Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε το βράδυ του Σαββάτου στο κέντρο της Θεσσαλονίκης η διαδήλωση του 3ου Φεστιβάλ Ομοφυλόφιλης Υπερηφάνειας.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Η συμμετοχή χιλιάδων διαδηλωτών από την Ελλάδα και όμορα βαλκανικά κράτη, από τη ΛΟΑΤ κοινότητα, τη νεολαία και τις αντιρατσιστικές οργανώσεις αποδεικνύει ότι το Pride Festival είναι πλέον θεσμός στην πόλη μας.
Η αντίδραση φασιστοειδών, σκοταδιστών της εκκλησίας και διάφορων «αγανακτισμένων» πολιτών με κύριο εκφραστή όλων τον μητροπολίτη της πόλης, Άνθιμο, είχε το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα: να μαζικοποιηθούν οι εκδηλώσεις σε μια πόλη που αλλάζει σελίδα σε ό,τι αφορά τα θέματα σεξουαλικότητας και σεβασμού στο διαφορετικό.
Οι γκέι, οι λεσβίες, οι τρανς, οι στρέιτ, διαδηλώσαμε κατά της ομοφοβίας, του ρατσισμού και του φασισμού, έχοντας φέτος ως κεντρική διεκδίκηση ίσα οικογενειακά δικαιώματα με αυτά που απολαμβάνουν και οι ετεροφυλόφιλοι. Ο αποκλεισμός ανθρώπων από το γάμο, το σύμφωνο οικογενειακής συμβίωσης, την τεκνοποίηση και την παιδοθεσία λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου αποτελεί μία ακόμη πτυχή του αποκλεισμού τους από την πολιτειακή προστασία και επιτείνει την πολύπλευρη πολιτική διακρίσεων που βιώνουν στην καθημερινή ζωή.
Η ριζοσπαστική Αριστερά οφείλει να αγκαλιάσει όλα τα κινήματα, ώστε αυτά να αποκτήσουν ριζοσπαστικό χαρακτήρα και να αποτελέσουν ισότιμο κομμάτι των κινημάτων που παλεύουν ενάντια στα μνημόνια και τη διάλυση της ζωής μας.
Αν δεν το κάνει, θα κυριαρχήσει η δήθεν «απολίτικη» πτέρυγα του ομοφυλόφιλου καταναλωτισμού και τουρισμού που δίνει χαρακτηριστικά σόου και όχι διεκδίκησης στην πορεία, αποθεώνοντας τελικά τους Μπουτάρηδες, την Κεντροαριστερά και τα Μνημόνια. Χαρακτηριστικό το σκηνικό στην κατάθεση στεφάνων στο μνημείο του Ολοκαυτώματος στην πλατεία Ελευθερίας, στη μνήμη και των ομοφυλόφιλων θυμάτων του ναζισμού. Οι δύο διοργανωτές (Thess Pride, Homophonia Thessaloniki Pride) σωστά πήραν αυτή την πρωτοβουλία, αλλά προκάλεσε δυσαρέσκεια και στους ίδιους η ενδυμασία του εκπροσώπου της πρώτης ομάδας που δεν απέδιδε τον απαιτούμενο σεβασμό στην περίσταση. Με αυτή την κατεύθυνση συνάδουν βέβαια και οι προσκλήσεις προς τους πρέσβεις των ΗΠΑ και του Ισραήλ από τη μεικτή διοργάνωση ή η απόδοση λόγου σε εκπροσώπους του ΠΑΣΟΚ.
Στο Pride της Θεσσαλονίκης δεν έχει ηγεμονεύσει αυτή η λογική, το πολιτικοποιημένο αριστερό κομμάτι ήταν μεγάλο τμήμα της πορείας. Σε αυτό έχουν συντελέσει οι προσπάθειες που καταβάλλουν μέσα στο κίνημα κομμάτια της ριζοσπαστικής Αριστεράς, σύντροφοί μας. Όμως, η αμέριστη υποστήριξη σύσσωμης της Αριστεράς, προϋπόθεση για την πολιτικοποίηση του κινήματος, είναι ακόμη ζητούμενο. Είναι καθήκον όλων των αριστερών ριζοσπαστών, που παλεύουν ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, να παλέψουν και ενάντια σε κάθε μορφή τεχνητής διαίρεσης και καταπίεσης. Δηλαδή και ενάντια στη σεξουαλική καταπίεση.
Γιατί, παραφράζοντας τον Τρότσκι, η ανατροπή που ευαγγελιζόμαστε και η διεκδίκηση μιας άλλης κοινωνίας δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς την απελευθέρωση των ομοφυλόφιλων, των τρανς και των κάθε είδους καταπιεσμένων.