάσεις είναι μονόδρομος. Το επόμενο διάστημα έχουμε να βελτιώσουμε την επικοινωνία ανάμεσα σε όσους θέλουν να αντισταθούν, αφού είναι πια κατανοητό ότι μόνο όλοι μαζί μπορούμε να νικήσουμε.